[104].Garson (E),Code Penal, art.1er , n 77. [105]. اردبیلی، محمد علی، حقوق جزای عمومی ( ویراست دوم)، چاپ 31، زمستان 92، بنیاد حقوقی میزان،ص339. [106].عوض محمد، پیشین، ص215. [107]. سوره طلاق، آیه 7. [108]. اردبیلی، محمد علی،حقوق جزای عمومی،پیشین، ص 126. [109].صادقی، محمد هادی، حقوق جزای اختصاصی 1، جرایم علیه اشخاص( صدمات جسمانی)، چاپ ششم، زمستان 82، نشر میزان، ص83. [110]. نجفی، محمد حسن، پیشین، ص 59. مباشرت را ایجاد علت گفته اند  و در تعریف علت آورده اند: « علت هر امری است که از وجود آن وجود معلول و از عدم آن عدم معلول لازم آید. مانند قتل باشمشیر و کارد و چوب و خفه کردن با دست و نظیر آنکه که همه اینها از مصادیق علت تام و مستقیم و بی واسطه و یا قتل بالمباشره است. [111]. نجفی، همان. تسبیب عاملی است که از عدم آن عدم وقوع نتیجه مجرمانه لازم آید اما از وجود آن نیز وجود نتیجه مجرمانه لازم نمی آید. بعنوان مثال فردی چاهی بکند و دیگری را که از وجود آن ناآگاه است به عبور از روی آن فرا خواند و شخص در اثر سقوط به داخل چاه کشته شود. در اینجا نتیجه مجرمانه یعنی کشتن منتسب به شخص چاه کن است هر چند که مستقیما در وقوع جنایت دخالت نداشت است. [112]. جبعی عاملی، زین الدین ابن علی، 1410روضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، قم، انتشارات داوری، ص 166؛ طباطبایی، سید علی، ریاض المسائل،ج دوم، قم موسسه آل البیت 1404، ص 541. [113]. خمینی( ره )، روح الله، پیشین، ص 515. [114]. صادقی، محمد هادی، پیشین، ص87. [115]. نجفی، محمد حسن، پیشین، ص 168. [116]. عوده، عبدالقادر، پیشین،ص 282 ؛ میرسعیدی، سید منصور، پیشین، ص 163. [117]. اردبیلی، محقق (م 993هـ)؛ مجمع الفائده و البرهان، تحقیق اشتهاردی و عراقی و یزدی، قم، 1403ق، ص 97 . [118]. اردبیلی، محقق، همان ؛ انصاری، محمد علی (خلیفه شوشتری)؛ الموسوعه الفقهیه المیسره، قم، انتشارات شریعت، چاپ اول، ص 59. [119]. عن ابی عبدالله علیه السلام قال: قال رسول الله:« رفع ( او وضع ) عن امتی تسعه اشیاء: الخطاء و النسیان و ما استکرهوا علیه ( او ما اکرهوا علیه ) و ما لا یعلمون و ما لا یطیقون و ما اضطروا الیه، و الطیره و الوسوسه فی التفکر فی الخلق ما لم ینطق بشفه و الحسد ما لم یظهر بلسان او بید» ر.ک: شیخ صدوق، رسائل، ترجمه و شرح آیه الله محمد باقر کمره ای، انتشارات اسلامیه، چاپ 5، تهران، 1351 ، ص 184. [120].خوئی، ابوالقاسم، پیشین, ص 169. [121]. خمینی ( ره )، روح الله، پیشین، ص 175. [122]. ابن فهد حلی، جمال الدین ابی العباس احمد بن محمد، المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، ج2، قم، جامعه مدرسین، قم، 1413-1407 ه ق، ص 189 ؛ ابن قدامه، ابو محمد