P(x): احتمال این که مقادیر خصیصه های شی x بدون توجه به کلاس آن برای ساخت قواعد انتخاب شود. فرضیه الگوریتم بیزین بر اساس فرمول زیر می باشد: P(c_i|x)=P(x|c_i) P(c_i) / P(x)

1-2-1-  مدیریت شهری و شهرداری

چالش شهری در هیچ جای دنیا به اندازه ی آسیا مشهود نمی‌باشد. امروزه 38 درصد از جمعیت این ناحیه در شهرها زندگی می‌کنند، این نسبت اکنون در ایران حدود 70 درصد می‌باشد و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2020 این مقدار از 80 درصد فراتر رود. متخصصان شهری اکنون پدیده ی جدیدی را در بین این کلان‌شهرها شناسایی کرده‌اند؛ انباشت و تراکم انبوهی از شهرها با اندازه‌های مختلف که قبلاً به صورت مجزا بوده‌اند ولی هم چنان هویت فیزیکی خود را حفظ نموده‌اند، روی‌هم انبوهی از جمعیت 20 و حتی 30 میلیون نفری را به صورت شبکه‌ای به‌وجود می‌آورند؛ به عنوان مثال منطقه ی شهری تهران که شامل شهرهای تهران، ری، اسلام‌شهر، شمیرانات، شهریار، رباط‌کریم و کرج  می‌باشد، همگی با وجود حفظ بافت کهن خود به هم‌دیگر چسبیده‌اند. در تعدادی از این شهرها، پیش‌بینی می‌شود که مسائلی از قبیل عرضه ی خدمات پایه، طی مسافت از خانه تا محل کار و دفع ضایعات و زباله‌ها که تا کنون بسیار معضل‌آفرین بوده‌اند در دهه‌های آتی چندین برابر افزایش یابند(وست فال و دویلا،1386، صص1و2). گستردگی و پیچیدگی مسائل شهری و رشد و توسعه ی روزافزون شهرها، مدیریت امور شهر را به وظیفه ­ای دشوار تبدیل نموده­است. علاوه بر موضوعاتی هم چون محیط زیست، حمل و نقل، ایمنی و برنامه ریزی شهری، یکی از عوامل مهمی که تأثیر فزاینده و تعیین کننده ­ای بر عوامل سازنده ی شهری دارد، مدیریت شهری است. اگر شهر هم چون سازمانی در نظر گرفته شود، لازم است که در رأس آن عنصری برای برنامه ­ریزی آینده و     اداره ی امور کنونی قرار گیرد. این عنصر را می­توان مدیریت شهر نامید. مسائل بسیاری در شهرها وجود دارد که برای حل آن ها و پاسخ به درخواست­های موجود در عرصه­های زندگی جمعی، وجود مدیریت شهری را ضروری می­نماید. این موضوع به خصوص در مسائل خدماتی و عمرانی عمومی، جنبه ی ویژه پیدا می­ کند. لذا اموری مانند تأمین بهداشت و نظافت محیط شهر، ایجاد و حفظ فضای سبز، تأمین ایمنی شهر و شهروندان، نیازمند وجود سازمانی با تشکیلات مشخص است تا مدیریت شهر به نحو مطلوب صورت گیرد. بدین­سان مدیریت شهری به معنای سازماندهی عوامل و منابع برای پاسخ­گوئی به نیازهای ساکنان شهر است و شامل کارکردهای برنامه ­ریزی، اجرا، نظارت، کنترل و هدایت است که برای اعمال قدرت باید برآمده از اراده ی شهروندان و قراردادهای اجتماعی باشد (نظریان آزاد، 1388، ص4). همان طور که بیان شد، امروزه شهرنشینی و توسعه ی شهری یکی از پدیده­های ویژه است. رشد سریع شهرها و پیشی گرفتن آن از توانائی­ها و منابع مدیران شهری، ارائه ی خدمات شهری مناسب را برای مدیران شهری به یک چالش عظیم تبدیل نموده است. تراکم جمعیت، دشواری رفت و آمد در محیط­های شهری، آلودگی­های هوا و ناامنی­های اجتماعی، برخی از مشکلاتی است که ذهن کارشناسان و صاحب­نظران در حوزه­های مختلف را به خود مشغول نموده است. در این خصوص، به منظور کاهش و برطرف نمودن مشکلات یاد شده، توسعه ی فن آوری اطلاعات و ارتباطات مدنظر قرار گرفته است. (نظریان آزاد، 1388، ص1). ترادف مفهوم مدیریت شهری به رغم ماهیت آن با مفهوم شهرداری به عنوان سازمان مدیریت شهری، ناگزیر می­سازد تا به مفهوم شهرداری نیز پرداخته شود. برابر ماده 5 قانون محاسبات عمومی کشور نیز «شهرداری سازمانی است عمومی و غیردولتی که دارای شخصیت و استقلال حقوقی بوده و تحت نظارت شورای شهر که منتخب مردم است و نظارت دولت از طریق وزارت کشور برای انجام وظایفی که در قانون شهرداری ­ها آمده است، تأسیس شده است. » با توجه به تعاریف ذکر شده می­توان گفت تعریف مدیریت شهری( با توجه به دیدگاهی که آن را مساوی با شهرداری می­گیرد) عبارت است از اداره سازمانی غیردولتی که برای برآورده کردن نیازهای مشترک شهروندان در سطح شهر از طرف آن ها و مطابق با قانون تأسیس می­گردد و در محدوده فعالیت خود استقلال سازمانی دارد(خانزاده، 1386، ص 76).

1-2-2-  نقش فن آوری اطلاعات در توسعه ی مدیریت شهری

در دو دهه اخیر، واژه فن آوری اطلاعات یا فن آوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یک پدیده ی نوظهور و قدرتمند، جایگاه جهانی خود را پیدا کرده است و به نظر می­رسد به زودی کاربردهای مختلف آن، تمام امور روزمره جوامع را- به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم _ تحت تأثیر خود قرار دهد. سرعت تأثیرگذاری و گسترش این پدیده بسیار زیاد است به طوری که از هم ­اکنون انتظار می­رود در ساختارهای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و هم چنین در بنیان­های سنتی اداره جوامع، تحولات اساسی رخ دهد و سیستم جدیدی از مدیریت معرفی گردد.. بیشتر کشورهای توسعه یافته منافع و خطرهای احتمالی فن آوری اطلاعات و ارتباطات و کاربردهای آن را پذیرفته­اند و از آن استفاده می­ کنند. بعضی از کشورهای در حال توسعه و یا فقیر نیز که در خصوص مزایا و فرصت­های این فن آوری اطلاعات کافی ندارند و یا از امکانات اقتصادی لازم برای به­کارگیری این پدیده بی­بهره هستند، در این زمینه دچار عقب­ماندگی شده ­اند. کشورهائی نیز وجود دارند که از نظر مالی مشکل خاصی ندارند، اما با رویکردی ایدوئولوژیک به این پدیده ی نوظهور نگاه می­ کنند و باعث تأخیر و یا مانع استفاده مردم کشور خود می­شوند. متأسفانه این رویکرد موجب می­شود خسارات جبران­ناپذیری به جامعه تحمیل گردد. از آنجا که تمام ابعاد این پدیده ( و به خصوص بعضی از کاربردهای آن مانند شهر الکترونیکی) حتی در بعضی از کشورهای توسعه یافته نیز شناخته شده نیست. بنابراین، فرهنگ­سازی و آسیب شناسی در زمینه معرفی فن آوری اطلاعات و ارتباطات و کاربردهای آن اقدام موثّری محسوب می­شود(جلالی، 1384). به کارگیری فن آوری اطلاعات و ارتباطات در اداره ی امور شهر هم از دیدگاه شهروندان و هم از دیدگاه مدیران شهری دارای مزایای فراوانی است که برخی از آن ها عبارتند از(محکی، 1386، ص 77):

• از دیدگاه مدیران شهری