• کسی که در هنگام شرکت در مخاصمه نه تبعه یک طرف مخاصمه و نه مقیم درقلمرو تحت کنترل او باشد.
• کسی که عضویت نیروهای مسلح یک طرف مخاصمه را نداشته باشد.
• کسی که از جانب یکی از طرفین مخاصمه جهت انجام ماموریت رسمی بعنوان عضو نیروهای مسلح آن طرف اعزام نشده باشد.(ضیایی بیگدلی،1383،120-119)

  البته در این زمینه استثنائاتی نیز وجود دارد ؛ مثل سربازانی که در نیروهای خارجی خدمت میکنند ویا ماموران خدماتی کمکی (مستشاران نظامی) که توسط  مقامات کشور خودشان ، طبق وظایف رسمی ودر جهت کمک به نیروهای مسلح کشور دیگر اعزام میشوند، حتی اگر مستقیما در درگیریها شرکت داشته باشند، هیچکدام مزدور محسوب نمی گردند.(راجرز ومالرب،1382،281) «مذاکرات سومین وچهارمین کنفرانس دیپلماتیک ژنو در مورد وضعیت حقوقی مزدوران، در نهایت منجر به این شد که مزدوران حق برخورداری ازوضعیت مبارزان واسیران جنگی را ندارند (بند3ماده47).اما مقرر گردید حداقل رفتار انسانی طبق موازین حقوق بشردوستانه در مورد آنان اعمال گردد.»(ضیایی بیگدلی،13830، 120) بطور خلاصه میتوان نتیجه گرفت، مزدوران کسانی هستند که خدمات خود را بعنوان سرباز وبرای منافع شخصی میفروشند.این عده چه بصورت فردی وچه بصورت واحدهای سازمان یافته عمل کنند، مزدور محسوب گشته و از مزایای عهدنامه ژنو و پروتکل الحاقی آن بی بهره اند. بخش پنجم :حقوق مخاصمات مسلحانه وجایگاه نیروهای مسلح پس ازروشن شدن ابعاد واژه ” نیروهای مسلح ” ورسیدن به یک تعریف کلی از این عنوان ، بحث خود را در زمینه حقوق جنگ ومخاصمات مسلحانه ، جایگاه نیروهای مسلح در حقوق مخاصمات و اینکه حقوق مخاصمات چه حقوق وتکالیفی برای نیروهای مسلح معین مینماید، پی میگیریم.در یک نگرش کلی مخاصمات مسلحانه به دو دسته مخاصمات مسلحانه بین االمللی و داخلی تقسیم میگردد.  گفتار اول: مخاصمه مسلحانه بین المللی «این شکل از درگیری هنگامی رخ میدهد که عناصر نیروهای مسلح  مخالف هم ، عمدا درگیر عملیات نظامی علیه یکدیگرشده یا آنکه اهدافی را در داخل خاک یا آبهای سرزمینی دولت دیگر مورد حمله قرار دهند.» بدین ترتیب « یک مخاصمه مسلحانه بین المللی مستلزم اینست که: الف) نیروهای مسلح مخالف متعلق به دو یا چند دولت باشند. ب) وضعیت جنگی اعلام شده باشد، حتی اگر فعالیت نظامی هم صورت نگرفته باشد. پ) نیروهای مسلح یک دولت، سرزمین دولت دیگر را اشغال کنند حتی اگر این اشغال بدون مقاومت بوده باشد.» (راجرز و مالرب، 1382،43)  گفتار دوم: مخاصمه مسلحانه داخلی اجرای حقوق بین الملل بشردوستانه تا مدتها مبتنی برتفکیک میان مخاصمات مسلحانه     بین المللی وداخلی بود.«در واقع این تفکیک از آنجا بسیار مهم واساسی بود که حقوق بشردوستانه فقط در مخاصمات بین المللی بطور کامل به اجرا در میاید.در حالیکه در مخاصمه داخلی جز مقرراتی معدود از آن محل اجرا نمیابد.»(ممتاز،1384 ،27) «منظوراز این شکل ازمخاصمات، درگیریهای مسلحانه ایست که درداخل سرزمین یک دولت رخ داده ونیروهای مسلح یک دولت دیگردرعملیات نظامی شرکت نداشته باشند.»(راجرزومالرب، 1382،44 ) مخاصمات مسلحانه داخلی به چهار دسته اصلی تقسیم وهرکدام تابع مقررات خاص خود میباشند: الف) آشوبها وتنشهای گسترده وخشونت بار داخلی  وجرایم تروریستی که تابع حقوق داخلی هستند. ب) درگیری بین نیروهای مسلح دولت ونیروهای آشوبگر وشورشی که تابع ماده سوم مشترک کنوانسیون ژنومیباشند.