رضایت اصولاً بموجب سند رسمی خواه در محضر دادگاه بخش محل اقامت یا سکونت رضایت‌دهنده و خواه در دفاتر اسناد رسمی و خواه در نزد مأمورین سیاسی یا کنسولی فرانسه باید تحقق یابد. وقتی که طفل تحت نظر مؤسسه خیریه و پرورشگاه یا سازمان کمک اجتماعی باطفال قرار دارد، قانون موافقت مؤسسه را کافی می‌داند. قانونگذار رضایت ابوین را در یک مهلت کوتاهی قابل عدول دانسته است تا اینکه اگر ابوین واقعی طفل بعلت فقر و گرفتاری مالی، ناچار به موافقت و رضایت بوده‌اند، بتوانند از آن عدول نمایند و این مدت به منظور حفظ منافع طفل سه ماه است (بند 3 ماده 348 ق م). یعنی طولانی‌بودن مهلت عدول موجب بلاتکلیفی طفل شده و وضع او را به خطر می‌اندازد. با وجود اینکه عدول از رضایت تابع تشریفات خاصی است و باید با نامه سفارشی بعمل آید، معذلک تسلیم طفل به والدین ولو به درخواست شفاهی آنان، دلیل عدول از رضایت محسوب می‌شود. هر گاه مهلت سه ماهه منتفی گردد ولی طفل عملاً در خانواده بحالت فرزندخوانده وارد شده باشد ابوین طفل می‌توانند از دادگاه تقاضای استرداد طفل خود را نمایند. دادگاه پس از رسیدگی با در نظر گرفتن منافع طفل و اوضاع و احوال،تصمیم شایسته اتخاذ خواهند کرد. بنابراین اگر طفل عملاً به صورت فرزندخوانده درآمده باشد و مهلت عدول نیز منتهی شده باشد، دیگر پشیمانی والدین تأثیر ندارد (امامی،1349، ص 415 تا 417). گروه دوم شامل اطفال سر راهی و مطرود، اطفال متولد از ابوین ناشناس و اطفال محروم از پدر و مادر که هیچ‌گونه وسیله امرار معاش و زیستن ندارد. گروه سوم عبارتند از آن دسته از بچه‌هائیکه تحت سرپرستی شخص یا مؤسسه خصوصی یا سازمان کمک اجتماعی بوده و ابوین به طور مسلم و قطعی بیش از یکسال آنها را ترک و نسبت به وضع آنان بی علاقه باشند و از اعضاء خانواده طفل در این مدت کسی حاضر به تأمین مخارج طفل نشده باشد که در این صورت دادگاه شهرستان محل سکونت طفل می‌تواند با توجه به اوضاع و احوال قضیه و منافع طفل او را متروک اعلام کند(این اطفال می‌توانند موضوع فرزندخواندگی واقع شوند).

4-4-5- شرایط متقاضیان فرزندخواندگی

طبق قانون مصوب 1923 که طی آن فرزند خواندگی مجاز بر شمرده می شد شرایطی منظور گشت که به موجب آن فقط خویشاوندان می توانستند تقاضای فرزندخواندگی بدهند. در اصلاحیه های بعدی قانون فرانسه شرایط دیگری پیش بینی و محدودیت های موجود کنار رفت (بار ، 2010 ، ص 1096 ). با احتساب شرایط در خصوص اشخاص پذیرنده، قوانین مرتبط فرانسه لوازماتی را در میان سایر مسائل و شرایط، برای وضعیت مدنی متقاضیان و سن آنها قید نموده است. 1-) نیازهای وضعیت مدنی: فرزندخواندگی ممکن است به صورت مشترک توسط زوجهای متأهل درخواست گردد که با هم زندگی می‌کنند (از نظر قانون جدا نشده باشند)یا به تنهایی توسط یک شخص مجرد یا تنها یک فرد متأهل. به هر حال جایی که پذیرنده پیشنهاد شده متأهل است و از نظر قانونی مجزا نیست، رضایت همسر او لازم است مگر اینکه همسر قادر به بیان نباشد(مثلاً در کما باشد). 2-) سن و نیازهای زمانی: همسرانی که به دنبال قبول فرزند هستند باید بیش از 2 سال از ازدواجشان گذشته باشد مگر اینکه هر دو مسن‌تر از 28 سال باشند. این نیاز سنی در مورد فرزندخواندگی فرزند همسر اعمال نمی‌‌شود. یک شخص مجرد بایستی بیش از 28 سال سن داشته باشد. پذیرنده‌ها بایستی 15 سال از کودکی که پیشنهاد فرزندخواندگی را می‌دهند بزرگتر باشند در مواردی که آن کودک، فرزند یک همسر باشد، تفاوت سنی لازم فقط 10 سال است. به هر حال دادگاه ممکن است با ارائه دلیل معقولانه حکم فرزندخواندگی را ارائه دهد که در آن اختلاف سنی کمتر از نیازها است. 3-) نیازهای نژادی- دینی: در خصوص نیازهای مربوط به نژاد یا دین هیچ موردی ذکر نگردیده است. قابل ذکر است که مقامات تأییدکننده فرزندخواندگی عبارتند از: رئیس شورای محلی، یک مقام محلی منتخب همراه با نماینده‌های داخلی به ویژه بخش خدمات اجتماعی کودکان و کمیسیون تأیید، که مسئول رویه اجرایی هستند در حالی که دادگاه محلی مسئول جنبه‌های قضایی روند فرزندخواندگی می‌باشدویلی نو وهمکاران (2007 ) ص 240 . استاندارد به کار رفته قبل از ارائه تقاضا برای فرزندخواندگی عبارت است از بهترین منافع برای کودک، و زمانی که کودک بیش از 13 سال سن داشته باشد باید در خصوص فرزندخواندگی رضایت بدهد.از طریق رویه اجرایی، سلامت و توانایی متقاضی برای پذیرش کودک به موجب معیارهای گوناگون (روانشناسی، تربیتی، مالی و موقعیت خانوادگی) ارزیابی و به دادگاه اعلام می‌شود (همان).

4-5- فرزندخواندگی کامل(L’adoption pleniere)

به منظور ایجاد نزدیک‌ترین رابطه و علقه‌ی ممکن نسبت به رابطه خونی و طبیعی بین فرزند و والدین، فرزندخواندگی کامل، آثار حقیقی جامعی به وجود می‌آورد و در این رابطه از فرزندخواندگی ساده متمایز می‌شود. فرزندخواندگی کامل در حال حاضر نیمی از درخواستهای سرپرستی در فرانسه را شامل می‌گردد. در واقع قانونگذار به لحاظ نتایج اجتماعی و خطرات و مشکلات فرزندخواندگی و حفظ منافع فرزندخوانده کوشش نموده است که وضع فرزندخوانده را به وضع فرزند مشروع نزدیک نماید فلذا به موجب قانون مصوب 11 جولای 1966 یک نوع فرزندخواندگی کامل به وجود آمد. در این نوع فرزندخواندگی جایگزین کردن یک ارتباط خانوادگی جدید به جای ارتباط خانوادگی فرزندخوانده با خانواده اصلی خود است که برای تحقق آن شرایطی لازم است که این شرایط به دو دسته ماهوی و صوری تقسیم می‌شود.

4-5-1- شرایط ماهوی تحقق فرزندخواندگی

فرزندخواندگی کامل در ابتدای امر مطیع چند شرط اولیه ضروری می‌باشد برخی از این شرایط متوجه قبول‌کننده و برخی متوجه شخص فرزندخوانده است.

4-5-1-1- شرایط پدرخوانده یا مادر‌خوانده