به عبارتی، ترکیبی از شبکه، محتوا و همکاری، پایه‌ای را برای راهکارهای کسب و کار الکترونیکی موفق فراهم می‌کند که به سازمان‌ها کمک می‌کند تا تمرکز خود را دقیق کنند و حضور محصولات و خدمات جدید را در بازار تسریع بخشند. آن طور که شاو (۲۰۰۵)، بحث می‌کند، ایجاد کسب‌وکار الکترونیکی موفق، هدف مهمی برای شرکت‌های امروزی است و برای رسیدن به چنین حالتی، نیاز به داشتن قابلیت‌های زیر است : ۱- شبکه‌سازی جهانی ۲- یکپارچگی فرایند ۳- به اشتراک‌گذاری اطلاعات ۴- چابکی زنجیره تأمین ۵- تصمیم‌گیری هوشمند مهم‌ترین توانمند سازهای کسب‌وکار الکترونیکی با توجه بهOECD ۲۰۰۴، عبارت‌اند از : ۱- منابع فناورانه انسانی ۲- درک مدل کسب‌وکار تجارت الکترونیکی مدیریت دانش، پیش‌نیازی برای کسب‌وکار الکترونیکی و افزایش تمرکز روی معیارهای مشتریانش می‌باشد. برای کار در یک محیط کسب‌وکار الکترونیکی، سازمان باید دانش خوبی در مورد بازارها، مشتریان، محصولات و خدمات، متدها و فرایندها، رقیبان، مهارت‌های کارکنان و محیط‌های قانونی داشته باشد(کوح و کیم ،۲۰۰۴) تحول پارادایم اطلاعات/ پردازش طی چهار دهه قبل برای ساختن هوشمندی و مدیریت تغییر در شالوده و فرایندهای کسب‌وکار به طور کلی بر اساس سه فاز زیر روی داده است: ۱- اتوماسیون ۲- عقلایی کردن رویه‌ها ۳- مهندسی مجدد که وقوع فناوری‌های اطلاعات در همه این سه فاز بر اساس یک نگرش نسبتاً قابل پیش‌بینی از محصولات و خدمات و ساختارهای سازمانی و صنعتی است(مالهوتر  ۲۰۰۰) امروزه شکاف میان فناوری اطلاعات و عملکرد کسب‌وکار با تغییر تمرکز مدیران اجرایی واستراتژیستهای فناوری کسب‌وکار، افزایش یافته است. طی دو دهه اخیر، تاکید آن‌ها از فناوری اطلاعات به اطلاعات و نهایتاً به دانش به عنوان اهرم‌های مزیت رقابتی تغییر کرده است. در زمینه صادرات غیر نفتی در ایران نیز تحقیقات مختلفی انجام گرفته است. محمودزاده و زیبایی با بهره گرفتن از یک مدل تحلیل هم جمعی به بررسی عوامل موثر بر صادرات پسته ایران طی 1361 پرداختند. آن‌ها نشان دادند که تغییرات نرخ ارز در کوتاه مدت و دراز – دوره زمانی 1358مدت تأثیر معنی‌داری در عرضه صادرات پسته ندارد ولی ضریب متغیر قیمت خرده‌فروشی پسته در درازمدت معنی‌دار و مثبت است (Mahmoudzade; Zibaei,  2005)