اطلاعات ترازنامه طبقه بندی خاص خود را دارد. مثلا اول دارایی ها ذکر می ‌شود، بعد بدهی‌ها و درآخر حقوق صاحبان سهام. ترازنامه، برای سهامداران از این جهت با اهمیت است که معلوم می کند، شرکت چه میزان دارایی،چه میزان بدهی وسرمایه دارد و بدین وسیله می توان قدرت شرکت را پیش بینی کرد. در واقع ترازنامه، وضعیت مالی شرکت را در یک لحظه زمانی نشان می دهد و مانند عکسی است که در یک لحظه از شرکت گرفته شده باشد (شهر آبادی، بشیری، 1389). صورتهای سود و زیان صورت سود و زیان وسیله ای است برای تعیین قدرت سود دهی شرکت در یک دوره زمانی مشخص.صورت های سود و زیان غالبا به صورت فصلی تهیه می شوند و آنها را صورت میان دوره می نامند. صرف نظر از زمان شروع، پایان و طول دوره مالی شرکت، نکته مهم این است که در صورت سود و زیان، فعالیتهای شرکت برای یک دوره زمانی مشخص خلاصه می‌شود(پی نوو، 1374). صورت جریانهای نقدی سومین صورت مهم صورت جریانهای نقدی است.در این صورت، جریانهای نقدی شرکت در فاصله دو دوره زمانی مشخص زمانی محاسبه می شود.بیشتر داده های این صورت از دو ترازنامه ای که در آن دو دوره زمانی تهیه شده اند؛ گرفته می شود. داده های اضافی نیز از صورت سود و زیان همین دوره زمانی گرفته می‌شود.صورت جریانهای نقدی بصورت یک منبع اطلاعاتی مالی، پیوست ترازنامه و صورت سود و زیان است که در گزارشهای مالی سالانه منتشر می شود و این نشانه اهمیت این صورت است(پی نوو، 1374). نسبت های مالی و شاخص های عملکرد شرکت های موفق از جمله پیامدهای سیر تکاملی حسابداری ، استفاده از نسبت های مالی[6] برای تجزیه تحلیل صورتهای مالی است(انواری رستمی، ختن لو، 1385). نسبت مالی، نسبت ارزش های به دست آمده از اقلام صورت های مالی شرکت است که برای شناخت وضعیت مالی شرکت و بررسی نقاط ضعف و قوت آن به کار می رود(شهر آبادی، دیگران، 1389). نسبتهای مالی، معمولاً به پنج گروه نسبتهای نقدینگی[7]، بدهی(اهرمی)[8]، کارائی(فعالیت) [9]و سودآوری[10]  و رشد[11] تقسیم می شوند که هریک از آنها نیز دارای چندین زیرگروه است. با نسبت های نقدینگی می‌توان قدرت شرکت را در پرداخت بدهی های جاری(آنگاه که تاریخ سررسید آنها برسد) تعیین کرد. با بهره گرفتن از نسبت های فعالیت می توان درجه کارایی شرکت را از نظر استفاده موثر از منابع تعیین کرد. میزان وجوهی را که شرکت از راه گرفتن وام تامین کرده است بوسیله نسبتهای بدهی یا اهرمی نشان می دهند. توانایی شرکت در بدست آوردن سود بوسیله نسبت های سودآوری نشان داده می شود(پی نوو، 1374).نسبت های رشد نشان می‌دهند وضعیت شرکت در صنعت تا چه میزان مناسب است(ارتگرل و کاراکازوگلو ، 2007). 2-8 روش های تصمیم گیری چند معیاره روش تصمیم‌گیری چند معیاره فرآیند یافتن بهترین گزینه از بین تمام گزینه های موجه است به طوری که همه گزینه ها قابلیت ارزیابی توسط تعدادی شاخص یا معیار را داشته باشند(تان و چن، 2010).روش های تصمیم‌گیری چند معیاره اشاره به غربال، اولویت بندی، رتبه‌بندی و یا انتخاب یک مجموعه از گزینه ها تحت شاخصه‌های معمولا مستقل، غیر مرتبط یا متناقض دارد( هوانگ و یون، 1981).در طی سال ها، تعداد زیادی از روش های تصمیم‌گیری چند معیاره معرفی شده اند. به طور کلی تمام تکنیک های تصمیم‌گیری چند معیاره قابلیت ساختار بندی مسئله به صورت مشخص و سیستماتیک را دارند. یکی از روش های مرسوم تصمیم گیری چند معیاره فرآیند تحلیل سلسله مراتبی [12]است.این روش به صورت موفقیت آمیزی در مسائل عملی تصمیم سازی به کار رفته است. فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی فرآیند تحلیل سلسله مراتبی به صورت گسترده ای برای حل مسائل تصمیم گیری چند شاخصه استفاده شده( چان و کومار، 2007).مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی براساس تحلیل مغز انسان برای مسائل پیچیده و فازی پیشنهاد گردیده است.روش توسط محققی به نام ساعتی در دهه 70 میلادی پیشنهاد گردید بطوریکه کاربردهای متعددی از آن زمان تا کنون برای این روش مورد بحث قرار گرفته اند (اصغر پور، 1377).اگرچه فرآیند تحلیل سلسله مراتبی قدیمی می تواند نظرات متخصصان را تامین کند و یک ارزیابی را بر اساس چند شاخص انجام دهد ولی با این حال، به طور کامل توانایی بازتاب قضاوت افراد را ندارد چون این روش از ارزش های عددی دقیق در ماتریس های مقایسه زوجی استفاده می کند.به دلیل اینکه بسیاری از معیارهای ارزیابی در طبیعت کیفی و ذهنی هستند؛ فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی[13] به عنوان یک جایگزین به منظور حذف نقص های فرآیند تحلیل سلسله مراتبی کلاسیک و سهولت تطبیق با مسائل واقعی زندگی بوجود آمد(کاهرمان و دیگران، 2003). در اینجا از ماتریس مقایسات زوجی با رویکرد فازی برای تعیین اوزان شاخص ها به کار گرفته می‌شود و عمل رتبه‌بندی توسط روش های دیگر تصمیم‌گیری چند معیاره فازی انجام خواهد شد. در زیر به طور خلاصه، برخی از تعاریف اصلی رویکرد فازی که در این پایان نامه مورد استفاده قرار خواهد گرفت شرح داده می شود. 2-9 مجموعه فازی و اعداد فازی مجموعه گردآیه ای معین از اشیا است به طوریکه در تعریف آن بر لفظ معین تأکید می‌شود. عسکرزاده بیان می‌کند، برای هر عدد از مجموعه ی اعداد حقیقی، عددی از بازه ی [1و0] به عنوان درجه نزدیکی آن عدد به 100 نسبت دهیم، هرچه این عدد به 100 نزدیکتر بود، عدد متناظر برای عضویت آن در گردآیه “اعداد حقیقی نزدیک به 100 ” به یک نزدیکتر باشد و برعکس. بدین ترتیب بسیاری از مفاهیم ناخوش تعریف و بیگانه با مجموعه های قطعی وارد دنیای ریاضیات می‌شود و به تفکرات، زبان و منطق بشری در قالب یک ساختار ریاضی نظم و ترتیب می‌دهد و به این ساختار ریاضی، نظریه مجموعه های فازی می‌گویند(ارتگرل و دیگران، 2007). اعداد فازی یک تعمیم طبیعی برای اعداد معمولی هستند، یک عدد معمولی مانند a را می توان با تابع عضویت زیر نشان داد: همچنین ما می‌توانیم یک عدد A متعلق به R را بر یک فاصله اطمینان [a₁,a₂] به صورت زیر نشان دهیم.