. مجلسی، علامه محمدباقر، بحارالانوار لدرر الاخیار الائمه الاطهار، کتاب عدل و معاد، ج 5، بیروت، دارالحیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1453 هـ.ق، ص 289. . محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی، تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ هشتم، 1373، ص 159. . مجلسی، علامه محمدباقر، پیشین، صص 305-301 «ما کرهوا علیه: فلعله کان یلزمهم تحمل المشاق العظیمه فیما اکرهوا علیه و قد وسع الله علی هذا الامه بتوسیع دایره النفیعه». . پیشین، نواهی، جلد 79، ص 48. . پیشین، احتیاج، جلد 9، ص 274. . پیشین، ایمان، ج 2، ص 128. . پبشین، عدل و معاد، جلد 5، ص 301. . پیشین، ولایت التعهد و العله من قبولها، جلد 29، ص 130. . پیشین، نبوت، ص 369 و اعمال السنین و الشهور و الایام، جلد 98، ص 369. . محمدی، سیدکاظم و دیگران، المعجم المفهرس لالفاظ نهج البلاغه، قم، نشر امام علی(ع)، 1369، ص 205. . محقق داماد، مصطفی، قواعد فقه، بخش جزایی، ص 101. . طاهری جبلی، محسن، نگاهی دیگر به اصول تشدید کیفر در قانون مجازات اسلامی، مجله قضایی و حقوقی دادگستری، شماره‌50، 1378. . خوئی، آیت الله سیدابوالقاسم، پیشین، صص 14– 13. . با اعتقاد به تفکیک مذکور و از جهت اجتماع سبب و مباشر معتقدند که «در حالت امر به قتل به جهت این که سبب از مباشر ضعیف تر است؛ قصاص یا دیه بر مباشر قائل است.» . منبع پیشین، صص 14-13. . جعفری لنگرودی، محمدجعفر، ص 212 و محمدی، ابوالحسن، پیشین، ص 242. . خوئی، آیت الله سید ابوالقاسم، پیشین، صص 14-13. . خوانساری، سیداحمد، جامع المدارک، ج 7-6، ص 186، مؤلف به همین دلیل تزاحم را رد کرده است. . مرعشی،آیت الله سیدمحمد حسین، پیشین، صص 17-16. . طباطبایی، زین العابدین، شرح تبصره علامه آیت الله حلی، ج 3، تهران، انتشارات تهران، 1339، ص 378.