رهبری تحول­آفرین دو بخش اصلی را مورد توجه قرار می­دهد: یک بخش که متمرکز بر گروه است، شامل رفتارهایی از رهبر است که ارزش­های پیروان را متحول می­­کند و آن ها را به دنبال کردن چشم­اندازهای جمعی آینده ترغیب می­ کند و بخش دوم متمرکز بر فرد است و شامل رفتارهایی از رهبر است که منحصر به رابطه­ خاص رهبر- پیرو است (Zhang, 2013). این رهبران، انتظار عملکرد پیروان را افزایش داده و در جست­وجوی تحول ارزش­ها و خودپنداره­های آن ها و سوق دادنشان به سطوح بالاتر نیازها و آرزوها هستند. رهبران تحول­آفرین برای تحول و مبادلاتی که بین رهبر و کارکنان اتفاق می­افتد اهمیت زیادی قائل بوده و در مقررات سازمان هایشان، آنچه را که مورد انتظار بوده و به آن ها پاداش داده می­شود، کاملاً شفاف بیان کرده­اند (Ei senbeiss et al, 2008). برطبق نظر باس (1999) و باس و آوولیو (1990) رهبری تحول­آفرین شامل 4 فاکتور اصلی است که رهبران عملکرد پیروان را از طریق این 4 فاکتور توسعه می­ دهند که شامل:

• نفوذ آرمانی[146]
• انگیزش الهام­بخش[147]
• ملاحظات فردی[148]
• ترغیب ذهنی[149] (Stentz et al, 2012)
• 1-9-2 نفوذ آرمانی

نفوذ آرمانی رهبرانی را توصیف می­­کند که به عنوان الگوهایی هستند که مورد ستایش، احترام و اطمینان توسط پیروان واقع می­شوند (Khasawneh et al, 2012). در مرکز نفوذ آرمانی، خلق ارزش­هایی قرار دارد که الهام می­بخشد و معنایی را برای افراد ایجاد می­ کند. این رهبران اعتماد به نفس خودشان را به دیگران القاء می­ کنند. اعتماد به معنای اعتقاد به خود است. اعتماد به خود، به احتمال زیاد اعتماد به دیگران را درپی دارد (Gumusluoglu & Ilsev, 2008). رهبر تحول­آفرین از طریق نفوذ آرمانی حس تحسین، وفاداری و احترام را القاء می­ کند (Karakita Poglu & Gumusluoglu, 2013) و بر اهمیت داشتن حس مأموریت جمعی و تعهد قوی برای تحقق رسالت­های سازمان تأکید می­ کند (Gumusluoglu & Ilsev, 2008). نفوذ آرمانی شامل بینش­ها و چشم­اندازهای الهام­بخش، خطرات و سختی­های مشترک و کسب اعتماد و اطمینان زیردستان می­باشد (Johnsen et al, 2008). رهبرانی را شرح می­دهد که به عنوان مدل­هایی قوی برای پیروان عمل می­ کنند (Gumusluoglu & Ilsev, 2008). زیردستان او را به عنوان یک الگو می­شناسند و سعی می­ کنند که همانند او شوند. چنین رهبرانی به عنوان الگویی در نظر گرفته می­شوند که یا بدلیل ویژگی­های شخصیتی خاص و یا کاریزمایی که دارند و یا بدلیل اینکه آن ها رفتارهای اخلاقی خاصی نشان می­ دهند، می­باشد (Kirkbride, 2006). چنین رهبرانی به روش­ها و گونه­ای رفتار می­ کنند که استانداردهای بالایی از رفتارهای اخلاقی را نشان می­ دهند (Johnsen et al, 2008). در واقع نفوذ آرمانی به میزانی برمی­گردد که در آن، رفتار به شدت اخلاقی رهبر مورد تحسین پیروانش قرار می­گیرد که باعث می­شود پیروان، علت انجام آن کار توسط رهبر را شناخته و خود نیز آن را انجام دهند (Geragory et al, 2011). در این مفهوم تأکید بر آن است که رفتار رهبران الگوسازی فرهنگی است. بر این اساس، رهبران بایستی با تأکید بر فرهنگ دانشی و کسب و انتقال، تسهیم و به کارگیری دانش در فرآیندهای سازمانی خود نمونه­ای از کارمند دانشی باشند و با کلام و اعمال خود، چنین روحیه­ای را در کالبد سازمان بدمند (ابطحی و خیراندیش، 1390: 203). نفوذ آرمانی شامل : 1-1-9- 2 ویژگی های آرمانی این شاخص شامل موارد زیر می باشد:

• القای افتخار و غرور به اعضا
• عمل کردن به شیوه هایی که باعث جلب احترام دیگران می شود