winter, [1]. حسن عمید، فرهنگ فارسی عمید (تهران: امیرکبیر، 1362)، ص 670. [2]. محمود عرفانی، حقوق تجارت (تهران: جنگل، 1388)، ج 2، ص 6. [3]. محمدرضا پاسبان، حقوق شرکت‌های تجاری، چاپ سوم (تهران: نشر سمت، 1378)، ص 78. [4]. حسن ستوده تهرانی، حقوق تجارت، چاپ ششم (تهران: نشر دادگستر، 1384)، ج 2، ص 14. [5]. محمدرضا پاسبان، حقوق شرکت‌های تجاری، پیشین، ص 80. [6]. در شرکت با مسئولیت محدود سرمایه به سهام تقسیم نمی‌شود و سهم‌الشرکه‌ها جز با رضایت اکثریت شرکاء قابل انتقال به اشخاص دیگر نیست (مواد 94 و 102 قانون تجارت). این خصیصه بالطبع در تقسیم اشخاصی که قصد تجارت ندارند، بلکه می‌خواهند تنها از سود سرمایه خود استفاده کنند اثر می‌گذارد. این افراد ترجیح می‌دهند به شرکت‌های سهامی روی بیاورند تا بتوانند در هر زمان سهام خود را به دیگران منتقل و سرمایه خود را نقد نمایند. [7]. حسین خزاعی، حقوق تجارت (تهران: نشر قانون، 1385)، ج 2، ص 66. [8]. حسن ستوده تهرانى، حقوق تجارت، ج 2، ص 16. [9]. محمد عیسى تفرشى و ابراهیم شعاریان ستارى، “سهم و حقوق ناشى از آن در شرکت‏هاى سهامى”، پژوهش حقوق و سیاست، 7، پاییز و زمستان 1381: . [10]. محمد عیسى تفرشى و رضا سکوتی نسیمی، “بیع سهام شرکت‌های سهامی”، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دوره بیست و یکم، شماره دوم، تابستان 1383.. [11]. کوروش کاویانی، حقوق شرکت‌های تجارتی (تهران: نشر میزان، 1386)، ص 235-234. [12]. کوروش کاویانی، حقوق شرکت‌های تجارتی، پیشین، ص 242. [13]. سیدمحسن صدرزاده‌افشار، آئین دادرسى مدنى و بازرگانى، چاپ پنجم (تهران: جهاد دانشگاهی، 1379)، ص 18. [14]. احمد متین دفتری، ج 1، ش 62، ص 333. [15].  ناصر کاتوزیان، اعتبار امر قضاوت شده در دعوى مدنى، چاپ پنجم (]بی‌جا[: ]بی‌نا[، 1376)، ش 730، ص 118. [16]. عبدالله شمس، آیین دادرسى مدنى، چاپ هفتم (تهران: دراک، 1384)، ج 1، ش 491، ص 296. [17]. ربیعا اسکینی، شرکت‌های تجاری (تهران: نشر سمت، 1377)، ج 2، ص 175-174. [18]. همان، ج 2، ص 175. [19]. سیروس مشکی، سازمان حقوقی مدیریت در شرکت‌های سهامی، ص 180-179.