1-4-1-   شرکت‌های سرمایه در شرکت‌های سرمایه آنچه اصالت دارد و در رابطه میان اشخاص ثالث و شرکت مورد توجه قرار می‌گیرد سرمایه و میزان آن است و اعتبار شرکا و شخصیت آنان چندان اهمیت ندارد. یعنی این شرکت‌‌ها قائم به اعتبار شخصیت شرکا نیستند، بلکه آورده‌ی سهامداران به شرکت ملاک اعتبار است. در این شرکت‌ها حصه شریک یعنی سهمی که در شرکت دارد به آسانی قابل نقل و انتقال است. در شرکت‌های سرمایه مسئولیت سهامداران محدود به مبلغ اسمی و آورده آنها است و فقط سرمایه مورد توجه قرار می‌گیرد نه شخص سرمایه‌گذار. شرکت سهامی عام، سهامی خاص، شرکت مختلط سهامی و شرکت با مسئولیت محدود، شرکت سرمایه محسوب می‌شوند‌. 1-4-1-1-  شرکت سهامی 1-4-1-1-1-   تعریف شرکت سهامی م 1 ل.ا.ق.ت شرکت سهامی را تعریف کرده: «شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه‌ی آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی آنهاست». «شرکت سهامی به عنوان کامل‌ترین نوع شرکت سرمایه‌ای، شرکت تجارتی است که در آن حقوق شرکا که سهامدار نامیده می‌شوند به وسیله اوراق قابل معامله (سهام) مشخص می‌شود و صاحبان سهام فقط تا میزان آورده خود مسئول تعهدات شرکت می‌باشند».[3]«در شرکت سهامی، سرمایه شرکت به سهام متساوی‌القیمه تقسیم می‌شود؛ یعنی مبلغ اسمی سهام (و حتی در صورت تجزیه آن به قطعات (پاره سهم) ) باید متساوی باشد».[4]این شرکت اگر موضوع آن عملیات تجاری نیز نباشد، شرکت تجاری محسوب می‌شود. 1-4-1-1-2-   ماهیت حقوقی شرکت سهامی در خصوص ماهیت حقوقی شرکت سهامی دو نظر وجود دارد؛ نظریه‌ی اول، شرکت سهامی را دارای جنبه‌ی قراردادی دانسته و ایجاد شرکت سهامی را بر اساس عقد و قرارداد منعقد شده بین شرکا می‌داند. این نظریه طرفداران زیادی ندارد. زیرا شرکت‌های سهامی بخصوص سهامی عام بین کسانی تشکیل می‌شود که اغلب یکدیگر را نمی‌شناسند و سهامداران دائما در حال تغییر هستند، بعد از تشکیل نیز اساسنامه و مقررات مورد تصویب اکثریت سهامداران امکان تغییر دارد و اداره‌ی شرکت، طبق قانون با ارکان مختلف شرکت که نماینده‌ی شخصی شرکا نیستند، بلکه نماینده‌ی شرکت به معنای شخص حقوقی هستند، می‌باشد. البته شرکت بر اساس انعقاد قرارداد بین موسسین تشکیل می‌شود، ولی بعد از تشکیل تابع شرایط قرارداد نیست، بلکه تابع اصولی است که قانون برای این سازمان پیش‌بینی کرده‌ است و امروزه این نظریه که شرکت سازمان حقوقی مستقلی است که تابع شرایط خاصی است، طرفداران زیادی دارد. در واقع قانونگذار مقرراتی برای تشکیل شرکت سهامی و طرز اداره‌ی آن وضع کرده است که آزادی عمل سهامداران و اداره‌کنندگان شرکت را محدود می‌کند و وضع این مقررات و کمرنگ شدن جنبه‌ی قراردادی شرکت سهامی در شخصیت حقوقی شرکت سهامی تاثیر گذاشته است و ماهیت قراردادی بودن شرکت سهامی کمتر مورد پذیرش قرار گرفته است. جنبه‌ی تاسیسی بودن شرکت سهامی در ل.ا.ق.ت نیز مورد تاکید است.[5] 1-4-1-1-3-  انواع شرکت‌های سهامی 1-4-1-1-3-1-  شرکت سهامی عام حداقل سهامداران این شرکت 5 نفر هستند. موسسان می‌توانند با انتشار اوراق پذیره نویسی، اشخاص ثالث را در تامین سرمایه‌ی شرکت(م4 ل.ا.ق.ت)، سهیم کنند. سرمایه شرکت سهامی عام در زمان تأسیس نباید از 5 میلیون ریال کمتر باشد (م5 ل.ا.ق.ت).