«سازمان بین المللی هواپیمای کشوری (ایکائو)،یک سازمان بین الدولی است که از قدرت تنظیم  مقررات برخوردار است. شورای این سازمان حق دارد با دو سوم اکثریت آراء در خصوص دولت های عضو سازمان در طول مدت سه ماه از اتخاذ این معیارها، مخالفت خود را با آن ها اعلام نکنند، تمامی دولت های عضو نسبت به اجرای آن معیارها موظف خواهند بود.»(کاسسه، 1385: 285). «شورای ایکائو در ژوئن 2002 طرح ویژه امنیت هوانوردی ایکائو رابرای افزایش امنیت حمل و نقل هوایی به تصویب رساند. یکی  از عناصر محوری این طرح، بازرسی های منظم، نظام مند و هماهنگ شده جهت ایجاد امکان برآورد سیستم های امنیت هوانوردی به کار گرفته شده در تمام 188 کشور عضو ایکائو می باشد تا از این طریق، کاستی های موجود در بکارگیری استانداردهای مرتبط با مقولات امنیتی ایکائو شناسایی و مرتفع گردد.»(دوولف و دیگران، 1384: 129).

بند دوم: سایر سازمان های بین المللی دولتی

نظام سازمان ملل متحد، مرکب ازارکان شش گانه، برنامه ها و صندوق ها، و سازمان های تخصصی وابسته به آن، نقش مهمی در ایجاد و توسعه مقررات حقوق بین الملل از جنبه های مختلف اقتصادی، فرهنگی، امنیتی، محیط زیست و… دارد. هم چنین بسیاری از اسناد و معاهدات مهم بین المللی در زمینه مسایل گوناگون روابط بین المللی، طی کنفرانس ها و گرد همایی های ویژه مجمع عمومی و… به تصویب دولت ها و نمایندگان آن ها می رسد. نقش برخی سازمان ها و موسسات وابسته به نظام ملل متحد، نظیر کمیسیون اقتصادی اروپا، آنکتاد و ایکائو در تظیم و اداره اسناد و مقررات تجارت بین المللی مرتبط با کنترل های مرزی کالاها، مورد اشاره و بررسی قرار گرفت. در ادامه، هم چنین نقش برخی دیگر از نهادها و مؤسسات وابسته به سازمان ملل متحد در این زمینه، مورد بررسی اجمالی قرار می گیرد(Shaw, 2003: 397). الف) کمیسیون حقوق بین الملل سازمان ملل متحد ماده 13 منشور سازمان ملل متحد، وظایف و اختیارات مجمع عمومی سازمان ملل متحد را چنین مقرر نموده است: 1- مجمع عمومی نسبت به امور زیر موجبات انجام مطالعات و صدور توصیه هایی را فراهم  می کند: الف-ترویج همکاری بین المللی در زمینه سیاسی وتشویق توسعه تدریجی حقوق بین الملل و تدوین آن . ب- ترویج همکاری بین المللی در زمینه های اقتصادی، فرهنگی، آموزشی و بهداشتی و کمک به تحقق حقوق بشر و آزادی های اساسی برای همه، بی هیچ تبعیض از حیث نژاد، جنس، زبان یا مذهب… مجمع عمومی، در21 نوامبر1947«کمیسیون حقوق بین الملل» را مأمور تدوین حقوق بین الملل کرد. در این راستا، کمیسیون حقوق به عنوان رکن فرعی مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای انجام مطالعه و ارائه توصیه در جهت توسعه تدریجی حقوق بین الملل و تدوین آن تاسیس گردید. اساسنامه این کمیسیون، تهیه پیش نویس کنوانسیون هایی در خصوص موضوعاتی که هنوز درحقوق بین الملل جا نیافتاده و هم چنین، تدوین حقوق مربوط به مسایلی که دارای سابقه و رویه حقوقی بین المللی است، را پیش بینی نموده است. کمیسیون حقوق بین الملل از زمان تأسیس آن بسیار فعال بوده و پیش نویس کنوانسیون های بین المللی متعددی را در موضوعات مربوط به حقوق معاهدات، حقوق دریاها، جرائم علیه صلح و امنیت بین المللی، حقوق دیپلماتیک، حقوق کنسولی و… تهیه نموده است. پیش نویس های تهیه شده توسط این کمیسیون، اساس کار چندین گرد همایی یا اجلاس موفق بین المللی بوده است که منتهی به اتخاذ کنوانسیون های مهم بین المللی از جمله، کنوانسیون های وین درباره حقوق دیپلماتیک وکنسولی 1961و1963 گردیده و حاوی مقرراتی در ارتباط با معافیت بازرسی و معافیت ازحقوق گمرکی ماموران دیپلماتیک و کنسولی می باشد. ب) شورای امنیت سازمان ملل متحد فصل های ششم و هفتم منشور سازمان ملل متحد، به ترتیب در رابطه با حل و فصل مسالمت آمیز و اقدام در موارد تهدید علیه صلح  وامنیت بین الملی، به وظایف شورای امنیت سازمان ملل متحد اختصاص دارد. این شورا درمورد مسایل و اختلافات بین المللی که صرفاً تهدید ساده ای علیه صلح و امنیت بین المللی باشد، بر اساس مواد 34 ، 36، 37و38 منشور(فصل ششم)، به دادن توصیه اکتفا می کند و چنانچه مسایل یا تهدیداتی صلح و امنیت بین المللی را به طور جدی به خطر اندازد، مطابق مواد 39 تا 43 منشور(فصل هفتم )، به توصیه اکتفا نکرده، بلکه، با اتخاذ تصمیمات اثر گذار بر حقوق و تکالیف دولت ها، قطعنامه های الزام آور صادر می نماید(ارکلش ویلی، 1384: 59). این شورا، در پاسخ به نگرانی های بین المللی ناشی از تهدیدات تروریستی، قطعنامه های 1373و 1540 را به ترتیب در تاریخ 28 سپتامبر 2001 و28آوریل 2004صادر کرد. بندهای 1 و2و قطعنامه 1373 که درباره مبارزه با تروریسم بین المللی صادر شده است؛ در بر دارنده مقرراتی در زمینه اعمال اقدامات موثر برای کنترل مرزها توسط دولت ها، به منظور جلوگیری و مقابله با فعالیت های مالی تروریست ها است. بند 3 قطعنامه 1540نیز، که درجهت مقابله با قاچاق غیر قانونی تسلیحات اتمی، شیمیایی و بیولوژیکی و حامل های آن ها صادر گردیده، الزاماتی از جمله، در خصوص ایجاد و حفظ کنترل های مرزی و اعمال کنترل بر صادرات، ترانشیمپت (انتقال کالا از یک وسیله نقلیه به وسیله نقلیه دیگر) و صادرات مجدد اقلام یاد شده، مقرر نموده است. هم چنین شورای امنیت سازمان ملل متحد، با صدور قطعنامه هایی در تحریم اقتصادی و تسلیحاتی علیه برخی از کشورها، مسایل مربوط به کنترل مرزی کالاها را در سطح بین المللی، تحت تاثیر قرار می دهد. ج) برنامه های سازمان ملل متحد برنامه های سازمان ملل متحد، نظیر برنامه توسعه ملل متحد (یو ان دی پی)، برنامه محیط زیست. سازمان ملل متحد (یونپ)،برنامه سازمان ملل متحد برای کنترل مواد مخدر، و غیره، در نقش ارکان فرعی مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در جهت توسعه، کمک های انسان دوستانه و حقوق بشر، فعالیت می نمایند. این برنامه ها،سازمان دهی فعالیت های سازمان ملل متحد در زمینه های مختلف توسعه، محیط زیست، کنترل و مقابله با مواد مخدر و سایر امور مربوطه را بر عهده دارند. برای مثال،برنامه محیط زیست سازمان بین الملل متحد (یونپ)، که بعد از کنفرانس 1972استکهلم در مورد محیط زیست انسان، به عنوان یک رکن نیمه مستقل فرعی سازمان بین الملل متحد تاسیس گردید و مرکز آن در«نایروپی» پایتخت کشور آفریقایی کنیا قرار دارد، درترویج و اجرای مقررات محیط زیست در سطح جهان نقش دارد. برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (یونپ)، مرکب از شورای حکام از 58 کشور است که هر 4 سال یکبار توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد، انتخاب می شوند، تا کنون موفق به ایجاد بیش از 40 موافقت نامه چند جانبه در سطح جهانی و منطقه ای شده است به علاوه، یک سری اصول و توصیه های اجرایی به عنوان حقوق نرم در مورد موضوعات محیط زیستی، از جمله ممنوعیت و محدودیت مواد شیمیایی (1984-89/1987) پسماندهای خطرناک (1985) و… را مورد بررسی قرار داده است. در میان موافقت نامه های چند جانبه تحت نظارت و حمایت یونپ، کنوانسیون ها و موافقت نامه هایی برای حفاظت از گونه های جانوری و گیاهی در حال انقراض، حفاظت از لایه اوزون در مقابل مواد تخریب کننده آن و کنترل نقل و انتقالات برون مرزی پسماند های زیان بخش وجود دارد که تکالیفی را بر عهده کشورهای متعاهد، به منظور اعمال کنترل، ممنوعیت و محدودیت بر کالاها و مواد مشمول موافقت نامه های مزبور، مقرر ساخته است. د) سازمان های تخصصی بین المللی سازمان های بین الدولی وابسته به سازمان ملل متحد را می توان بر اساس تخصص هایشان به شرح زیر دسته بندی کرد: