دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی در سال 1322 شمسی با تصویب هیأت وزیران، اداره‌ای به نام «اداره کل انتشارات و تبلیغات» تشکیل شد که وظیفه اصلی آن بیشتر در جهت انتشارات و تبلیغات در آن زمان بود. با تشکیل این اداره به مرور امر تبلیغات و ارتباطات در دستگاه‌های دولتی مورد توجه قرار گرفت. اولین روابط عمومی در سال 1327 شمسی از طرف شرکت نفت ایران و انگلیس به وجود آمد که مرکز مهمترین تشکیلات و فعالیت‌های آن در آبادان بود و در تهران فقط یک دفتر داشت. این شرکت در توسعه فعالیت‌های خود به تدریج در سایر نقاط ایران از جمله اهواز، مسجد سلیمان، کرمانشاه و دیگر مناطق نفت‌خیز اقدام به ایجاد دفاتر نمایندگی کرد. این روابط عمومی مطابق با سلیقه‌ و فکر مؤسسین انگلیسی خود “Information” نامیده شود و ترجمه فارسی آن «اطلاعات» انتخاب شده بود و از ادارات ارتباط با مطبوعات، نشریات، تولید فیلم و عکس، تشریفات و کارگزینی تشکیل شده بود. از سال 1333 که همزمان با ایجاد کنسرسیوم و تأثیر و دخالت فکر و ایده امریکایی در فعالیت‌های مختلف شرکت نفت بود، این بخش به “Public Relation” با ترجمه فارسی «روابط عمومی» تغییر نام داد و شامل اداره ارتباط با کارکنان و روابط عمومی شد. بدین ترتیب شرکت ملی نفت ایران به وجود آورنده اولین تشکیلات روابط عمومی در ایران است. غیر از این، از تشکیل نخستین روابط عمومی در دستگاه‌های دولتی تاریخ دقیقی در دست نیست و اصولاً روابط عمومی در بخش دولتی با نام «انتشارات» و «مطبوعات» آغاز به کار کرد. بدین ترتیب که هر یک از مؤسسات بخش دولتی در سازمان کلی خود یک دفتر انتشارات و مطبوعات دایر کردند و از این طریق چه به صورت مستقیم یعنی انتشارات و چه به صورت غیرمستقیم یعنی از طریق مطبوعات که آنها را نماینده افکار عمومی می‌شناختند، با مردم و سایر ارباب رجوع‌ ارتباط برقرار ساختند تا این که به موجب لایحه قانونی مصوب هشتم فروردین ماه 1343 شمسی، وزارت اطلاعات در اواخر دهه چهل، این وزازتخانه به مسأله روابط عمومی اهمیتی جدی داد و برای شروع، سازمان روابط عمومی صنعت نفت به عنوان الگو انتخاب شد، ولی به علت تفاوت عمده طبیعت کارهای روابط عمومی ـ صنعت نفت با تشکیلات دولتی، پس از مدتی تغییراتی کلی در روابط عمومی دولتی در وزارت اطلاعات انجام شد. در بدو امر قسمت‌هایی که در وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی به اعمال نوعی فعالیت‌های روابط عمومی اشتغال داشتند، دفاتر «اطلاعات و انتشارات» نامیده شدند و وزارت اطلاعات و جهانگردی پس از تصویب عنوان کلی «اداره کل اطلاعات و انتشارات و روابط عمومی»، سازمانی برای روابط عمومی‌های دولتی تدوین کرد که بر طبق آن این ادارات باید 9 کارمند داشته باشند. لیکن در عمل هیچ یک از وزارتخانه‌ها و حتی تشکیلات بزرگ دولتی دارای این تعداد کارمندان در بخش روابط عمومی نبوده‌اند. در سال 1348 شمسی به پیشنهاد وزارت اطلاعات و جهانگردی و تصویب هیأت وزیران، نام دفاتر اطلاعات و انتشارات در کلیه وزارت‌خانه‌ها و سازمان‌های دولتی و وابسته به دولت به اداره «اطلاعات و روابط عمومی» تغییر یافت. ادارات روابط عمومی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی در عین این‌که فعالیت مستقل داشتند ولی از نظر سیاسی عموم فعالیت‌های خود را با یک اداره کل در وزارت اطلاعات و جهانگردی به نام شورای اطلاعات و انتشارات روابط عمومی هماهنگ می‌ساختند و رؤسا یا مدیران کل روابط عمومی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی با تأیید وزارت اطلاعات به این سمت برگزیده می‌شدند. نگاهی به شرح وظایف گذشته روابط عمومی‌ها، نشان می‌دهد که آنها در ارتباط مستقیم با وزارت اطلاعات و جهانگردی بوده‌اند. توضیح این‌که این وزارتخانه پس از ساواک عمده‌ترین دستگاه اطلاعاتی کشور در زمینه مربوط به خود، به ویژه در ابعاد فرهنگی و مطبوعاتی و تغییر و تحول فکری و فرهنگی جامعه نقش به سزایی داشته،‌ است. از طرفی چون آن رژیم طبع ضد مردمی داشت، به یک روابط عمومی با بافت ارشادی و مردمی نیازی نداشت. از این رو، روابط عمومی دستگاه‌ها آیینه تمام‌ نما و بلندگوی حقیقت و حقانیت نبوده، بلکه تنها مجری نظریات طبقه حاکمه و برقرار کننده یک ارتباط یک جانبه بوده‌اند و چون اصولاً اساس حکومت بر مبنای خواسته‌ها و نظرات ملت نبود تا دیدگاه‌ها و نظرات را به مسئولین منعکس ‌نمایند، لذا فقط دروغ‌‌پردازی‌ها و گزافه‌گویی‌های مسئولین وقت را به گوش مردم می‌رساندند. طبیعی است فلسفه وجود اسلام و حکومت اسلامی جز این بوده و هست، از این جهت است که می‌بینیم جامعه امروز ما انتظار یک ارتباط دو جانبه، قوی، مستحکم و تبلیغات توأم با ارشاد را از روابط عمومی‌ها دارد. در زمینه توسعه و ترویج روابط عمومی و فعالیت‌های آن در ایران،‌ لازم است به این نکته اشاره شود که دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی‌ و ایجاد رشته‌ روابط عمومی در آن، گام مهمی در شناخت علمی وآگاهی هرچه بیشتر اقدامات روابط عمومی به شمارمی‌رود.زیرا با وارد شدن فارغ‌التحصیلان این رشته به بازار کار،کیفیت کار روابط عمومی به طور محسوس افزایش یافته است. همچنین با دوره‌های کوتاه مدتی که این دانشکده برای مسئولان روابط عمومی ترتیب می‌دهد، ضمن آموزش مسایل روابط عمومی آنها را با اهمیت این حرفه آشنا می‌سازد. به طور خلاصه اینکه دامنه فعالیت روابط عمومی در حال حاضر در ایران چه در سازمان‌ها و مؤسسات دولتی و چه در بخش‌ خصوصی و نهادهای انقلابی، تمامی بخش‌های اقتصادی کشور را اعم از صنایع، خدمات و کشاورزی در برگرفته است. اکنون تقریباً کلیه وزارتخانه‌ها، سازمان‌ها، شرکت‌ها و مراکز دولتی و وابسته به دولت، نهادها و مؤسسات بخش خصوصی دارای ادارات و واحدهای مستقلی به نام روابط عمومی یا واحدهایی با نام‌هایی در این ردیف هستند.( همانص 47) لذا روابط عمومی‌های آن زمان بیشتر در ابعاد اطلاعاتی وظایف مهمی به عهده داشتند که به صورت متمرکز در می‌آمد و مورد بهره‌گیری ساواک قرار می‌گرفته است و ماهیت این عوامل بود که روابط عمومی‌های آن زمان را از جهت مردمی‌ بودن‌شان بی‌اعتبار می‌ساخت. * آیین‌نامه واحدهای اطلاعات و انتشارات و روابط عمومی وزارتخانه و مؤسسات دولتی قبل از انقلاب اسلامی. هیأت وزیران در جلسه مورخ 28/12/1353 بنا به پیشنهاد شماره 11121/51/33496 مورخ 4/9/1353 وزارت اطلاعات و جهانگردی و به استناد بند «ﻫ» ماده یک قانون تأسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی، آیین‌نامه واحدهای اطلاعات و انتشارات و روابط عمومی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی را به شرح زیر تصویب کرد(پیوست شماره یک) در این‌جا لزوماً این نکته را باید خاطر نشان ساخت که علی‌رغم آنچه در وظایف مدون مشروحه فوق به چشم می‌خورد، به طور کلی روابط عمومی در آن زمان اصالت و رسالت حقیقی خود را از دست داده بود و به طور کامل در مسیر و جهتی مخالف با هدف اصلی در حرکت بود؛ یعنی تنها در جهت اخبار کذب و دور از حقیقت که تنها جنبه تبلیغاتی ستم شاهی آن بر هر چیز دیگر غلبه داشت و نتیجه آنکه برنامه‌های انتشاراتی و اطلاعاتی و تبلیغاتی خود موجب ترویج فساد و تباهی در دستگاه‌های دولتی می‌شد و مقالات و نشریات گمراه کننده، کتابخانه و آرشیو اطلاعات و انتشارات اغلب حاوی کتب و اخبار غیراسلامی و دور از حقیقت و معنویت بود و همچنین به لحاظ عدم وجود تقوی در مسئولان امر موجب اتلاف وقت مراجعه کنندگان و عدم آگاهی آنان می‌شد و بالاخره انتشار بولتن‌های داخلی بی‌محتوا یا تحقیق در افکار عمومی و جمع‌آوری و ارزیابی نظرات مردم که بخش عمده آنها جز جنبه همکاری با ساواک منحله نتیجه دیگری نداشت. 2-1-4- روابط عمومی در ایران پس از انقلاب اسلامی پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره) در بیست و دوم بهمن ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و هفت، ادارات روابط عمومی دستگاه‌های دولتی با بافتی که بدان اشاره شد، بالطبع نمی‌توانستند در خدمت حکومت جمهوری اسلامی، که بر پایه تعالیم عالیه اسلام استوار خواهد بود، قرار بگیرند. لذا، در عمل فعالیت‌های ادارات مزبور به صورت راکد درآمد تا اینکه کارکنان متعهد و مسئول در ادارات، به تدریج جایگزین عناصر فاسد و وابسته به رژیم قبلی شدند. وزارت اطلاعات و جهانگردی هم بر طبق مصوبه مورخ 7/3/1358 شورای انقلاب به وزارت ارشاد ملی و حدود یک سال و نیم بعد به وزارت ارشاد اسلامی تغییر یافت.در این برهه زمانی، وجود ادارات روابط عمومی که بتواند با مردم ارتباط برقرار کرده و آنها را در جریان امور دستگاه‌های ذیربط قرار دهد، به طور کامل محسوس شد و در اغلب دستگاه‌ها، ادارات روابط عمومی با پیوند «ارشاد» که به وجود آورنده بافت جدید در جهت هدایت و راهنمایی در امور ارتباطی و تبلیغی است، شروع به کار کردند. اضافه شدن این پسوند که روابط عمومی را ملزم می‌داشت از اندیشه و ارزش‌های والای اسلامی بهره گیرد، سبب شد که روابط عمومی‌ها همگام با انقلاب اسلامی در جهت رشد آن گام برداشته و معنویتی الهی به کار خود ببخشند. اصولاً روابط عمومی به تنهایی نمی‌تواند رسالت خود را ایفا کند، مگر این‌که این مهم را توأم با امر ارشاد که در واقع لازم و ملزوم و مکمل یکدیگر هستند، انجام دهد. زیرا ارتباطات و تبلیغات وقتی کارساز خواهد بود که توأم با ارشاد و راهنمایی باشد و همین‌طور امور ارشادی نیز جهت بیان آنچه که باید گفته شود، نیاز به ارتباطات و روابطی مؤثر و مفید دارد. همچنین ذکر این نکته ضروری است که برای هماهنگی امر تبلیغات دولت، شورایی در وزارت ارشاد اسلامی به نام شورای هماهنگی، شورای مزبور دارای دبیرخانه‌ای شد که این دبیرخانه کوشش‌هایی را در برای هماهنگی روابط عمومی دستگاه‌ها و مؤسسات دولتی انجام داده است و نمونه‌ای از این تلاش، سعی در تهیه و تدوین تشکیلاتی هماهنگی برای روابط عمومی کلیه وزارتخانه‌ها و دستگاه های دولتی، در سال‌های گذشته بوده است. به طور کلی، فعالیت‌های ادارات روابط عمومی و ارشاد بعد از انقلاب اسلامی که اغلب زیر نظر بالاترین مقام دستگاه صورت می‌گیرد، چشمگیر و قابل توجه است وتوانسته‌اند ارتباطات گسترده‌ای با مردم برقرار سازند ذکر این نکته نیز ضروری است که جمهوری اسلامی ایران اهمیت ویژه‌ای برای امر تبلیغات قایل است و با برگزاری سمینارها و کنگره‌های عبادی‌ـ سیاسی، به خصوص درکنگره عظیم و جهانی حج، موجبات تبادل افکار و ارشاد ملل مختلف جهان اسلام را فراهم آورده و با اعزام نمایندگانی به کشورهای مختلف جهان، مردم این کشورها به ویژه ملل محروم و مستضعف را با ارزش‌های والای اسلامی و انقلاب اسلامی آشناکرده و موجبات رشد معنوی و تعالی آن‌ها را فراهم می‌سازد. روابط عمومی در دستگاه‌های دولتی: نظر به اینکه در سال 1364برای روابط عمومی‌ها شرح وظایف جامع و مناسبی تدوین نشده بود، ملاحظه می‌شد که در هر دستگاه به تناسب عوامل، فعالیت می‌شد که در مجموع، دولت جمهوری اسلامی در انعکاس و تبلیغ اقدامات خود و هدایت جامعه در این زمینه توفیق همسان با خدمات انجام گرفته را نداشت. در این زمینه دبیرخانه شورای هماهنگی تبلیغات دولت مستقر در وزارت ارشاد اسلامی، دو سمینار یکی در اسفند 1363 و یکی هم در اردیبهشت ماه 1364 مرکب از کلیه مسئولان روابط عمومی دستگاه‌ها تشکیل داد، حاصل زحمات و تلاش مستمر منجر به تهیه گزارش توجیهی در خصوص ویژگی‌های روابط عمومی‌ها شد: ـ نظر به اینکه روابط عمومی هر دستگاهی از اهمیت خاصی برخوردار است و همچنین به خاطر ضرورت ارتباط دایم و مستقیم این واحد با سطوح مسئولان دستگاه متبوع، مقتضی است که از نظر تشکیلاتی دارای جایگاه مناسب بوده و تحت عنوان دفتر با پست سازمانی مدیر کل و تحت نظر مستقیم بالاترین مقام دستگاه، انجام وظیفه کند و مدیر کل آن نیز علاوه بر این مسئولیت، مسئولیت دیگری نظیر دبیر شورای معاونین را عهده‌دار باشد که این امر در شرح وظایف روابط عمومی‌ها پیش‌بینی شده است.