• حوزه خودآگاهی: [38] در بردارنده ویژگی­های مانند خود آگاهی عاطفی و اعتماد به نفس
• خود نظم دهی[39] (مدیریت خود): شامل خود کنترلی، قابل اعتماد بودن و نوآوری[40]
• خودانگیزی: [41] شامل انگیزه پیشرفت، ابتکار [42] و خوش بینی[43]
• همدلی [44](هوشیاری اجتماعی): ویژگی­هایی مانند درک دیگران و آگاهی سیاسی را شامل می­شود.
• مهارت اجتماعی: [45] شامل ویژگی­های از قبیل نفوذ در دیگران، مدیریت تعارض و ظرفیت­های اجتماعی می­گردد (سیاروچی و همکاران، ترجمه نوری و نصیری، 1383، ص 32).

  از نظر گلمن سه مولفه درون فردی هستند یعنی برای سایرین نامرئی بوده و در درون فرد رخ می­دهد و دو مؤلفه دیگر بین فردی بوده و به آنچه که بین ما و مردم اتفاق می­افتد مربوط می­شود و در رفتارها قابل مشاهده است (فریدمن و بلیس، 2003). یک فرد باید مهارتهای درون فردی خوبی داشته باشد تا بتواند مهارتهای بین فردی خوبی را گسترش دهد. برای تشخیص نقش هر کدام از این مؤلفه­ها فرد نیاز دارد به این که از خود بپرسد اهمیت آنها در چیست؟ و اگر در این مهارتها ضعیف باشد چه اتفاق خواهد افتاد؟ گلمن (2005) از طریق توضیح هر کدام از این مؤلفه­های به این سؤال­ها چنین پاسخ می­دهد که

• خودآگاهی :

ریشه واساس سایر مؤلفه­ها می­باشد این مؤلفه به معنای درک عمیق هیجانات فردی می­باشد. آگاه بودن از آنچه فرد در این لحظه احساس می­ کند: آیا خوشحال، نگران یا هیجان زده است. و اینکه چگونه این احساسات روی خود فرد، دیگران وعملکرد شغلی تأثیر می­گذارد (فریدمن و بلیس، 2003). گلمن (1998) بر این باور است که خودآگاهی مهارتی بنیادی و ضروری برای این سه شایستگی است:

• آگاهی هیجانی: تشخیص اینکه هیجانات ما چگونه عملکرد و توانایی استفاده از ارزشهایمان را برای هدایت تصمیم ­گیری تحت تأثیر قرار می­دهد (تشخیص هیجانهای خود و اثراتشان) (گلمن (1383)، ترجمه ابراهیمی و جوینده، ص 83).
• اعتماد به خود: شجاعتی که منشاء آن اطمینان به قابلیتها، ارزشها و اهداف است (حس قوی درباره قابلیت­های خود و خود ارزشمندی).
• خود ارزیابی صحیح احساس منصفانه­ای از محدودیت­ها و قدرت­های شخصی، تصویر روشنی از اینکه در کجا نیازمند بهبود و توانایی یادگیری از تجربه هستیم.