دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی [33] – قاسم زاده ، سید مرتضی، اصول قراردادها و تعهدات، انتشارات دادگستر – چاپ اول ، تهران ، 1383، ش113 1- دادمرزی ، سید مهدی ، دوره حقوق تعهدات ،ج1 ، بی جا، بی تا ، ص99 2- درودیان ، حسنعلی ، تقریرات درس حقوق مدنی 3-، دانشکده حقوق دانشگاه تهران،بی تا، ص107 3- شهیدی ، مهدی ، شروط ضمن عقد،انتشارات مجد، چاپ اول، تهران ، 1386 ص135 4- جعفری لنگرودی، محمد جعفر،مبسوط ، جلد 5، انتشارات گنج دانش ، چاپ دوم،تهران ، 1381،ص 3690 1- امیری قائم مقامی، عبد المجید، حقوق تعهدات، جلد دوم ،بی جا، بی تا، ص107 3-کاتوزیان، ناصر ، عقود معین ، ج3 ، انتشارات بهنشر ، چاپ اول، تهران ،1364 ، ص 107 [40] – نجفی ، شیخ محمد حسن، جواهر الکلام ، ج27، ص 347 به نقل از امیری معزی ، احمد – نیابت در روابط تجاری و مدنی ، انتشارات دادگستر ، چاپ اول ، تهران ، 1388، ص 43 [41] -آل کاشف الغطاء ، محمد حسین،تحریرالمجله ، ج4، ص6و 5 به نقل از امیر معزی ، احمد، همان 45و44 [42] – ماده 1 قانون نمایندگی انگلیس و مواد 7و6و1 قانون نمایندگی آمریکا به نقل از امیر معزی ، احمد،همان ، ص45 2- الناس مسلطون علی اموالهم [44]-گرجی ، ابوالقاسم، جزوه درسی قواعد فقه ، دوره فوق لیسانس، حقوق خصوصی ، انتشارات دانشکده حقوق تهران، 1381،ص66 [45] – کاتوزیان، ناصر، قواعد عمومی قراردادها ، ج2، شرکت سهامی انتشار، چاپ پنجم ، تهران ، 1378 ، ص315 [46]- درودیان، حسنعلی ، تقریرات درس حقوق مدنی 3 دانشکده حقوق دانشگاه تهران،1384 ، ص108 [47]- امامی ،سید حسن،حقوق مدنی ،ج1،کتاب فروشی اسلامیه،چاپ نهم، تهران 1372، ص265 3- کاتوزیان، ناصر، قواعد عمومی قراردادها ، ج2، شرکت سهامی انتشار، چاپ پنجم ، تهران ، 1378 ، ص315 4- قائم مقامی ،عبد المجید ، حقوق تعهدات ،ج2،نشر میزان، چاپ اول ، 1378، ص108 [50] – حاجیانی ،هادی ، حقوق نمایندگی ، دانش نگار، چاپ اول، تهران ، 1386، ص25 6- لطفی، اسد ا… ، ترجمه الروضه البهیه فی الشرع المعه الدمشقیه، انتشارات مجد ، چاپ چهارم، تهران ، 1385 ، ص303 1- محقق داماد، سید مصطفی، قواعد فقه ، جلد سوم،انتشارات علوم اسلامی ، چاپ سوم، تهران ، 1383، ص202 2- صفایی ، سید حسن ، قواعد عمومی قراردادها ، نشر میزان، چاپ سوم ، تهران ، 1384، ص84 و کاتوزیان ، ناصر ، قواعد عمومی قراردادها ، ج دوم ، انتشارات شرکت سهامی انتشار، چاپ پنجم ، تهران ، 13، ص 322

دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی درهمین خصوص درجای دیگر می فرمایند:”شما ببینید با اقلیت‏هاى مسلمان در کشورهاى مدعىِ آزاداندیشى، امروز چگونه رفتار مى‏کنند. این را مقایسه کنید با رفتار اسلام در دورانهاى مختلف با اقلیت‏هائى که در کشورهاى اسلامى وجود داشتند. در فتوحاتى که در زمان خلفاى راشدین انجام گرفت، به هر نقطه‏اى که مسلمانها رفتند- در بعد از مرحله‏ى جنگ- در مرحله‏ى حاکمیت رفتارشان با غیر مسلمانها، رفتار مهربانانه‏اى بود. در همین منطقه‏ى روم شرقىِ آن روز، که امروز مجموعه‏اى از کشورهاى اسلامى را تشکیل مى‏دهند، عده‏اى یهودى زندگى مى‏کردند- این را در تواریخ ذکر کرده ‏اند- که وقتى مسلمانها رفتند، آن‏ها قسم خوردند، گفتند: «و التّوراه»؛ قسم به تورات، «لعدلکم أحبّ إلینا ممّا مضى علینا»؛ به این مضمون. عدالت مسلمین را ستودند. امروز هم در کشورهاى اسلامى شما مى‏بینید؛ در کشور ما یهودیها، مسیحیها، زردشتیها آزادنه زندگى مى‏کنند، نماینده به مجلس مى‏فرستند، مراسم عبادى خودشان را انجام مى‏دهند؛ در کشورهاى دیگر هم همین‏جور. این اسلام است. رفتار اسلام با اقلیتها را مقایسه کنید با رفتار امروز متمدنین به ظاهر طرف‏دار حقوق بشر با اقلیت‏هاى مذهبى کشورهاشان، با مسلمانها به طور خاص”.[342] ایشان درجای دیگر می فرمایند:”امروز ملت، در چهار گوشه‏ى ایران- در همه جاى این کشور بزرگ- افتخار مى‏کند به اینکه در زیر سایه‏ى اسلام و با عزّت اسلام زندگى مى‏کند. حتّى کسانى که در این کشور متدیّن به اسلام نیستند- پیروان اقلیت‏هاى دینى، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان؛ پیروان ادیان الهى- آن‏ها هم افتخار مى‏کنند که همه‏ى آحاد ملت، در زیر سایه‏ى این نظام اسلامى و الهى، برادروار و با محبّت، با یکدیگر زندگى مى‏کنند- رحماء بینهم- امّا همه در مقابل دشمنِ متجاوز، زورگو و بدخواه، با کمال سربلندى و افتخار مى‏ایستند- اشدّاء على الکفّار- این است معناى «اشدّاء على الکفّار ». به متجاوز امان نمى‏دهند؛ امّا در میان خود برادرانه رفتار مى‏کنند.شما کجاى دنیا سراغ دارید؟! همین اروپایى که دم از آزادى و حقوق بشر مى‏زند؛ همین آمریکایى که خود را مرکز همزیستى مى‏داند، هنوز که هنوز است، اختلافات نژادى در میانشان بیداد مى‏کند. در کشورهاى اروپایى، جوانان پیرو ناسیونالیسمهاى افراطى، در کوچه و خیابان، به جان دیگران مى‏افتند؛ آن‏ها را در روز روشن کتک مى‏زنند، یا حتّى نابود مى‏کنند. در آمریکا، سیاه و سفید، حتّى پیروان ادیان مختلف، از جمله مسلمانان، بااینکه تعدادشان در آمریکا زیاد است، آرامش و امنیتى را که اقلیت‏هاى دینى در این کشور- ایران- دارند، به‏هیچ‏وجه ندارند. تا اندک چیزى مى‏شود، مجلّات علیه مسلمانان و اسلام حرف مى‏زنند. مسلمانان، اهل هرجا که‏هستند، بیچاره‏ها تنشان مى‏لرزد. شما در کجاى دنیا مشاهده مى‏کنید که برادران، مثل اینجا در کنار هم، با مهربانى و با همزیستى زندگى کنند؟”[343] ایشان درخصوص ارتباط ومراوده با اهل کتاب و نحوه ارتباطات روز مره با آنها می فرمایند:”خوب؛ در جمهورى اسلامى، همه گونه اندیشه‏اى آزاد است. ما با اقلیّت‏هاى‏ مذهبى هم مثل برادران خودمان برخورد و رفتار و رفاقت مى‏کنیم. اصلًا یادمان نمى‏آید که فلان‏کس- فرض بفرمایید- مذهب دیگرى دارد و قاعدتاً فکر ما، دین ما و اسلام ما را هم قبول ندارد! حتّى به خانه‏هاى آن‏ها هم مى‏رویم. بنده سالهاست که به مناسبت سال نو مسیحى، معمولًا به خانه‏ى شهداى مسیحى مى‏روم. طرف، آشورى یا ارمنى است. به خانه‏شان مى‏رویم؛ پهلوى زن و بچه و جوانشان مى‏نشینیم؛ حرف مى‏زنیم و میوه و شیرینى‏شان را مى‏خوریم؛ ولى هیچ یادمان هم نمى‏آید که این‏ها مذهب دیگرى دارند. ما در جمهورى اسلامى، بحث اندیشه نداریم که مثلاً چون کسى اندیشه‏ى دیگرى دارد، با او برخورد کنیم. اصلًا این طور نیست”[344] ایشان دررابطه با وضعیت اهل کتاب درایران واینکه می توانند درمجلس شورای اسلامی نماینده مستقل داشته باشند می فرمایند:”مجلس شوراى اسلامى، مظهر وحدت ملى و یکپارچگى و اتفاق همه‏ى گروه ها و قومیتها و سلائق و عقاید است. در این مجلس که از منتخبان حقیقى ملت بزرگ ایران تشکیل شده است، نمایندگان شهرها و استانهاى دور و نزدیک، نمایندگان اقوام گوناگون ایرانى، نمایندگان سلائق و عقاید سیاسى، نمایندگان اقلیت‏هاى دینى در کنار مسلمانان، همه باهم براى انجام وظایف قانونى مجلس شوراى اسلامى همکارى و تلاش مى‏کنند. این یکى از باشکوه‏ترین جلوه‏هاى اتحاد ملت ایران است.”[345] نتیجه: 1)حقوق اقلیت‏ها امروزه از موضوعات مورد بحث و مناقشه در محافل علمى است. در تاریخ اسلام نیز این موضوع از عصر نبوى تا کنون از زوایاى مختلف مورد توجه بوده است و متفکران مسلمان پژوهش‏هاى زیادى را در این خصوص انجام داده ‏اند. در همه این آثار و تألیفات، سیره رهبران اسلام به‏ویژه پیامبر اعظم‏(صلى الله علیه وآله) در قبال اقلیت‏هاى دینى، منبع اصلى تحقیق بوده است. 2)باوجود اینکه اسلام دارای کامل ترین ومترقی ترین قوانین در زمینه حقوق بشر وحقوق اقلیت ها می باشد ودرمقررات آن ،بیشترین آزادی ها را برای اقلیت های غیر مسلمان وضع کرده است ولی بیشترین تهمت ها وتبلیغات سوء علیه اسلام مطرح می شود. 3) اسلام یک دین اجتماعی وجهانی است.این ویژگی برجسته ،آن را یک دین عملی و واجد یک نظام حقوقی کاملاً انسانی ساخته است.قرآن کریم توجه خاصی به روابط بین المللی مسلمانان با دیگران داشته وتاکید فراوانی به رفتار مسالمت آمیز داشته است. 4) پیامبر اسلام در سیره و رفتار خویش به خوبى احترام به حقوق اقلیت‏ها را به نمایش گذارده‏اند و بدون شک الگوى رفتارى همه مسلمانان در این موضوع و موضوعات دیگر نبىّ مکرم اسلام هستند، زیرا خداوند الگو گرفتن از ایشان را با جمله «لقدکان لکم فى رسول اللَّه اسوه حسنه» به مؤمنان آموخته است. سیره وسنت پیامبر(ص) وامامان معصوم(ع) نیز دراین زمینه تاکید فراوانی داشته است.با این که ما اسلام را تنها آیین رسمى خداوند در این زمان مى دانیم ولى معتقدیم باید با پیروان مذاهب آسمانى دیگررفتار مسالمت آمیزداشته باشیم، چه در کشورهاى اسلامى زندگى کنند وخواه در بیرون آن، مگر کسانى از آنها که در مقام مبارزه با اسلام و مسلمین بر آیند:« لاینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فى الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم ان الله یحب المقسطین» ترجمه: خدا شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که به خاطر دین با شما پیکار نکردند و شما را از خانه و وطنتان بیرون نراندند، نهى

دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی اتحاد جماهیر شوروی نیز در این مسابقۀ جدید با فاصله‌ای قابل توجیه روش مشابهی را در عقد قراردادهای همکاری هسته‌ای با متحدین خود در پیش گرفت و تا سال ۱۹۶۸ با ۲۶ کشور قراردادهای همکاری‌های هسته‌ای امضا کرد اما به عکس امریکا هیچ شرط پادمانی در قراردادها ذکر نمی‌کرد و کشور طرف قرارداد تنها متعهد می‌گردید که از مواد و فناوری دریافتی تنها برای مقاصد صلح‌آمیز استفاده نموده و سوخت مصرف شده را به شوروی بازگرداند.[77] بند دوم – تأسیس آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای به دنبال سخنان آیزنهاور در مجمع عمومی، وزارت امور خارجۀ امریکا در ۱۹ مارس ۱۹۵۴ طرح کلی پیشنهادی خود برای آژانس آتی را به سفیر شوروی در واشنگتن تسلیم نمود. طی ماه‌های بعدی امریکا پنج یادداشت دیگر حاوی نظرات خود در مورد اساسنامۀ آژانس را به شوروی ارائه کرد، ولی مسکو هنوز هم نسبت به انگیزۀ امریکا در طرح این پیشنهاد و آثار و عواقب گسترش فناوری هسته‌ای تردید داشت و خواستار اولویت دادن به پیشنهاد نفی کامل و فوری تمامی سلاح‌های هسته‌ای بود. امریکا متحدین خود شامل انگلیس، فرانسه و کانادا را از عدم پیشرفت مذاکرات با شوروی‌ها مطلع می‌ساخت و در اول می ۱۹۵۴ به شوروی اعلام داشت که ایدۀ ایجاد آژانس را با مشارکت شوروی و یا بدون آن پیگیری خواهد کرد.[78] انگلیس طرح پیشنهادی خود برای اساسنامۀ آژانس را در دسامبر ۱۹۵۴ به امریکا ارائه نمود و امریکا نیز پیشنهادات اصلاحی خود را آماده ساخت. در اوایل سال ۱۹۵۵ امریکا به همراه انگلیس، فرانسه، کانادا، استرالیا، افریقای جنوبی و بلژیک بحث در مورد اساسنامۀ آژانس را بر پایۀ متن مشترک امریکا و انگلیس در واشنگتن آغاز کردند و بعداً پرتغال نیز به این جمع پیوست. شرکت پنج کشور اخیرالذکر در این مذاکرات در اساس به جهت نقش این کشورها در تولید اورانیوم بود و این نشانگر اهمیتی است که این ماده به عنوان مبنای اصلی توسعۀ فناوری هسته‌ای بازی می‌کرده است. هدف اولیه در این مذاکرات آن بود که با توجه به مخالفت شوروی با ایدۀ تشکیل آژانس، خود مذاکرات تدوین اساسنامه را به پیش ببرند و اقدام به تأسیس آژانس بنمایند و سپس از دیگر کشورهای علاقمند دعوت نمایند تا به آن ملحق گردند. گرچه مذاکرات این گروه بخش عمده‌ای از اساسنامۀ آژانس را از قبل شکل داده بود، ولی اعلام آمادگی شوروی برای مشارکت در مذاکرات تدوین اساسنامه و تشکیل آژانس در تاریخ ۱۸ ژوئیه ۱۹۵۵، نهاد آتی را از یک سازمان محدود و تک قطبی به یک سازمان بین‌المللی گسترده تبدیل کرد.[79] به دنبال موافقت شوروی، امریکا در ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۵ پیش‌نویسی را که در مذاکرات هشت کشور مبنای مذاکره برای اساسنامۀ آژانس بود در اختیار شوروی گذاشت و سازمان ملل متحد اقدام به برگزاری همایشی با مشارکت نمایندگانی از تمامی کشورهای عضو سازمان نمود. این همایش که به عنوان اولین کنفرانس ژنو شناخته می‌شود، از ۸ تا ۲۰ اوت ۱۹۵۵ با حضور ۱۵۰۰ نفر و ارائۀ بیش از یک هزار مقاله تشکیل شد. برگزاری چنین کنفرانسی از یک سو پرده از ابهام و پنهانکاری در فناوری هسته‌ای برداشت و از سوی دیگر زمینۀ مشارکت تمامی کشورها در مباحث مربوط به بهره‌برداری از انرژی هسته‌ای را فراهم آورد. به دنبال این کنفرانس در ۲۲ اوت ۱۹۵۵ پیش‌نویس اساسنامۀ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در اختیار کلیۀ کشورهای شرکت‌کننده در کنفرانس ژنو قرار گرفت و بدین طریق مشارکت بین‌المللی در تأسیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی معنای واقعی‌تری یافت. در پاییز همان سال مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به ابتکار و خواست شوروی، اعضای گروه مذاکره کنندۀ اساسنامۀ آژانس در واشنگتن را از هشت کشور به دوازده کشور افزایش داد و شوروی و چکسلواکی به عنوان دو کشور سوسیالیست، در کنار هند و برزیل به عنوان دو کشور در حال توسعه در مذاکرات تدوین اساسنامه شرکت کردند. این اولین فرصت کشورهای در حال توسعه برای اعمال حدی از تأثیر و نفوذ در مذاکرات تدوین اساسنامۀ آژانس بود. مذاکرات اصلی برای نهایی کردن متن اساسنامۀ آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از ۲۷ فوریه تا ۱۸ آوریل ۱۹۵۶ طی هشت هفته و با حضور نمایندگان دوازده کشور و بر مبنای پیش‌نویس اولیه تهیه شده توسط هشت کشور انجام شد. با اتمام کار گروه دوازده کشور، امریکا نسخه‌ای از متن نهایی شده توسط گروه را برای تمامی کشورهای عضو سازمان ملل متحد و یا کارگزاری‌های تخصصی آن ارسال داشت و از آن‌ها درخواست کرد در ماه سپتامبر هیأت‌هایی برای شرکت در کنفرانس نهایی کردن اساسنامه به نیویورک اعزام دارند. آئین کار پیش‌بینی شده برای این کنفرانس به گونه‌ای تنظیم شده بود تا امکان تغییرات عمده در متن تهیه شده از شرکت‌کنندگان در کنفرانس سلب گردد. طبق مادۀ ۲۴ آئین کار پیشنهادی هر گونه پیشنهاد اصلاحی می‌بایست ظرف هشت روز اول کنفرانس ارائه می‌شد و تنها پس از جلب رأی مثبت دو سوم کشورهای شرکت‌کننده قابل اعمال بود. کنفرانس تصویب اساسنامه در ۲۰ سپتامبر ۱۹۵۶ با حضور نمایندگانی از ۸۲ کشور تشکیل گردید. گرچه این کنفرانس در مقر سازمان ملل متحد برگزار شد و از خدمات این سازمان بهره می‌برد، ولی این نشست به عنوانی نشستی تحت لوای سازمان ملل متحد برنامه‌ریزی نشده بود و به عنوان نشست کشورهای علاقمند تلقی می‌گردید. کنفرانس در شروع کار خود نمایندۀ برزیل را به عنوان رئیس انتخاب کرد و مباحثات آن نیز بیش از هر چیز تحت‌الشعاع مقاومت کشورهای تهیه کنندۀ پیش‌نویس در برابر نظرات اصلاحی به بهانۀ بر هم خوردن توازن حساس ایجاد شده در مسائلی همچون تقسیم اختیارات کنفرانس عمومی و شورای حکام و یا چگونگی تقسیم کرسی‌های شورای حکام میان گروه‌های جغرافیایی مختلف قرار داشت. مهم‌ترین مسائل مطروحه در کنفرانس را می‌توان حول دو محور ذکر کرد. محور اول، که ارتباط چندانی با مباحث محتوایی کنفرانس نداشت، موضوع نمایندگی چین در کنفرانس و آژانسی بود که می‌بایست بر مبنای اساسنامۀ مصوب این کنفرانس تشکیل گردد. اتحاد شوروی با حمایت کشورهای بلوک شرق و همچنین برخی کشورهای در حال توسعه خواستار آن بودند که جمهوری خلق چین نمایندگی مردم چین را عهده‌دار باشد و امریکا با حمایت متحدین خود چنین صلاحیتی را برای جمهوری چین (تایوان) قائل بود. اختلاف نظر در مورد نمایندگی چین در این عرصه، به مانند دیگر نشست‌های بین‌المللی، تا دهۀ ۱۹۷۰ و آغاز روند حل اختلافات امریکا و جمهوری خلق چین ادامه داشت و تنها پس از تغییر وضعیت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، نمایندگی مردم چین در آژانس نیز از سال ۱۹۷۱ به نمایندۀ جمهوری خلق چین واگذار گردید، ولی جمهوری خلق چین تا سال ۱۹۸۳ که تصمیم به الحاق به آژانس گرفت، از این حق استفاده نکرد. محور دوم اختلافات موضوع پادمان‌ها بود که از سوی چندین کشور در حال توسعه به استعمار نو[80] تشبیه شد. هند، به عنوان یکی از معدود کشورهای در حال توسعه که از توان فنی بیشتر و برنامه‌های هسته‌ای پیشرفته‌تری برخوردار بود، با طرح برخی ایرادات فنی شکل اعمال پادمان‌ها را موجب ایجاد سیطرۀ شورای حکام بر کشورهایی دانست که برای شروع برنامۀ هسته‌ای خود دست کمک به سوی آژانس دراز می‌کردند. ولی در نهایت این ایرادات هم با برخی اصلاحات ظاهری و لفظی حل و فصل شد و در ۲۳ اکتبر ۱۹۵۶، یعنی کمی بیش از پنج هفته بعد از آغاز به کار کنفرانس، متن اساسنامه به تصویب کنفرانس نیویورک رسید. طبق بند الف از مادۀ ۲۱ اساسنامه، متن مصوب کنفرانس از تاریخ ۲۶ اکتبر ۱۹۵۶ برای مدت نود روز برای امضا مفتوح می‌شد و طبق بند ه‍ همان ماده، متن اساسنامه پس از تسلیم ۱۸ سند تصویب لازم‌الاجرا می‌گردید، به شرط آن که سه کشور از میان پنج کشور کانادا، فرانسه، شوروی، انگلیس و امریکا نیز در میان آن ۱۸ کشور باشند. ظرف مدت نود روز ذکر شده ۸۰ کشور از شرکت‌کنندگان در کنفرانس نیویورک متن اساسنامه را امضا کردند (متن گزارش اول شورای حکام). در ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۷ متن اساسنامه با ارائۀ سند تصویب ۲۶ کشور، از جمله هر پنج کشور ذکر شده در مادۀ ۲۱، لازم‌الاجرا گردید. اساسنامۀ مصوب آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دارای ضمیمه‌ای بود که از زمان افتتاح اساسنامه برای امضا، و قبل از لازم‌الاجرا شدن خود اساسنامه، لازم‌الاجرا گردیده و وظیفۀ انجام کارهای مقدماتی برای برگزاری کنفرانس عمومی کشورهای عضو و شکل‌گیری اولین شورای حکام را بر عهده داشت. اولین کنفرانس عمومی کشورهای عضو از ۱ الی ۲۳ اکتبر ۱۹۵۷ در وین برگزار شد. به هنگام آغاز کار این کنفرانس پنجاه و چهار کشور به عنوان اولین اعضای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حضور داشتند و تعداد اعضا تا پایان کار این اولین کنفرانس عمومی اعضای آژانس به ۵۹ کشور افزایش یافت. کنفرانس مزبور ضمن انتخاب ۲۳ عضو اولین شورای حکام آژانس، در مورد مقر آژانس، انتصاب اولین مدیر کل، برنامۀ کار و بودجۀ آژانس و همچنین پیش‌نویس قرارداد رابطه با سازمان ملل متحد تصمیم‌گیری کردند. اولین مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی استرلینگ کول[81]، عضو جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان امریکا و رئیس کمیتۀ مشترک کنگره در مورد انرژی اتمی، بود. به هنگام انتخاب کول نمایندۀ شوروی برای ثبت در سوابق اعلام کرد که کشورش ترجیح می‌داده که مدیر کل آژانس از یک کشور بیطرف انتخاب می‌شد، ولی اصراری بر رأی‌گیری در این زمینه ندارد. اعضای اولین شورای حکام عبارت بودند از نمایندگان کشورهای: آرژانتین، استرالیا، افریقای جنوبی، امریکا، اندونزی، انگلیس، ایتالیا، برزیل، پاکستان، پرتغال، پرو، ترکیه، چکسلواکی، رومانی، ژاپن، سوئد، شوروی، فرانسه، کانادا، کرۀ جنوبی، گواتمالا، مصر و هند. جالب توجه آن که در اقدامی که به ظاهر مابه‌ازای موافقت شوروی با انتصاب یک امریکایی به عنوان مدیر کل آژانس بود، نمایندۀ چکسلواکی به عنوان اولین رئیس شورای حکام انتخاب شد و معاونین وی از کانادا و ژاپن برگزیده شدند. بدین ترتیب فرایندی که در دسامبر ۱۹۵۳ با سخنرانی آیزنهاور در مجمع عمومی آغاز شده بود در اکتبر ۱۹۵۷ به نتیجه رسید و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با مأموریت دوگانۀ ارتقاء استفاده صلح‌آمیز از انرژی اتمی و کنترل مواد و فناوری هسته‌ای برای ممانعت از انحراف به سوی مقاصد غیرصلح‌آمیز تأسیس شد. گرچه صرف حصول توافقات هر چند محدود در عرصۀ روابط بین‌الملل نشانه‌ای از مصالحه و قابل تمجید تلقی می‌گردد، ولی نگاهی به سایر تحولات بین‌المللی در همین ایام نشان می‌دهد که سیر تحولات بین‌المللی روند چندان امیدوارکننده‌ای هم نداشته است. سخنرانی آیزنهاور تحت عنوان اتم برای صلح در شرایطی انجام شد که فقط چند ماه از کودتای امریکایی علیه دولت ملی وقت ایران و استقرار مجدد رژیم دیکتاتوری شاه به بهانۀ مقابله با نفوذ شوروی می‌گذشت. در روز ۲۹ اکتبر ۱۹۵۶ یعنی تنها شش روز پس از تصویب اساسنامۀ آژانس، رژیم صهیونیستی و متعاقب آن نیروهای انگلیسی و فرانسوی برای بازپس‌گیری کنترل کانال سوئز به مصر حمله کردند. نیروهای انگلیسی، فرانسوی و اسرائیلی با فشار امریکا مجبور به عقب‌نشینی شدند، ولی در اسناد بعدی چنین ذکر شد که همین فشار امریکا عزم فرانسوی‌ها را برای کسب توان هسته‌ای نظامی مستقل و همچنین فراهم آوردن امکان دسترسی رژیم صهیونیستی به سلاح هسته‌ای جزم کرد.[82] در همین ایام نیروهای شوروی نیز برای سرکوب قیام مردم مجارستان و سرنگونی دولت ایمره ناگی[83] در این کشور مداخله کردند. Edit"پایان نامه با موضوع روابط بین‌الملل، سازمان ملل متحد” E3QxNdRPNW

دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی فصل اول – تأسیس آژانس بند اول – پیشینۀ تاریخی خواص ویژۀ مواد رادیواکتیو طی دهۀ ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ میلادی به تدریج بر دانشمندان آشکار می‌گردید. در ژانویۀ ۱۹۳۹ دو دانشمند آلمانی به نام اتو هان[1] و فریتز اشتراسمن[2] طی مقاله‌ای در نشریۀ علوم طبیعی[3] اعلام کردند که موفق به شکافتن اتم اورانیوم و تبدیل آن به دو عنصر سبک‌تر شده‌اند. لیز میتنر[4] دانشمند اتریشی کشف کرد که شکافت هستۀ اورانیوم منجر به آزادسازی انرژی پیوند دهندۀ اجزای اتم می‌گردد. تنها چند هفته بعد یک دانشمند مجار ساکن نیویورک به نام لئو زیلارد[5] طی آزمایش‌های خود دریافت که در فرایند شکافت هستۀ اورانیوم با برخورد یک نوترون به هستۀ اورانیوم دو نوترون آزاد می‌شوند و برخورد این دو نوترون آزاد شده با دو اتم دیگر به شکافت آن دو می‌انجامد. بدین ترتیب امکان ایجاد یک فرایند مداوم و خودکار شکافت اتم‌های اورانیوم امکان‌پذیر بود. در ماه می همان سال جمعی از دانشمندان فرانسوی و اتریشی و لهستانی تجربۀ زیلارد را در فرانسه تکرار کردند و امتیاز تولید انرژی و انفجار هسته‌ای را به ثبت رساندند.[6] این تحولات در شرایطی بود که اروپا برای دومین بار در یک قرن در آستانۀ جنگی سراسری و خانمان‌سوز قرار داشت. آلبرت اینشتن[7] که به مانند بسیاری از دیگر یهودیان آلمانی به امریکا مهاجرت کرده بود، به درخواست زیلارد و هموطن دیگر او ادوارد تلر[8] نامه‌ای به روزولت، رئیس جمهور وقت امریکا، نوشت و طی آن هشدار داد که آلمان به دنبال تولید اورانیوم غنی شده است و از او خواست تا اطمینان حاصل نماید که امریکا قبل از آلمان نازی به سلاح هسته‌ای دست پیدا خواهد نمود.[9] این فرایندی بود که در نهایت به آنچه که پروژۀ منهتن[10] نامیده شده انجامید. در ابتدای کار در سال‌هال ۱۹۴۰ و ۱۹۴۱، دانشمندان انگلیسی نیز، که با کمک دانشمندان آلمانی فراری از رژیم هیتلری، از همتایان امریکایی خود جلوتر بودند، سهم عمده‌ای در فرایندی ایفا کردند که جهان را دستخوش تغییر ساخت.[11] به زودی عنصر تازه‌ای کشف شد که دارای انرژی و قدرت انفجاری بسیار بیشتری بود. پلوتونیوم در اواخر سال ۱۹۴۰ توسط گلن سی‌بورگ[12] و همکاران او در دانشگاه کالیفرنیا کشف شد. اما این عنصر در طبیعت یافت نمی‌شد و سیبورگ به یکی از ایزوتوپ‌های آن در آزمایشگاه دست یافته بود. او این عنصر جدید را به نام پلوتو[13]، الهۀ یونانی سمبل جهان زیرزمینی و ثروت، پلوتونیوم نامید. دو سال پس از کشف پلوتونیوم، در ۲ دسامبر ۱۹۴۲ انریکو فرمی[14]، فیزیکدان ایتالیایی که از حکومت فاشیست وقت ایتالیا به امریکا پناه برده بود، موفق به ساخت اولین راکتور اتمی در دانشگاه شیکاگو شد. اقدام فرمی در واقع تحقّق عملی یافته‌های دانشمندان قبلی در امکان ایجاد فرایند مداوم و خودکار شکافت هستۀ اتم اورانیوم بود که علاوه بر آزاد سازی انرژی به تولید مصنوعی مقادیر قابل توجهی پلوتونیوم نیز انجامید. به دنبال شکست آلمان، در ژوئن ۱۹۴۵ گروهی از دانشمندان درگیر در پروژۀ منهتن، به ریاست جیمز فرانک[15]، یکی دیگر از دانشمندان فراری از رژیم هیتلری، و با عضویت دانشمندانی همچون زیلارد و سیبورگ، در تاریخ ۱۷ ژوئیۀ ۱۹۴۵ با ارائۀ نامه‌ای به ترومن رئیس جمهور وقت امریکا خواستار آن شدند که قبل از هر گونه استفاده از بمب اتمی، توان این سلاح مخرب به طور بین‌المللی به نمایش گذاشته شود. آنان همچنین خواستار آن شدند که توافقی بین‌المللی برای ممانعت از استفادۀ تسلحاتی از انرژی اتمی ایجاد گردد و اخطار کردند که در غیر این صورت شاهد مسابقۀ تسلیحاتی نامحدودی خواهیم بود. ولی با درخواست این دانشمندان مخالفت شد.[16] در ۱۶ ژوئیۀ ۱۹۴۵ اولین انفجار اتمی در صحرایی در ایالت نیومکزیکوی امریکا زیر نظر رابرت اوپنهایمر[17] و تیم دانشمندان پروژۀ منهتن انجام شد. خبر موفقیت این آزمایش در اجلاس پوتسدام به ترومن، رئیس جمهور وقت امریکا، رسید. در ۶ اوت ۱۹۴۵ اولین بمب اتمی با قدرت ده کیلوتن در هیروشیما مورد استفاده قرار گرفت و به مرگ یکصد و چهل هزار تن تا پایان سال ۱۹۴۵ انجامید. سه روز بعد دومین بمب اتمی بر فراز شهر ناگازاکی منفجر و موجب مرگ هفتاد هزار تن از سکنۀ این شهر تا پایان سال ۱۹۴۵ شد. کمتر از دو هفته بعد از آن بریا[18]، رئیس پلیس مخفی شوروی، مأمور شد تا با تشکیل تیمی از دانشمندان هسته‌ای و به هر قیمت دستیابی شوروی به سلاح هسته‌ای را ممکن سازد.[19] و این شروع مسابقۀ تسلیحات هسته‌ای و فضای حاکم در روابط بین‌المللی پس از جنگ جهانی دوم را رقم زد. گفتار اول – کمیسیون انرژی اتمی سازمان ملل متحد در ۱۵ نوامبر ۱۹۴۵ ترومن به همراه آتلی[20]، نخست وزیر وقت انگلیس، و مک‌کینزی کینگ[21]، نخست وزیر وقت کانادا، طی نشست سه‌جانبه‌ای در واشنگتن اقدام به صدور اعلامیۀ سه کشور در مورد انرژی اتمی کردند[22] و طی آن ضمن اعلام تمایل نسبت به «تبادلات بنیادین علمی برای مقاصد صلح‌آمیز با هر کشوری که به طور کامل به این اصل معتقد باشد»، این امر را تنها هنگامی ممکن دانستند که «پادمان‌های مؤثر متقابل و قابل اعمال و مورد قبول تمامی کشورها» به منظور ممانعت از استفاده از این علوم برای مقاصد مخرب ایجاد شده باشد. ایشان همچنین پیشنهاد کردند که سازمان تازه تأسیس ملل متحد با فوریت به این مهم بپردازد.[23] این پیشنهاد در ۲۷ دسامبر ۱۹۴۵ طی نشست وزرای خارجۀ امریکا، انگلیس و شوروی در مسکو نیز طرح شد و با موافقت شوروی قرار شد کمیسیون انرژی اتمی سازمان ملل متحد[24] به منظور «بررسی مشکلات ناشی از کشف انرژی اتمی و مسائل مرتبط با آن» تشکیل گردد.[25] قطعنامۀ تأسیس کمیسیون انرژی اتمی سازمان ملل متحد اولین قطعنامۀ اولین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود و در آن از این نهاد تازه تأسیس می‌خواست تا پیشنهاداتی برای: الف) بسط تبادل اطلاعات پایۀ علمی برای مقاصد صلح‌آمیز میان تمامی کشورها؛ ب) کنترل انرژی اتمی به میزانی که برای تضمین استفاده از آن تنها برای مقاصد صلح‌آمیز لازم است؛ ج) امحاء سلاح‌های اتمی و تمامی دیگر سلاح‌های عمده که مناسب تخریب جمعی هستند از زرادخانۀ کشورها؛ و د) پادمان‌های مؤثر، از طریق انجام بازرسی و دیگر طرق، به منظور حمایت از کشورهای پایبند در برابر خطرات ناشی از نقض و قصور؛

دانلود یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته مدیریت دانلود رایگان متن کامل یک نمونه فایل پایان نامه ارشد رشته حقوق دانلود رایگان یک نمونه فایل متن کامل پایان نامه ارشد رشته روانشناسی اول: حضور زن و مرد در مجلس عقد: در مجلس عقد، چون زن و مرد داخل یک قرار داد میشوند ازین لحاظ حضور هر دو در مجلس عقد ضروری است. در گذشته با اینکه روی گیری زن در اسلام مجاز نیست ( و زن حق دارد با داشتن حجاب کار کند، تجارت کند و داخل قرار داد های اجتماعی شود) اما در وقت عقد زن حضور نمی داشت و وکیل وی از وی وکالت میکرد. این عمل نگذاشتن زن در عقد نکاح نه تنها عملا پایمال نمودن حقوق زن است در عین حال وکیل به خود حق داده تا هر چه فیصله کند باید همان باشد. یعنی وکیل زن بدون اینکه زن خبر داشته باشد مهر وی را تعین نموده و زن را به صلاحیت خود در عقد یک مرد داخل ساخته که این اعمال خلاف شرع و حقوق و منافع زنان میباشد و داستان های زیاد از ین قبیل در کشور ما افغانستان اتفاق افتاده است. امروز هیچ متکفل عقد نکاح نباید محفل عقد را دایر کند تا آنکه زن حضور نداشته باشد. و اگر فرض محال خود شخص زن نمی خواهد در مجلس حاضر شود، باید متکفل عقد نکاح شخصأ با زن به تماس شود و سه سوال را مطرح کند. اول: آیا خودش حاضر به ازدواج است و آیا این ازدواج به رضایت خودش صورت میگیرد؟ از طریق تماس مستقیم با زن در صورت امکان و یا به وسیله تحقیق در اثبات وکالت و عدالت وکیل به اساس اظهارات شهود وکالت و اطمینان کامل در عدم وجود موانع شرعی در عقد نکاح، موافقت و رضای زن را در امر نکاح بوضاحت روشن بسازد. این به خاطر این است که حضرت رسول کریم (ص) فرموده است که هیچ کس نمی تواند دختر باکره، زن طلاق شده و یا زن بیوه را بدون اجازه اش در عقد کسی داخل کند. دوم: مهر خود را چه تثبیت کرده است؟ و سوم: آیا به وکالت وکیل خود راضی است و یا خیر؟ زیرا هر کس نمی تواند وکیل شود و ثانیأ این حق زن است تا وکیل خود را در صورتیکه پدرش حضور نداشته باشد انتخاب کند. دوم پدر وکیل( وکالت نکاح): پدر وکیل باصطلاح افغانی، یعنی وکیل پدر. در صورت دختر پدر وکیل میداشته باشد که پدرش غائب باشد یعنی پدر در مسافرت باشد، پدر مفقود باشد، پدر نهایت مریض و یا مختل العقل باشد یا نتواند در مجلس عقد حضور به هم رساند و یا پدر فوت کرده باشد. در صورتیکه پدر در مجلس عقد حاضر باشد، پدر وکیل ضرورت نیست چنانچه حضرت رسول کریم (ص) وکیل دختر خود بی بی فاطمه زهرا بود. وکیل نکاح شخصی است که مستقیمأ از طرف دختر یا زن بحضور حد اقل دو شاهد تعین می گردد و دختر یا زن صلاحیت تعیین مهر و عقد نکاح خود را به او تفویض می نماید. در صورتیکه پدر حضور نداشته باشد، اشخاص ذیل میتوانند وظیفه پدر وکیل را به عهده بگیرند تنها در صورتیکه در حضور متکفل عقد موارد عقد خود را دختر تصدیق نمائید. یعنی پدر وکیل چنانکه گفتیم حق ندارد از خود تصمیم بگیرد.اول برادر بزرگ. اگر او نبود عمو و اگر او هم نبود عروس حق دارد تا با تقوی ترین و داناترین شخص را از مجلس انتخاب کند و اگر چنین شخصی هم نبود رئیس جمهور یک کشور و یا پادشاه مملکت با اینکه حضور ندارند قانونأ از حقوق دختر حمایه و پشتیانی می کنند. ( برای مطالعات کامل نکاح در اسلام لطفأ رجوع کنید به احیأ علوم الدین اثر امام غزالی علیه الرحمه). با اینهم، نظر به فقه حنفی دختر جوان آزاد که به سن قانونی از نگاه اسلام سن سیزده و قوانین غربی به سن هزده رسیده باشد حق دارد بدون وکیل عقد خود را قبول کند. برای یک زن بیوه و یا یک زن طلاق شده و یا دختر باکره که خودش از حقوق خود بتواند دفاع کند و در مجلس حضور به هم رساند، پدر وکیل ضرورت نیست و قانون اسلامی کشور در دیار اسلام حامی حقوق وی است. و اکنون بیش از بیش دختران بصورت عملی در ایجاب و قبول شخصأ اشتراک می کنند. ولی (ولایت نکاح): ولی نکاح تنها از اقارب نزدیک زن و یا دختر است مانند پدر، برادر و یا عمو که این اشخاص میتوانند وظیفه وکیل را اجرا کنند. دختر جوان و باکره به وجود ولی چنانچه در مورد پدر وکیل اشاره شد ضرورت ندارد، جز اینکه نکاح به غیر کفو صورت گیرد. به هر حال مرد باید از روی رعایت آداب و حفظ حرمت از خانواده اش اجازه گیرد. این اجازه بدین معنی نیست که خانواده دختر به خاطر زبان، قومیت، مذهب (سنی و شیعه) مسلیل فقهی و یا سطح طبقات اجتماعی اجازه ازدواج را ندهند. چنانچه یک مساله خانوداگی به من راجع شده بود که چون دختر و پسر از دو قوم افغانستان بودند خانواده دختر در ازدواج دختر شان مخالفت میکرد. هدف از اجازه در قرآن مجید قرار ذیل است: اول- مرد مشرک و کافر نباشد دوم- مرد فاسد نباشد. طور مثال مشروب نوش و قمار باز نباشد سوم- اطلاع داشته باشند که مرد تکلیف عقلی و عصبی نداشته باشد. چارم- قادر باشد تا مهر و نفقه را بپردازد. مسأله کفو در نکاح: یک عده مردم مسأله کفو را غلط فهمیده اند. فکر میکنند که اگر دختر و پسر در دو قطب اقتصادی، اجتماعی، قومی و یا زبانی قرار داشته باشند، پس آنها هم کفو همدیگر نیستند. اسلام یک دین طبقاتی نیست و تفریق طبقات را شدید محکوم میکند و خداوند مردم را تنها به خاطر تقوی، خداشناسی، ایمانداری و بالاخره دانش علم دین متمایز میسازد. مقصد از کفو در اسلام تفوق جوئی قومی، مذهبی، زبانی و طبقاتی اقتصادی نیست. هدف از کفو دین است که مسلمان باید با مسلمان ازدواج کند تا جنجال شان از نگاه اعتقادی، تر بیه اطفال، روابط اجتماعی، منافع سیاسی و اقتصادی مشترک کم باشد. چون دین در کفو مطرح است، ازین لحاظ دین مسایل فکری و اعتقادی را مطرح می کند نه مسایل قومی، زبانی، رنگ و پوست، شکل و قواره را. وقتیکه می گویم کفو همدیگر باشند نه تنها هم دین باشند بلکه درین هم دینی از نگاه فکری و عقلانی تفاوت کلی نباشد تا بتوانند یک زندگی مشترک بی دغدغه را به پیش برند. به عبارت دیگر در اسلام مقصد از نسب دین است نه اینکه یکی ثروتمند است و یکی فقیر و یا یکی از خانواده سرشناس است و یکی از خانواده سرشناس نیست. این تنها دین است که زن و مرد مسلمان را به راه راست رهنمائی می کند. اسلام دین تبعیض، تفوق جوئی، حقیر شمردن اشخاص به خاطر قوم، زبان، شکل و قواره، مقام اجتماعی و اقتصادی نیست. خداوند مسلمانان را تنها در تقوی و خدا ترسی مواخذه می کند و بس و بعدا در دانش علم دین. Edit"پایان نامه روابط اجتماعی، طبقات اجتماعی” E3QxNdRPNW