و علامه مجلسی در حق الیقین بین علماء شیعه نفی خلاف کرده، مقدس اردبیلی در شرح ارشاد ادعای اجماع نموده و بعضی مشایخ معاصر، طبق ظاهر عبارات آنها، حکایت اجماع کرده‌اند و ظاهراً اجماع آنها جنبه تحقیق دارد(نه صرفاً نقل اجماع باشد).[155] 3- مرحوم علامه مجلس در «حق الیقین» می‌گوید: «میان علمای شیعه، در حرمت استعمال آلات موسیقی، مانند طنبور و عود و نای و دف (دایره) و امثال اینها خلافی وجود ندارد. اما در کبیره بودن اینها خلاف است و کسی که غناء (آواز لهوی) را کبیره داند، اینها را به طریق اولی کبیره می‌داند. و بعضی از علما دف بی سنج را در عروسی و ختنه سوری تجویز کرده‌اند، و بعضی مطلقاً حرام می‌دانند و این احوط است» [156] 4- صاحب مفتاح الکرامه می گوید: «من چهل تا کتاب مطالعه کردم و در این چهل کتاب اجماعی در مساله غیر از این چند تا نیافتم اما در هر حال مساله (حرمت آلات موسیقی) اجماعی است»[157]. 5- صاحب جواهر می‌گوید: «در اینکه عود و سنج و دیگر آلات موسیقی (لهوی) حرام است، خلافی نیست. یعنی نوازنده و شنونده‌اش را فاسق می‌گرداند، بلکه هر دو نوع اجماع (محصل و منقول) براین معنا وجود دارد»[158] 6- شیخ طوسی در «خلاف» کتاب الشهادات مساله 55 می‌فرماید: «غناء حرام است اعم از اینکه در صوت خواننده باشد یا آهنگ نی، یا سازهای زهی مثل عودها و طنبورها ورودها و غیر اینها، و اما دایره زدن در عروسیها و ختنه سوریها مکروه است. و شافعی گفته، صوت خواننده و نی مکروه است و منعی ندارد و نواختن تارها کلا حرام است و دایره زدن در ختنه سوریها و عروسیها مباح می‌باشد..).[159]   نتیجه یکی از معانی اجماع اتفاق نظر است، اتفاق نظر علمای اسلام یا علمای شیعه درباره حکم شرعی است. اجماع نزد اهل سنت در کنار کتاب و سنت دلیلی مستقل محسوب می‌شود ولی در فقه شیعه اجماع دلیل مستقلی نیست و تنها در صورتی اعتبار دارد که کشف از قول یا فعل یا تقریر معصوم باشد با توجه به این مطالب اجماع در حرمت موسیقی و غناء نمی‌تواند دلیل مستقلی باشد بلکه فایده اجماع این است که تایید دلالت آیه و روایت می‌باشد یعنی همه فقهای شیعه در فهم معنای آیه یا روایت اتفاق نظر دارند و می‌تواند دلیل محکمی بر حرمت و غنا و موسیقی به حساب آید. فصل سوم: بررسی نظریه حلیت موسیقی و غناء و فروعات و احکام آن