مدیریت تعارض یعنی مدیریتی که بتواند در شرایطی که تعارض وجود دارد به بهترین شکل، سازمان را اداره کند. در مدیریت تعارض عقیده بر این است که تعارض منبع با ارزشی از انرژی­های آزاد شده انسانی است که مدیر می ­تواند برای اصلاح جو و محیط سازمان، و در جهت رشد کسانی که با آنها کار می­ کند، و بالاخره دست یافتن به اهداف سازمان از آن استفاده کند. مدیریت تعارض ترس از جلوگیری، و یا سرکوب تعارض نیست، بلکه برخورد درست و بهره­ گیری مناسب از آن، در جهت تأمین نیازها، ایجاد خلاقیت و شکوفایی استعدادهاست (میر کمالی، 1364). مدیریت تعارض، نگرش خوشبینانه، منطقی و علمی نسبت به تعارض است و نباید آن را با حل تعارض [70] که حاصل برداشتی منفی و بدبینانه می­باشد اشتباه کرد. افراد معمولاً در نگرش دوم سعی می­ کنند که اساساً تعارضی وجود نداشته باشد، و چنانچه بوجود آید آن را از بیخ و بن برکنند (کنث و توماس، 1973). در موارد زیر، تعارض می ­تواند سازنده باشد: هنگامی که بتواند کیفیت تصمیمات را بهبود بخشید، زمانی که موجب ابتکار عمل، نوآوری و خلاقیت شود، هنگامی که مایه­ی کنجکاوی و تشدید علاقه اعضای گروه به یکدیگر گردد و در نهایت هنگامی که بتواند جو و محیط سیستم داوری و پدیده تحول را تقویت کند. اگر مدیریت تعارض غیر اثر بخش باشد و به فکر درمان و حل آن نباشد، فرهنگ بیمار گونه­ای به نام فرهنگ رقابت، تهدید و کشمکش بوجود می­آید. به بیان دیگر، مسئله برد – باخت مطرح است. این پیامد منتج به کاهش سلامتی و بر هم زدن وضع سازمان می­شود. اگر مدیریت تعارض اثربخش وسازنده باشدو به فکر درمان و حل مشکل باشد و بر همدستی و تشریک مساعی در سازمان تأکید داشته باشد، جو تشریک مساعی و فرهنگ همکاری و حمایت در سازمان، توسعه می­یابد و منتج به بهبود عملکرد سازمان خواهد شد. توسعه مهارتهای حل تعارض: مدیر از چه ابزار یا فنونی، برای حل تعارض استفاده کند؟ و زمانی که تعارض زیاد است چگونه می ­تواند آن را کاهش دهد؟ مدیران ضرورتاً پنج راه حل می­توانند داشته باشند.

• اجتناب[71]
• همسازی وایثار[72]
• مصالحه [73]
• اجبار یا رقابت[74]
• تشریک مساعی[75]

2-5-9- فنون رفع تعارض:

وقتی که عوامل ایجاد کننده­ تعارض خیلی زیاد هستند می­گوییم تعارض مخرب یا غیر کار کردی است. این تعارض، تأثیر منفی روی اثر بخشی سازمان دارد. یک سلسله اقداماتی باید انجام شود تا تعارض به یک سطح قابل قبول برسد با توجه به علل بوجود آورنده­ی تعارض، فنون مختلفی جهت کاهش تعارض ارائه شده است. فنون پیشنهادی ذیل با توجه به ریشه ­های ارتباطی تعارض می­باشد (اشراقی، 1388).