.30 همان، ص‌ 470. .31 ج‌ 1، ص‌ 447. .32 ج‌ 2، ص‌ 974. .33 جواهر الکلام، ج‌ 21، ص‌ 296. .34 امان‌ در لغت‌ به‌معنی‌ مخالف‌ ترس‌ گفته‌ می‌شود و مفهوم‌ فقهی‌ و حقوقی‌ آن‌ عبارت‌ از مصونیت‌ از تعرض‌ بجان، مال‌ و عرض‌ می‌باشد. .35 سرخسی، المبسوط، ج‌ 1، ص‌ 84. .36 رجوع‌ شود به‌ جواهرالکلام، ج‌ 21، ص‌ 92. .37 رجوع‌ شود به: البدائع، ج‌ 7 ص‌ 107، البحر الرائق: ج‌ 5 ص‌ 81، فتح‌ القدیر: ج‌ 4 ص‌ 300. .38 رجوع‌ شود به: نهایه‌ المحتاج: ج‌ 7 ص‌ 217. مغنی‌ المحتاج: ج‌ 4 ص‌ 238، کشاف‌ القناع: ج‌ 3 ص‌ 97. .39 رجوع‌ شود به: شرح‌ السیر الکبیر: 1/ 93. الأ‌شباه‌ و النظائر لابن‌ نجیم: 2/ 176، احکام‌ القرآن‌ للجصاص: ج‌ 3، ص‌ 88، مواهب‌ الجلیل‌ للحطاب، ج‌ 3، ص‌ /381، الدردیر مع‌ الدسوقی: ج‌ 2، ص‌ 185، المهذب: ج‌ 2، ص‌ 257، الأ‌م، ج‌ 4، ص‌ 7100، المغنی: ج‌ 8، ص‌ 529. .40 چنانکه‌ از مفاد روایت: (اخرجوا الیهود من‌ الحجاز» استفاده‌ می‌شود. لکن‌ فقهای‌ مالکی‌ برای‌ غیرمسلمان‌ دخول‌ به‌ حرم‌ مکه‌ را بدون‌ ورود به‌ بیت‌ الحرام‌ مجاز شمرده‌اند درصورتی‌ که‌ از أمان‌ استفاده‌ کرده‌ و مستأمن‌ محسوب‌ گردد و بیش‌ از سه‌ روز و یا بر حسب‌ نیاز و مصلحت‌ توقف‌ ننماید. ‌‌در حدیث‌ دیگر آمده: «اخرجوا المشرکین‌ من‌ جزیره‌ العرب» و نیز حدیث‌ سوم: «لا یترک‌ بجزیره‌ العرب‌ دینان» و مشابه‌ آن‌ حدیث: «اخرجوا یهود اهل‌ الحجاز و اهل‌ نجران‌ من‌ جزیره‌ العرب» و به‌ این‌ عبارت‌ نیز آمده: «لا یجتمع‌ دینان‌ فی‌ جزیره‌العرب». .41 وسائل‌ الشیعه، ج‌ 11، ص‌ 49. .42 خطبه‌ 27. .43 وسائل‌ الشیعه، ج‌ 11، ص‌ 49. .44 خطبه‌ 27. .45 ر. ک‌ علامه‌ مجلسی: بحارالانوار: ج‌ 9، ص‌ 598 چاپ‌ سنگی. .46 اصول‌ کافی‌ ج‌ 2، ص‌ 670. .47 نامه‌ 53. .48 نهج‌البلاغه، نامه‌ 53 و لا تدعن‌ صلحا دعاک‌ به‌ عدوک… و قد جعل‌ ا عهده‌ و ذمته‌ امناً‌ افضاه‌ بین‌ العباد برحمته. لا ینقضون‌ عهدم‌ لمعبته‌ عاتب… ان‌ فی‌ الصلح‌ لخبودک‌ و راحه‌ من‌ همومک‌ و امناً‌ اسلادک… والسلام‌ اماناً‌ من‌ المخاوف.