ایجاد قحطی: محاصره و ایجاد قحطی و گرسنگی یکی از راه‌هایی است که برای غلبه بکار می‌رود. پروتکل 1 و 2، 1977 مقرراتی را معمول داشته از ایجاد قحطی ممانعت به عمل آورد. اعمال تلافی‌جویانه: عمل تلافی‌جویانه عبارت است از عملی که به طور معمول غیرقانونی است ولی از آن‌جا که در پاسخ به عمل غیرقانونی قبلی صورت گرفته، مورد تأمل است. برای اولین بار این سؤال در کنفرانس بروکسل مطرح شد که آیا نقض حقوق جنگ عاملی جهت دست زدن به اعمال تلافی‌جویانه هست یا خیر. این نتیجه حاصل شد که اعمال تلافی‌جویانه باید متناسب با میزان و درجه نقض حقوقی باشد که دشمن زیر پا نهاده است و از طرف دیگر «اعمال تلافی‌جویانه در صورت افراط از جانب دشمن جایز است» ولی کنوانسیون 1929 ژنو و کنوانسیون‌های چهارگانه و هم‌چنین کنوانسیون 1954 لاهه، انجام اعمال تلافی‌جویانه را در خصوص موضوعات مورد حمایت خود ممنوع ساخته‌اند. دو مثال برای اعمال تلافی‌جویانه: هنگامی که کامیون سربازان آلمانی در رم در مارس 1944 مورد حمله قرار گرفت، هیتلر دستور داد در مقابل هر سرباز آلمانی، ده سرباز ایتالیایی را به قتل برسانند. متعاقب این دستور 330 اسیر جنگی به قتل رسیدند. دادگاه عالی نظامی تأکید کرد این اعمال تلافی‌جویانه را نمی‌توان مشروع قلمداد کرد، بلکه آن را باید نقض مسلم حمایت از افراد تحت حمایت دانست. در سال 1944، حملات نیروی مقاومت فرانسه علیه سربازان آلمانی منجر به آن شد که آلمانی‌ها 80 زندانی سیاسی فرانسوی را در لیون اعدام کنند، متعاقب آن علیرغم مداخله کمیته صلیب سرخ بین‌المللی، فرانسوی‌ها 80 سرباز زندانی آلمانی را به قتل رساندند. خیانت و عملیات ناجوانمردانه: ماده (24) مقررات لاهه و ماده (37) پروتکل (1) 1977، ضمن مجاز شمردن “اغفال دشمن”، حقه و خیانت را مجاز ندانسته است. اغفال دشمن از جمله استتار و پوشش، استفاده از کمین‌گاه و عملیات ساختگی جزء اعمال مجازند ولی به عنوان مثال استفاده نامناسب از پرچم سفید (علامت تسلیم)، پرچم سازمان ملل و پرچم دشمن نشانه خیانت است. هم‌چنین استفاده از لباس متحدالشکل سربازان دشمن و یا دول بی‌طرف و استفاده از نشان‌هایی مثل صلیب سرخ و دفاع غیرنظامی در حکم خیانت بوده و ممنوع است. ــ ممنوعیت دادن جواز به کشتی‌های خصوصی برای مسلح شدن و حمله به کشتی‌های دشمن ــ ممنوعیت بکارگیری وسائل وحشیانه و بیرحمانه ــ ممنوعیت غارت ــ ممنوعیت استفاده کور از تسلیحات  هدف‌های ممنوع مسئله تمایز و تشخیص هدف‌هایی که می‌توانند مورد حمله قرار گیرند و آنچه حمله به آنها ممنوع می‌باشد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. علاوه بر مناطق غیرنظامی و بی‌طرف و