گرچه در مطالعاتی اشاره شده است که اختلال بیش فعالی – کمبود توجه در ارتباط با استرس های فامیلی ومصائب روانی – اجتماعی می باشد. اما معلوم نشده است که این ناملایمات روانی – اجتماعی علت اختلال بیش فعالی – کمبود توجه باشد وبیشتر بنظر میرسد که در ارتباط با شدت علائم باشند. مثلا” دیده شده است که مادرانی که کودکانشان همراه با اختلال بیش فعالی – کمبود توجه علائم همراه با افسردگی یا اضطراب دارند( راپورت 1، 1989 )  . علل اکتسابی اختلال بیش فعالی – کمبود توجه : ارتباط مابین جراحات تروماتیک مغزی واختلال نقص توجه وبیش فعالی گزارش شده است . حدود 40 درصد از کودکانی که دچار جراحات تروماتیک شدید مغزی شده اند،  علائمی از تحریک پذیری وبی توجهی را نشان داده بودند .  اگرچه کریستین وهمکارانش گزارش کرده اند که کودکانی که پس از ضربه به سر مبتلا به اختلال بیش فعالی – کمبود توجه شده بودند . سطوح بالاتری از مشکلات را نیز از بیش داشتند ، این سؤال مطرح میشود که کدام علت وکدام معلول می باشد ؟   _______________________ 1.Rapport 42 از طرفی اختلال بیش فعالی –کمبود توجه به خودی خود یک فاکتور خطر برای ضربه سر می باشد. پس علل ژنتیک وجراحت به سر امکان دارد مستقل از هم نباشد ( کاپلان و سادوک ، 2004 ).  بهبودی ممکن است با زندگی نوجوانی وبزرگسالی پربار، روابط بین فردی رضایتبخش و یادگارهای معدودی از اختلال همراه باشد. ولی اکثر بیماران مبتلا بهبودی نسبی پیداکرده ومستعد رفتار ضد اجتماعی ، اختلال مصرف مواد واختلالات خلقی هستند. در کودکان مبتلایی که علائمشان تا دوره نوجوانی دوام می آورد، خطر ابتلاء بهاختلال سلوک بالاست. اکثر کودکان دچار برخی مشکلات اجتماعی هستند که میزان بروز اختلال روانی همراه آنها بیشتر است. و این کودکان در زمینه رفتار در مدرسه وروابط با همسالان واعضای خانواده مشکلات بیشتری دارند ( کاپلان و سادوک ، 2007 ). میزان شیوع براساس معیارهای چهارمین تجدیدنظر راهنمای تشخیصی و آماری متفاوت است همینطور براساس این که نمونه گیری اپیدمیولوژیک باشد میزان شیوع در دخترها و پسرها متفاوت است . دخترها نشانه های تخریبی را کمتر و مشکلات توجه را بیشتر نشان میدهند. پسرها رفتارهای تخریبی وبرون سازی را بیشتر نشان میدهندکه باعث ارجاع بیشتر هم میشود ( کاپلان و سادوک 2007) . وضعیت اقتصادی – اجتماعی پایین ، جنس فرد وسن کم با میزان شیوع بالاتر همراه است . در بچه های پیش دبستانی نوع بیش فعال شایع تراست . شیوع 2% در مجموعه های مراقبت اولیه تا 59 % در کلینیک های روانپزشکی کودک متغییر است و نشانه های بیش فعالی با بالا رفتن سن کم میشوند( لوئیس ، 2007 ).  نوع مختلط در اواسط مدرسه ابتدایی و نوع بی توجه در بچه های راهنمایی و دبیرستان شایعتر است . 60 % بچه ها ی مبتلا تا بزرگسالی نشانه های اختلال را خواهند داشت (لوئیس 1،2007 ). تغذیه1: شکر و چاشنی های غذا علائم بیماری را تشدید می کنند. برخی محققین معتقدند که حساسیت های غذایی، مسمومیت با فلزات سنگین، رژیم غذایی کم پروتئین، کمبود مواد معدنی، اسیدهای چرب ضروری، اختلالات تیروئیدی و کمبود ویتاین ها خصوصاً ویتامین های گروه B از عوامل خطر ایجاد 43  اختلال بیش فعالی هستند.گاهی پاره ای از آسیب های ساختاری مغز دیده شده که علت آنها میتواند هنگام بارداری ، تولد ، مسمومیت ها یا آسیب دیدگی های دیگر رخ داده باشد. بهر حال صرفنظر از چگونگی وقوع این آسیب ها ، بنظر میرسد مکانهایی مشخص در مغز آسیب میبینند.( علاقبندراد،1383). سیرو پیش آگهی : سیر ADHD بسیار متغییر است علائم تقریباپگ در 50 درصد موارد تا نوجوانی یا بزرگسالی ادامه میابد.در 50 درصد مابقی علایم در زمان بلوغ یا اوایل بزرگسالی فروکش میکند. در برخی موارد پرتحرکی برطرف میشود ، ولی کاهش میدان توجه مشکلات کنترل تکانه باقی میماند. پر تحرکی معمولا” نخستین علامتی است که فروکش میکند وحواس پرتی آخرین علامتی است که برطرف میشود. ADHD  معمولا” در اواسط کودکی فروکش نمیکند، پایداری اختلال رامیتوان از روی سابقه خانوادگی و حوادث منفی زندگی به همراهی علائم سلوک ، افسردگی و اختلال اضطرابی پیش بینی کرد. احتمال بهبودی قبل از 12 سالگی کم است . اگر بهبودی روی دهد معمولا” بین 12 تا 20 سالگی است . سیر تکاملی : در زندگی کودکان مبتلا به اختلال توجه –بیش فعالی سیر تکاملی وجود دارد . البته این سیر در کودکان با توجه به شدت ناراحتی واختلال کارکرد بایکدیگر تفاوت هایی دارند. توصیفاتی که در پیش روی دارید . بیشتر منطبق با کودکان اختلال نقص توجه – بیش فعالی با علائم تکانشی ثانویه به بش فعالی است، زیرا سیر تکاملی کودکان اختلال نقص توجه –بیش فعال با علائم اولیه بی توجهی کمتر مورد مطالعه قرارگرفته است .  این  کودکان در دوران جنینی فعالیت بیشتری در رحم مادر دارند. درزمان طفولیت نیز آنها را با عنوان خستگی ناپذیر ، شیطان ، بیقرارو فعال می شناسند . تنظیم خوابو خوراک آنها خیلی مشکل است . خلق وخوی آنها در نوپایی وقبل از مدرسه خیلی بد است . 44  غالبا” نیز بچه های خشن وبیقرارهستند ، که دائما” باید تحت نظارت باشند . برخی از آنها وابستگی وچسبندگی مناسبی به مراقبین خود در هنگام طفولیت ندارند و کنترل آنها خیلی سخت تر از همسالان آنها است .  بیش از 60 درصد کودکان تا بزرگسالی علامت دار می مانند ، بچه  های مبتلا به اختلال نقص توجه – بیش فعالی هم مثل بچه های نرمال مراحل مختلف تکاملی را طی میکنند ولی باسرعت آهسته وبا فاصله ای بیشتر نسبت به همسالانشان هستند ( لوئیس ، 2007 ). شدت اختلال نقص توجه – بیش فعالی کودکی ودر مان پیش گیری کننده تداوم آن در بزرگسالی است . علائم ونشانه های آن در بزرگسالی بیشتر به هتروژن و متفاوتند و منجر به این مسئله که بعضی از پژوهشگران ضرورت معیارهای تشخیصی متفاوتی را در بزرگسالی پیشنهاد کنند.    بیش فعالی علامتی است که طی رشد سریعتر تکامل می یابد بطوری که نوجوانان وبزرگسالان مبتلا فقط احساس درونی بیقراری را ذکر میکنند.