[27] – همان، ص 256. [28] – خمینی، روح الله، صحیفه نور، جلد اول، ص 269. [29] – فصل چهارم – حدود مطبوعات: ماده 6- نشریات جز در موارد اخلال در مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی که در این فصل مشخص می­شوند آزادند. 1-نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلام و ترویج مطالبی که به اساس نظام لطمه وارد کند. 2-اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکس ها و تصاویر خلاف عفت عمومی 3-تبلیغ و ترویج اسراف و تبذیر 4-ایجاد اختلاف ما بین اقشار جامعه، به ویژه از طریق مسایل قومی و نژادی 5-تحریص و تشویق افراد و گروه ها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت، حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل و خارج 6-فاش نمودن و انتشار اسناد و دستورها و مسایل محرمانه، اسرار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، نقشه و استحکامات نظامی، انتشار مذاکرات غیر علنی مجلس شورای اسلامی و محاکم غیر علنی دادگستری و تحقیقات مراجع قضایی بدون مجوز قانونی. 7-اهانت به دین مبین اسلام و مقدسات آن و همچنین اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع معظم تقلید. 8-افترا به مقامات، نهادها، ارگانها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند، اگرچه از طریق انتشار عکس یا کاریکاتور باشد. 9-سرقتهای ادبی و همچنین نقل مطالب از مطبوعات واحزاب و گروه های منحرف و مخالف اسلام (داخلی و خارجی) به نحوی که تبلیغ از آنها باشد (حدود موارد فوق را آیین نامه مشخص می کند). تبصره 1- سرقت ادبی عبارت است از نسبت دادن عمدی تمام یا بخش قابل توجهی از آثار و نوشته های دیگران به خود یا غیر ولو به صورت ترجمه. 10-استفاده از ابزاری از افراد در تصاویر و محتوی و تحقیر و توهین به جنس زن، تبلیغ، تشریفات و تجملات نامشروع و غیر قانونی. 11-پخش شایعات و مطال خلاف واقع و یا تحریف مطالب دیگران. 12-انتشار مطالب علیه اصول قانون اساسی تبصره 2- متخلف از موارد مندرج در این ماده مستوجب مجازات های مقرر در ماده 698 قانون مجازات اسلامی خواهد بود و در صورت اصرار مستوجب تشدید مجازات و لغو پروانه می باشد. ماده 7- موارد ذیل ممنوع و جرم محسوب میشود.