تنوع جانوری: کل و بز، قوچ و میش، جبیر، پلنگ، یوز پلنگ، کفتار، روباه معمولی، شغال، گرگ، کاراکال، ؟؟، خرگوش، سنجاب، رودک عسل خوار، خار پشت بیابانی هوبره، کبک، تیهو، شگرد، دلیجه، عقاب دو برادر، کبوتر جنگلی، سبز قبا، زنبور خور کوچک،  هد هد. 9ـ پارک ملی خجیر: پوشش گیاهی: نبه، بادام کوهی، ارس، داغداغان، چنار، سپیدان، پده، بید، زالزالک تبریزی، افرا، زبان گنجشک، عرعر، اقاقیا، کاج، تنگرس، تمشک، کز، شیشعاش، روناس، زرشک، سوفورا، شیر خشت، سیاه تلو، دغدغک، ارمک تنوع جانوری: کل و بز، قوچ و میش البرز مرکزی، گراز، پلنگ، کفتار، روباه قرمز، شغال، گورکن، گربه وحشی، خرگوش، انواع پرندگان مهاجر آبزی، کنار آبزی و شکاری، مار کرمی، کورمارد و سر، مار آتشی، مار پلنگی، مار دستی، مارآبی، مارشتری، شتر ماریله، تیرمار، سونی مار، افعی شاخدار ایرانی، افعی کوفی، قورباغه معمولی، و زغ سبز، لاک پشت مهمیز دار غربی . 10ـ پارک ملی سرخه حصار پوشش گیاهی: نبه، بادام کوهی، ارس، داغداغان، چنار، سپیدار، پده، زالزالک، زبان گنجشک، عرعر و کاج. تنوع جانوری: کل و بز وقوچ میش البرز مرکزی، آهو، گراز، پلنگ، کفتار، روباه قرمز شغال، گربه وحشی، گورکن، تشی، خرگوش، حواصیل خاکستری و شب، بویتمار، اگرت بزرگ، اردک ارده ای، خوتکا، اردک نوک پهن، عقاب ماهیگیر کورکور، قرقی، طرلان، عقاب طلایی، شاهی، سارگپه، کرکس، دال سیاه، دلیجه، بالابان، بحری، شاهین، آبجلیک، انواع مارها، افعی شاخدار، ایرانی و کومی، قورباغه معمولی، وزغ سبز، لاک پشت مهمیز دار غربی [eng. utoac.ir webside, 2004]. 11ـ پارک ملی کلاه قاضی: پوشش گیاهی : انجیر، بادام کوهی، انار، عناب، شیپوری، بید، خارشتر، درمنه، ؟؟، گل جالیز، شنگ، انواع گرامینه، کلاغک، گل مریم، انواع گون، گندمیان، علف شور، علف مار، ریواس، اسپرس، چوبک تنوع جانوری: کل و بز و قوچ میش، آهو، خرگوش، پلنگ، گرگ، کفتار، یوز پلنگ، روباه، شغال، تشی، گربه وحش، کبک، تیهو، با قرقره، چکاوک، کلاغ سیاه کالکی، دم جنبانک، زاغ نوک سرخ، زاغی، گنجشک سانان و عقابها. مار جعفری و قیطانی و پلنگی، افعی شاخدار و مارمولک و لاک پشت 12ـ پارک ملی کویر پوشش گیاهی: درمنه، شیر خشت، گون، خنچک، افدرا، آشنان قیچ، اسپند، تاغ، پرند، جارو، خارشتر، اسکنیل، انواع گرامینه، تن ساز، علف شور، گز، جگن، اتریپکس. تنوع جانوری: کل و بز، قوچ و میش، آهو، جیبر، گورخر، پلنگ، یوز

گفتار اول: تعریف عقل گرایی علم محور

مراد از عقل گرایی علم محور، پذیرفتن توانایی آدمی در شناخت علمی انسان و جهان می­باشد و نیز اینکه تنها معرفت مورد وثوق، معرفت علمی است و شناخت علمی نیز شناختی اثبات پذیر و یا ابطال پذیر است و نظریه­ های علمی، از یافته­ های تجربی- که از راه آزمایش به دست آمده­اند- اخذ می­شوند.[143] اساس این روش بر این مطلب استوار است که هرچه خارج از معرفت علمی تجربی است غیرعلمی  می­باشد.

گفتار دوم: خصوصیات عقل گرایی علم محور

نوگرایی[144] با خوانش جدید از عقل و جایگاه آن در زندگی انسانی آغاز گردید و حقوق بشر عرفی و غیردینی نیز به عنوان محصول همین دوره تحت تأثیر همین دیدگاه قرار گرفته است. بر این اساس لازم است که در اینجا به بررسی ویژگی­های عقل گرایی علم محور به گونه­ای هرچند اجمالی بپردازیم:

بند اول: روش شناسی تجربه گرایانه

در عقل گرایی علم محور متدولوژی یا روش­شناسی حصول شناخت یا معرفت، تجربی و استقرایی است. اساس این روش شناسی بر جمع­آوری فاکت­ها یا واقعیات از راه مشاهده و حس و سپس آزمایش و پس از آن ساخت نظریه و بیان آن در چارچوب ریاضیات می­باشد. شکل افراطی آن پوزیتیویسم منطقی است که تنها نظریه­هایی را معنادار می­داند که با تکیه بر واقعیات حاصل از مشاهده قابل اثبات هستند.[145] بنابراین به تبع این روش حقوق بشر نیز شامل حق­هایی است که مورد تأیید روش شناسی تجربی و اثبات گرا می­باشند. و هر حقی که مورد تأیید این نوع نگرش نباشد توجیه علمی و عقلی و اخلاقی ندارد.

بند دوم: نفی فرجام باوری و علت غایی امور عالم

با اصالت یافتن ریاضیات و روش تجربی، تبیین هستی بر اساس متغیرهای طبیعی، محسوس و کمّی، جایگزین تبیین آن بر اساس «فرجام[146]» یا «علت غایی» شد. بدین ترتیـب در فهم حـقوق از این منـظر نیز دیدگاه فرجام باور نمی­تواند محل تأمل باشد.[147]

بند سوم: اصالت عقلانیت ابزاری و منفعت

این معنا یعنی اینکه حق چیزی است که برای انسان سودمند می­باشد و به او منفعت می­رساند و معیار سنجش این سودمندی نیز عقلانیت ابزاری با روش­شناسی تجربی و پوزیتیویستی است که در نهایت بشر را در عالم حقوق به استخراج حقوق بشر با ابزار عقل سودانگار رهنمون می­گردد و خارج از اسباب و علل مادی، سبب­های دیگری از جمله مذهب یا اراده تشریعی خداوند را در این مطلب دخیل نمی­سازد.

گفتار سوم: نتایج عقل گرایی علم محور

کاربرد فهم و تلاش برای کشف مفهوم هر نوع قضیه، برای ملاحظه دلایل موافق و مخالف آن و سپس قضاوت بر اساس ضعف و قدرت مدارک آن می­باشد.[148] بنابراین با چنین برداشتی از امور انسانی و عالم، حقوق بشر امری عرفی، غیردینی و سکولار محسوب می­گردد و از سوی دیگر نیز حیثیت ذاتی و کرامت انسانی را تنها باید در رابطه با خود انسان باید تعریف نمود و و بر این اساس تنها انسان است که      می ­تواند با عقل خویش و بدون نیاز به دخالت منبع ماورایی و غیربشری حقوق بنیادین خود را مشخص و تعیین نماید.

مبحث سوم: فردگرایی

یکی از وجوه آشکار و شاخصه­های تفکر مدرن، فردگرایی[149] می­باشد. این مفهوم تا آنجا مهم به شمار می­رود که در تمامی شئون و احوال آدمیان در این دوران و حتی تا امروز بسیار تأثیر نموده است و در این میان حقوق بشر نیز از تیررس تأثیر آن بدور نبوده و بسیار از این مفهوم متأثر گردیده است، تا آنجا که می­توان حقوق بشر عرفی، سکولار یا غیردینی را حقوق بشر فردگرایانه نامید. بر این اساس در این مبحث ابتدا به بررسی تعریف و منشاء فردگرایی می­پردازیم و سپس نتایج حاصل از این اندیشه را به گونه­ی مختصر مورد واکاوی قرار خواهیم داد.

گفتار اول: تعریف فردگرایی و منشأ آن

یکی از مبانی اخلاقی اثرگذار در حقوق بشر عرفی مفهوم فردگرایی می­باشد که منشاء آن در مفهوم فردیت نهفته است. در تاریخ منظومه فکری و فلسفی مغرب زمین در شناخت هستی و نظام عالم و جایگاه انسان در آن، بر مفهوم «فرد انسان» بسیار تأکید رفته است. در سده 14 میلادی با ایجاد شکاف بین طبقات اجتماعی و شروع نهضت اصلاح دینی، فردگرایی با نوعی تلقی خداگونه از انسان آغاز شد. تحولات فکری دوره رنسانس و رواج عقل گرایی علم محور به نقادی جایگاه و مفهوم «فردیت» در تفکر پیشینیان انجامید.[150] نتیجه این فعل و انفعالات بروز فردگرایی در مفهوم عرفی یا سکولار آن با خوانشی غیردینی در مغرب زمین بود. باور به اموری مانند عقل گرایی علم محور و تقدم فردیت بر جمع آن هم با جعل مفاهیمی همچون «وضع طبیعی[151]» از سوی اندیشمندانی همچون هابز، لاک و روسو سبب شد، فرد انسانی را به عنوان بنیادی­ترین جزء حیات انسانی در کانون توجه قرار دهند.[152] یکی از محصولات این باور برتر دانستن عقل و فردیت انسانی در تعیین و تشخیص حقوق بنیادین بشر می­باشد. بنابراین و بر اساس مفهوم فردیت- که منشأ اصلی فردگرایی در حقوق  بشر عرفی و غیردینی را تشکیل می­دهد- می­توان فردگرایی را اینگونه تعریف نمود: «دنیایی محدود و منحصر به فرد از مجموع ادراک و عاطفه، کانونی محرک و سیال از آگاهی و عاطفه و عمل و داوری که برای خود یک کل است و با کل­های دیگری مثل خودش و با محیط طبیعی و اجتماعی خود در تقابل است».[153]

ماده 4 مذهب: نحوه رفتار دولتهای طرف تعهد با پناهندگان داخلی سرزمینشان در مورد احترام به آزادی آنها در تعایم مذهبی کودکانشان حداقل به مانند اتباع خود آن دولت خواهد بود. ماده 22- آموزش

1. دولتهای متعاهد در مورد آموزش­های ابتدایی و عمومی نسبت به پناهندگان همانند اتباع خودشان رفتار خواهند کرد.
2. رفتار دولتهای متعاهد با پناهندگان تا حد ممکن متناسب خواهد بود و در هر حال این رفتار نمی­بایست از سطح رفتار با سایر بیگانگان مقیم آن کشور پایین تر باشد. به ویژه در مورد تحصیلات غیر از تحصیلات عمومی، پذیرش مدارک تحصیلی خارجی ، گواهی­های پایان دوره ، سطوح تکمیلی ، اعطای کمک هزینه­ های تحصیلی ، بورس و معافیت از پرداخت شهریه.

ب)دیدگاه کنوانسیون حقوق کودک ملل متحد 1989

ماده 22- کودکان پناهنده

1. جهت حصول اطمینان از اینکه کودکان جویای پناهندگی یا پناهندگان بر طبق حقوق بین الملل و یا حقوق داخلی و رویه­های آن از حمایت­های متناسب و حقوق بشر­دوستانه چه اینکه همراه والدین خود باشند و چه نباشند مطابق با این کنوانسیون و حقوق بشردوستانه بین المللی برخوردار خواهند شد،دولتهای متعاهد موظفند اقدامات مناسب را انجام دهند.
2. برای همین منظور دولتهای متعاهد آنچنان که مناسب بدانند زمنیه همکاری در ملل متحد یا دیگر سازمانهای بین المللی مرتبط با موضوع و یا سازمانهای غیردولتی همکار ملل متحد را فراهم خواهند کرد . این امر جهت حمایت از کودکان و کمک به آنها به منظور یافتن والدینشان یا دیگر اعضای خانواده­شان و نیز دریافت اطلاعات ضروری از وضعیت سرپرستان کودکان می­باشد. در مواردی که هیچ یک از والدین یا اعضای خانواده یافت نشود کودکان از حمایتهایی مانند آنچه نسبت به کودکانی که بصورت دائم یا موقت از محیط خانواده بدور افتاده­اند و در این کنوانسیون راجع به آن سخن گفته شده است برخوردار خواهند شد.

گفتار سوم:سلامت کودکان در جنگ

طی دهه گذشته بحث حمایت از کودکان در مخاصمات مسلحانه توجهات رو به تزایدی را جلب کرده است و در عرصه بین المللی رشد قابل توجهی داشته است . موارد ذیل از جمله نشانه­ های این مدعاست.

2014 spring [1] غلامی، حسین، ترس از جرم و سیاست جنایی، دیباچه در : ترس از جرم، نشر میزان، پاییز 1391، ص9. [2] همان، ص8. [3] میلر، لیندا؛ کارن ام، هس، پلیس و اجتماعی، ترجمه رضا کلهر، دانشگاه علوم انتظامی ناجا، تهران، 1387، ص63. [4] چالوم، موریس ؛ لئونارد، لوسی، نقش پلیس در امنیت و زمامداری بهینه، ترجمه غلامرضا محمد نسل، در : مجموعه مقالات پلیس و پیش گیری از جرم، دفتر تحقیقات کاربردی پلیس پیشگیری ناجا، 1387، ص12. [5] محمدنسل، غلامرضا، پلیس و سیاست پیش گیری از جرم، دفتر تحقیقات کاربردی پلیس پیش گیری از جرم، زمستان 1387، ص7. [6] کریمی، خوزانی، علی، راهبرد پلیس برای توسعه امنیت پایدار، ماهنامه توسعه انسانی پلیس، سال ششم، شماره بیست و هفتم، بهمن و اسفند 1388، ص109. [7] همتی، رضا، پلیس جامعه محور و نقش آن در کاهش احساس ناامنی، فصلنامه دانش انتظامی، سال نهم، شماره سوم، 1386، ص135. [8] نیکوکار، حمیدرضا ؛ همت پور، بهاره، ترس از جرم، نشر میزان، چاپ اول، پایین 1391، ص126 [9] Moore , Mark. H;Trajanowicz , Robert , policing and the fear of crime , national Institute of Justice , No(3), June 1988 , P4. [10] نیکوکار، حمیدرضا، همت پور، بهاره، منبع پیشین، ص78. [11] ویزبرد، دیوید؛ اک، جان، پلیس چگونه می تواند جرم، بی نظمی و ترس را کاهش دهد؟، ترجمه علی کریمی خوزانی، ماهنامه توسعه انسانی پلیس، سال ششم، شماره بیست و چهارم، خرداد-شهریور 1388، ص128 [12] وروایی، اکبر ؛ بهربر، سروش، اثر بخشی الگوهای پلیس سنتی و نوین در پیش گیری از جرم، فصلنامه انتظام اجتماعی، سال اول شماره اول، بهار 1389، ص114. [13] نیکوکار، حمیدرضا ؛ یار احمدی، مسعود، تأثیر رویکرد های پلیس سنتی و جامعه محور در کاهش ترس از جرم، فصلنامه مطالعات پیش گیری از جرم، سال هفتم، شماره بیست و دوم، بهار 1391، ص160. [14] کوردنر، گری، کاهش ترس از جرم، ترجمه اسماعیل حسنوند، احسان حسنوند، نشر جامعه شناسان، چاپ اول، 1390، ص36. [15] نیکوکار، حمیدرضا ؛ یاراحمدی، مسعود، منبع پیشین، ص166. [16] نیکوکار، حمیدرضا ؛ همت پور، بهاره، منبع پیشین، ص127.

در فرهنگ فرانسه تعاریف زیادی برای پلیس وجود دارد. از نظر لغوی کلمه policeفرانسوی از ریشه یونانی politeia به معنی “سازمان سیاسی” و “هنر حکومت کردن” و همچنین کلمه و polis  به معنی شهر و جامعه است . از نظر نویسندگان تاریخ پلیس در فرانسه ، این واژه به سه معنا بکار رفته است: نخست به معنای مجموعه مقررات شهری، دوم به معنای مراقبت و نظارت در اجرای مقررات شهری و سوم به معنای سازمان عمومی مأمور به اجرای مقررات مذبور. در زبان جاری پلیس سازمان تنظیم کننده روابط فرد و جامعه است به طوری که رفتار هیچکس مخل آرامش دیگری نبوده، منافع جامعه به بهترین نحوی تأمین شود. بنابراین پیشگیری از جرم و اداره کردن و حضور در محل جرم نیز از جمله وظایف پلیس می باشد. 1 – تعریف پلیس در حقوق ایران 1.ماده اول نظامنامه اداره نظمیه مصوب1333 قمری در ذیل فصل اول ازباب اول تحت عنوان قواعد عمومی، نظمیه{پلیس} را چنین تعریف می کند: نظمیه عبارت است از هیأتی کشوری که در شهرها برای مراقبت امنیت عمومی و استقرار نظم و اجرای احکام و نظامنامه ها و قوانین و قواعد اداری و قضایی تشکیل شده است.

2. 2. ماده اول آیین نامه خدمت ژاندارمری کل کشور مصوب1328 خورشیدی در ذیل فصل اول از باب اول مربوط به کلیات ، ژاندارمری را چنین تعریف می کند: ژاندارمری نیروی نظامی است که تأسیس آن در کشوربه منظور حفظ انتظامات، استقرار امنیت عمومی و نگهداری راه ها، آسایش عمومی و اجرای قوانین، جلو گیری از تخلف قوانین و مقررات و بی نظمی، کشف جرایم، تعقیب و دستگیری مرتکبین در تمام راه ها و در نقاطی که شهربانی وجود ندارد، انجام گرفته است .
3. ماده 3قانون تشکیل نیروی انتظامی مصوب27تیر1367 هدف از تشکیل این سازمان را که از ادغام کمیته های انقلاب اسلامی، شهربانی کل کشور و ژاندارمری کل کشور بوجود آمده، بدین شرح بیان نموده است: استقرار نظم و امنیت، تأمین آسایش عمومی و فردی، نگهبانی وپاسداری از انقلاب اسلامی در چهار چوب این قانون در قلمرو جمهوری اسلامی.

لذا با دقت در هر سه بند فوق، نکته ای که قابل توجه می باشد اینست که استقرار امنیت و نظم و پیشگیری از وقوع جرم همواره از وظایف ذاتی پلیس بوده، چه زمانی که با نام نظمیه ایفای وظیفه می نمود و چه در دوره های بعد که با نام های ژاندارمری یا نیروی انتظامی خدمات خود را ارائه می داد .     2- تعریف پلیس از نگاه سازمان ملل مرکز مطالعات سازمان ملل در اجلاس استرالیا در سال 1963 پلیس را اینگونه تعریف کرد: حفظ صلح و نظم عمومی، حمایت از حیات،آزادی و اموال، جلوگیری و کشف جرایم، دستگیری بزهکاران و اجرای تحقیقات کیفری وظایف پلیس را تشکیل می دهد . 3 – تقسیمات مختلف پلیس در یک تقسیم بندی کلی پلیس را به دو قسمت تقسیم می کنند: پلیس اداری، پلیس قضایی پلیس اداری در معنا و مفهومی گسترده عبارت از هر نوع نظارت و مداخله ای است که برای استقرار نظم عمومی در جامعه توسط دولت انجام می پذیرد.در این مفهوم اکثر نهادهای دولتی ، کار پلیسی انجام می دهند. اما در معنای مضیق از پلیس اداری، منظور اقداماتی است که جهت پیشگیری از وقوع جرایم، بی نظمی ها و ناآرامی ها صورت می پذیرد.همین معنای مضیق از پلیس مترادف پلیس قضایی می باشد که فعالیتش عمدتا ناظر به مواقعی است که جرمی تحقق یافته باشد. در این حالت است که پلیس قضایی اقدام به کشف جرم و جمع آوری دلایل و دستگیری مجرم می کند. گاهی تفکیک وظایف این دو پلیس از همدیگر دشوار می گردد به عنوان مثال افسر پلیس راهنمایی که مشغول کنترل عبور و مرورخودروها می باشد، عمل یک پلیس اداری را انجام می دهد اما همین که جرمی در حوزه وی واقع شد و همان افسر به عنوان کاشف جرم و یا دستگیر کننده بزهکار عمل نمود، صلاحیت پلیس اداری او به پلیس قضایی تبدیل خواهد شد. و همین دوگانگی وظیفه پلیس از خصوصیات مهم این شغل می باشد. تقسیمات دیگری نیز به اعتبار هدف و تخصص پلیس با عناوین مختلف به عمل آمده است که بعلت زیاد بودن آنها به نام تعدادی از آنها اشاره می گردد: پلیس اداری، پلیس قضایی، پلیس جنایی، پلیس فنی، پلیس علمی، پلیس شهرداری، پلیس نظامی، پلیس راه، پلیس روستایی، پلیس اطفال و نوجوانان، پلیس امنیت، پلیس پیشگیری، پلیس گشتی، پلیس کوهستان، پلیس مبارزه با مواد مخدر، پلیس زن، پلیس سیاسی، پلیس اطلاعات، پلیس بازرگانی، پلیس تبلیغات، پلیس جنگل، پلیس کنترل اغتشاش و شورش و … تقسیم دیگری نیز که از پلیس به عمل آمده، از جنبه عمومی یا اختصاصی بودن آن است. که پلیس اختصاصی معمولا به پلیسی اطلاق می شود که در یک حوزه خاص فعالیت دارد مثل پلیس مبارزه با مواد مخدر یا پلیس جنگلبانی یا پلیس راه آهن و… و سایر پلیس هایی که بصورت متمرکز فعالیت می نمایند، پلیس عمومی نامیده می شوند. مبحث دوم : پیشینه تاریخی پلیس واژه پلیس در افکار عمومی  به عنوان ضابط قضایی نقش بسته و با مأموریت کشف جرم همراه بوده و تاکنون پلیس تنها به عنوان ابزار سیاستهای کیفری – واکنشی- مورد استفاده قرار گرفته است؛ به بیان دیگر نقش پلیس بطور سنتی فقط در چارچوب نظام کیفری تعریف می شود. این در حالی است که اصولا پیدایش نهاد پلیس در جوامع انسانی تنها جهت کشف و سرکوبی جرایم نبوده است بلکه مأموریت نخستین پلیس همانا حفظ نظم و انظباط و برقراری امنیت درسطح جوامع بوده ،چرا که به لحاظ عرفی پلیس مترادف نظم و انتظامات بوده و از همان بدو پیدایش پلیس، که مقارن با ورود بشر به مرحله شهر نشینی بوده، ضرورت حفظ نظم اهمیت پیدا کرده، و وظیفه پلیس برقراری همین نظم بوده و اساسا علت اصلی پیدایش پلیس نیز همین امر بوده است چرا که قبل از این مرحله، ساطه و حاکمیت سیاسی و نظامی و قضایی در بین انسانها در دست یک نفر به نام رئیس خانواده بود و بشر در مرحله انتقام خصوصی بسر می برد و دولت و برقراری نظم عمومی و تقسیم کار از سوی آن هنوز شکل نگرفته بود. در حقیقت بعد از شکل گیری زندگی شهری و نیاز انسانها به برقراری نظم