WTO: World Trade Organization                             پیشگفتار از یک سو، امروزه نفت و سایر محصولات نفتی عنصر مرکزی تجارت بین المللی را تشکیل می دهد… از سوی دیگر، گفته می شود سازمان جهانی تجارت که به دنبال حاکمیت بر اقتصاد و تجارت بین المللی از طریق حاکمیت اصول بنیادین اقتصادی- تجاری این سازمان بر اقتصاد و تجارت است در کنترل حوزه نفت علاوه بر آن که با رقبایی نظیر سازمان کشورهای صادر کننده نفت یا اوپک روبرو است، با یک سری چالش ها و کاستی های درونی نیز مواجه است؛ مثلاً اصول بنیادین آن بیش از آن که با حذف موانع صادراتی سر و کار داشته باشد، به دنبال حذف موانع تجاری وارداتی است. در حالی که در حوزه نفت، موانع تجاری عرضه جهانی نفت، بیشتر مربوط به موانع صادراتی است و برای نمونه “اصل دسترسی به بازار“ که ستون فقرات این سازمان را تشکیل می دهد برای صادرکنندگان جهانی نفت مزیتی به حساب نمی آید؛ چرا که کشورهای نفت خیز و صادر کننده نفت هیچگاه با مشکل دسترسی به بازارهای جهانی نفت مواجه نبوده اند. در مقابل، مشکل کشورهای وارد کننده/ مصرف کننده صنعتی شمال عضو سازمان جهانی تجارت مشکل “دسترسی به عرضه جهانی نفت“ و تضمین دسترسی آسان به آن همراه با یک قیمت معقول(از نظر آن ها) می باشد. بااینحال، برخی از کارشناسان اقتصادی تجاری و حقوقی غربی بر این عقیده هستند؛ این که گفته می شود نفت خام نمی تواند مانند سایر کالاهای تجاری تحت سیطره و حاکمیّت اصول بنیادین اقتصادی تجاری سازمان جهانی تجارت قرار داشته باشد، تصور غلطی است؛ چراکه چنین تصوری بیشتر ناشی از این حقیقت است که نفت خام علیرغم کمیابی چون برای رشد و توسعه پایدار اقتصادی کشور های جهان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است در نتیجه در صحنه تجارت بین المللی با مشکل رقابت در بازار جهانی و با مشکل دسترسی به بازارهای صادراتی مواجه نبوده و نیست؛ در حالی که مسایل حوزه نفت صرفاً به مساله “دسترسی به بازار“ محدود نمی شود و مسایل مربوط به تامین و امنیت آن، مسایل زیست محیطی و … را نیز در بر می گیرد.