“5.شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران باید بدون تعلل به طور کامل و بدون محدودیت از توافق پادمانی آژانس اتمی پیروی کند، که از طریق اجرای متن تعدیل شده ترتیبات تکمیلی موسوم به کد 3.1 توافق پادمانی است، از ایران درخواست می‌کند تا به دقت مطابق با مفاد پروتکل الحاقی آژانس اتمی رفتار کند، پروتکل الحاقی که در 18 دسامبر 2003 امضا کرد، شورا از ایران درخواست می‌کند تا فورا پروتکل الحاقی را به تصویب برساند، و شورا تایید می‌کند که مطابق با بند 24 و 39 موافقتنامه‌های پادمانی ایران، موافقتنامه پادمانی ایران و ترتیبات تکمیلی آن از جمله کد تعدیل شده 1.3 ، نمی‌تواند اصلاح یا تغییر یکجانبه از سوی ایران در آن انجام شود و شورای امنیت اشاره می‌کند که هیچ سازوکاری در توافقنامه تعلیق مفاد ترتیبات تکمیلی وجود ندارد؛ “6. شورای امنیت بار دیگر تصریح می کند که طبق وظایف ایران تحت قطعنامه‌های پیشین برای تعلیق همه فعالیت‌های بازفرآوری، فعالیت‌های مربوط به آب سنگین و غنی‌سازی، این کشور نمی بایست ساخت هیچ گونه تاسیسات جدید غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب سنگین را آغاز کند و می بایست همه اقدامات عمرانی جاری در رابطه با تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم، بازفرآوری و آب‌ سنگین را متوقف سازد. “7. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نمی بایست منفعتی را در فعالیت تجاری با دیگر کشورهای دخیل در امر استخراج اورانیوم، تولید و استفاده از مواد و فناوری‌های هسته‌ای که در گزارش INFCIRC/254/Revv.9/Part 1 فهرست آنها آمده، بخصوص فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری، همه فعالیت‌های آب سنگین یا فناوری‌های مرتبط با موشک‌های بالستیک دارای قابلیت حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای کسب کند. و این شورا علاوه بر این تصمیم می‌گیرد که همه کشورها در قلمرو حاکمیت قضایی خود می‌باید مانع از چنین سرمایه‌گذاری با ایران، شهروندان ایرانی و نهادهایی که در ایران تشکیل شده‌اند یا تحت حاکمیت این کشور قرار دارند، شوند؛ یا با افراد و نهادهایی که از جانب آنها و تحت هدایت آنها فعالیت دارند یا نهادهایی که مالکیت و کنترلشان در دست آنها است. “8. شورای امنیت تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌باید مانع از تامین و فروش مستقیم و غیرمستقیم هرگونه تانک‌های جنگی، ماشین‌های جنگی زرهی،‌ سیستم‌های دارای کالیبر سنگین، هواپیماهای جنگی، بالگردهای تهاجمی،‌ ناوها، موشک‌ها یا سیستم‌های موشکی که در زمره سلاح‌های متعارف [غیرهسته‌ای] ثبت شده در سازمان ملل هستند، تجهیزات مرتبط با آنها از قبیل قطعات یدکی و اقلامی که توسط شورای امنیت یا کمیته‌ پیگیری کننده قطعنامه 1737 (2006) [موسوم به “کمیته “] مشخص شده‌اند، از خاک این کشورها یا توسط اتباع و شخصیت‌هایی تحت حاکمیت قضایی این کشورها یا تحت کشتی‌ها یا هواپیماهای زیر لوای این کشورها حتی اگر در خاک این کشورها آغاز شده یا نشده باشد، به ایران شوند. شورای امنیت همچنین تصمیم می گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین آموزش‌های فنی، منابع و خدمات مالی، رهنمود یا دیگر خدمات و کمک‌هایی که مرتبط با تامین، فروش، انتقال و تهیه، ساخت، نگهداری و استفاده از چنین تسلیحات و مواد مرتبط با آنها به ایران از طریق اتباع خود یا از طریق خاک خود شوند؛ شورای امنیت در این راستا از همه کشورها می‌خواهد تا هوشیاری و محدودیت‌ها بر تامین، فروش، انتقال، تهیه، ساخت و استفاده از همه تسلیحات فوق‌الذکر و مواد مرتبط با آنها را به اجرا درآورند. “9. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نباید هیچ یک از فعالیت‌های مربوط به موشک‌های بالستیکی را انجام دهد. موشک‌هایی که قادر به حمل و پرتاب سلاح های هسته‌ای باشند و از جمله پرتاب‌هایی که با بهره گرفتن از فناوری موشک بالستیک انجام می‌گیرد و این که کشورهای جهان می‌باید همه تدابیر لازم برای ممانعت از انتقال فناوری یا کمک‌های فنی به ایران در رابطه با این فعالیت‌ها را اتخاذ کنند. “10. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست همه تدابیر لازم برای ممانعت از ورود یا انتقال اشخاصی را از طریق خاک آنها اتخاذ کنند. اشخاصی که در ضمیمه C و D و E قطعنامه 1737 (سال 2006)، ضمیمه I از قطعنامه 1747 (2007)، ضمیمه I از قطعنامه 1803 و ضمیمه I و II از این قطعنامه یا توسط شورای امنیت و “کمیته ” بر حسب پاراگراف 10 قطعنامه 1737 سال 2006 نامشان مشخص شده است. به جز در مواردی که ورود و گذر آنها در راستای فعالیت‌هایی باشد که مربوط به بندهای موارد ذکر شده در پاراگراف‌های 3(b)(i)و (ii) از قطعنامه 1737 سال 2006 و منطبق با پاراگراف 3 قطعنامه 1737 (2006) باشد. شورای امنیت تاکید می‌کند که هیچ موردی در این پاراگراف کشوری را ملزم نمی ‌کند که مانع از ورود اتباع خود به داخل خاک آن کشور شوند. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه تدابیر لازم که در این پاراگراف آمده است نمی‌بایست زمانی به کار گرفته شوند که “کمیته ” به صورت موردی ذکر می‌کند و چنین سفرهایی را از سوی این اشخاص در راستای زمینه‌های انساندوستانه از جمله وظایف مذهبی صورت می‌گیرد، مجاز می‌شمارد یا نمی‌بایست در زمانی اجرا شوند که که “کمیته ” به این جمع‌بندی می‌رسد که استثناء قایل شدن می‌تواند موجبات تحقق بیشتر اهداف این قطعنامه را فراهم سازد از جمله مواردی که به ماده XV از اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی مرتبط است. “11. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیری که در پاراگراف‌های 12، 13، 14 و 15 از قطعنامه 1737 (2006) مشخص شده‌اند باید همچنین در مورد افراد و نهادهایی اجرا شوند که در ضمیمه I این قطعنامه آمده یا هر یک از اشخاص و نهادهایی که از جانب یا در مسیر آنها فعالیت‌ دارند و همچنین در مورد نهادهایی تحت مالکیت و کنترل آنها از جمله از طرق ابزارهای غیرقانونی قرار دارند، اعمال گردد. و در مورد اشخاص و نهادهایی که توسط شورای امنیت یا “کمیته ” مشخص شده است که به این اشخاص یا نهادهای مورد نظر در طفره رفتن از قطعنامه‌ها کمک کرده‌اند یا در راستای نقض مفاد قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) یا همین قطعنامه به این اشخاص و نهادها یاری رسانده‌اند،‌ اعمال گردد. “12. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیری را که در پاراگراف‌های 12، 13، 14 و 15 از قطعنامه 1737 (2006) مشخص شده‌اند می‌باید همچنین در مورد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، اشخاص و نهادهایی که در ضمیمه II مشخص شده اند و هر یک از اشخاص و نهادهایی که از جانب آنها یا در مسیر آنها عمل می‌کنند و نیز در مورد نهادهایی که تحت مالکیت و کنترل آنها از جمله از طرق ابزارهای غیرقانونی قرار دارند، اعمال گردد. و شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهند که هوشیاری لازم درباره مبادلاتی ترتیب دهند که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آن نقش دارد و می تواند در اشاعه فعالیت‌های حساس هسته‌ای یا توسعه سامانه‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشد. “13. شورای امنیت تصمیم می ‌گیرد که در راستای اهداف تدابیری که در پاراگراف‌های 3، 4، 5، 6 و 7 از قطعنامه 1737 (2006) مشخص شده‌اند، فهرست اقلام مندرج در S/2006/814 باید با فهرست مواردی که در گزارش INFCIRC/254/Rev.9/Part 1 و INFCIRC/254/Rev.7/Part 2 جایگزین شده و هر مورد دیگری که “کشور ” معلوم کند می‌تواند در فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی، بازفرآوری و آب‌سنگین یا برای توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشد. شواری امنیت همچنین تصمیم می‌گیرد که در راستای اهداف مشخص شده در پاراگراف‌های 3، 4، 5، 6 و 7 از قطعنامه 1737 (2006) فهرست اقدام مندرج در S/2006/815 می بایست با فهرست مواردی که در S/2010/263 ذکر شده، جایگزین گردد. “14. شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهد تا همه محموله‌ها به سمت یا از طرف ایران را بر طبق اختیارات ملی و مقررات خود و مطابق با قوانین بین‌المللی بخصوص قوانین دریایی و توافقات هواپیمایی بین‌المللی، در خاک کشور خود از جمله بنادر و فرودگاه‌ها مورد بازرسی قرار دهند، در صورتی که “کشور ” مذکور اطلاعاتی موثقی در دست داشته باشد دال بر این که محموله‌ای شامل تامین، فروش، انتقال یا صدور اقلامی است که بنا بر پاراگراف‌های 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737 (2006)، پاراگراف 5 از قطعنامه 1747 (2007)، پاراگراف 8 از قطعنامه 1803 (2008) ممنوع شده‌اند تا به این وسیله اجرای جدی آن مفاد تضمین گردد. “15. شورای امنیت متذکر می‌شود، کشورها،‌ در راستای قوانین بین‌المللی بخصوص قوانین دریایی، می‌توانند درخواست بازرسی‌ها از شناورها در دریای آزاد را با کسب رضایت از کشوری باشند که شناور مذکور تحت لوای آن حرکت می‌‌کند، ارائه کنند. و شورای امنیت از همه کشورها می خواهد تا با چنین بازرسی‌هایی همکاری کنند در صورتی که اطلاعاتی در دست باشد که دلایل مناسبی دال بر این امر ارائه کنند که شناور مذکور در حال حمل اقلام و مواردی که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737 (2006)، پاراگراف 5 از قطعنامه 1747 (2007)، پاراگراف 8 از قطعنامه 1803 (2008) ممنوع شده‌اند تا به این وسیله اجرای جدی آن مفاد تضمین گردد. “16. شورای امنیت تصمیم می گیرد تا به همه کشورها مجوز دهد، این که همه کشورها می‌بایست، اقلامی را که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737 (2006)، پاراگراف 5 از قطعنامه 1747 (2007)، پاراگراف 8 از قطعنامه 1803 (2008) و پاراگراف‌های 8 و 9 قطعنامه حاضر ممنوع اعلام شده اند و در بازرسی‌های برحسب پاراگراف‌های 14 و 15 قطعنامه حاضر مشخص شده‌اند، توقیف کنند و از دست این اقلام خلاص شوند (مثلا از طریق نابود کردن، غیراستفاده کردن [اوراق کردن]، انبار و انتقال به کشوری غیر از مبدأ و مقصد این کالاها و اقلام) و این توقیف‌ را به گونه‌ای انجام دهند که مغایر با وظایفشان تحت قطعنامه‌های قابل اجرای شورای امنیت، از جمله قطعنامه 1540 (2004) و وظایف طرف‌هایی مندرج در معاهده منع و گسترش تسلیحات هسته‌ای (ان‌‌پی‌تی) نباشد. و شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها باید در راستای این تلاش‌ها همکاری کنند. “17. شورای امنیت هر یک از کشورها را ملزم می‌کند وقتی بر حسب پاراگراف‌های 14 و 15 از این قطعنامه اقدام به بازرسی می کنند، گزارش کتبی مربوط به آن را ظرف 5 روز کاری از زمان بازرسی به “کمیته ” ارائه دهند. این گزارش باید دربر دارنده توضیح کامل از دلایل بازرسی، نتایج بازرسی و همکاری کردن یا نکردن با بازرسی و این امر باشد که آیا اقلام یا موارد ممنوعه‌ای در بازرسی یافت شده است یا خیر. شورای امنیت همچنین این کشورها را ملزم می کند در مراحل بعدی گزارشی کتبی‌ به “کمیته ” ارائه کنند که دربردارنده جزئیات مربوط به بازرسی، توقیف و انهدام کالاها و جزئیات دیگر از انتقال آنها باشد. از جمله توصیف کالاها، مبدا آن و مقصد آن، در صورتی که این اطلاعات در گزارش اول ذکر نشده باشند. “18. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست مانع از تامین خدمات ذخیره‌ای مانند ذخیر سوخت و مواد یا دیگر خدمات به کشتی‌ها و شناورها توسط اتباع خود به شناورهای ایرانی یا دارای قرارداد با ایران از جمله شناورهای اجاره شده از سوی ایران شوند، در صورتی که آنها اطلاعاتی دال بر این امر دارند که این شناورها در حال حمل کالاهایی هستند که تامین، فروش، انتقال و صدور آنها بر اساس پاراگراف‌های 3، 4 یا 7 قطعنامه 1737 (2006)، پاراگراف 5 از قطعنامه 1747 (2007)، پاراگراف 8 از قطعنامه 1803 (2008) و پاراگراف‌های 8 و 9 قطعنامه حاضر ممنوع اعلام شده اند. مگر این که تامین این مواد و خدمات برای اهداف انساندوستانه لازم باشد یا تا زمانی که محموله بازرسی و توقیف و در صورت نیاز از بین برده شده باشند. و شورای امنیت تاکید می کند که این پاراگراف نباید فعالیت‌های قانونی اقتصادی را در برگیرد. “19. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که تدابیر مندرج در پاراگراف‌های 12، 13، 14 و 15 قطعنامه 1737 (2006) باید همچنین در مورد نهادهای خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) که در ضمیمه III مشخص شده‌اند و همچنین در مورد همه افراد و نهادهایی که از جانب و یا در راستای آنها فعالیت می‌کنند و نهادهایی که تحت مالکیت یا کنترل آنها از جمله از طرق غیرقانونی قرار دارند، یا توسط شورای امنیت و “کمیته ” مشخص شده است که به این اشخاص یا نهادهای مورد نظر در طفره رفتن از قطعنامه‌ها کمک کرده‌اند یا در راستای نقض مفاد قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) یا همین قطعنامه به این اشخاص و نهادها یاری رسانده‌اند،‌ اعمال گردد. “20. شورای امنیت از همه کشورهای عضو می خواهد تا هر گونه اطلاعاتی را درباره انتقالاتی با “کمیته ” در میان گذارند که توسط بخش محموله‌های هوایی و شناورهای تحت مالکیت ایران یا تحت اداره خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران (IRISL) با دیگر شرکت‌هایی صورت می‌گیرد که ممکن است در راستای طفره رفتن از تحریم‌ها یا در راستای نقض مفاد قعطنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) یا همین قطعنامه باشند. از جمله تغییر نام یا ثبت مجدد هواپیماها، شناورها و کشتی‌ها. شورای امنیت از “کمیته ” می‌خواهد تا اطلاعات را بطور گسترده در دسترس قرار دهد. “21. شورای امنیت از همه کشورها می‌خواهد، علاوه بر اجرای وظایف خود بر حسب قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) یا همین قطعنامه، مانع از تامین خدمات مالی، از جمله بیمه یا بیمه مجدد یا انتقالات از طریق خاک کشورشان برای، یا از طریق اتباع و نهادهایی که تحت قوانین آنها (از جمله شعبه‌های خارج از کشور) کار می‌کنند، یا اشخاص و نهادهای مالی موجود در خاک خود، یا هر یک از دارایی‌ها و منابع مالی شوند، در صورتی که اطلاعاتی در دست داشته باشند دال بر این که این خدمات، دارایی‌ها و منابع می توانند در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران، توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای سهم داشته باشند. این ممانعت همچنین می‌تواند از طریق مسدود کردن منابع مالی و دیگر دارایی‌های موجود در خاک این کشورها یا منابعی که در آینده به خاک این کشورها وارد خواهد شد، یا مسدود کردن منابعی صورت گیرد که تحت حاکمیت قضایی آنها قرار داشته یا در آینده قرار خواهند گرفت و مواردی که مرتبط با این برنامه‌ها یا فعالیت‌ها است. شورای امنیت از کشورها می‌خواهد که نظارت تقویت شده ای برای ممانعت از همه این مبادلات در راستای اختیارات قانونی و قوانین خود به کار گیرند. “22. شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که همه کشورها می‌بایست اتباع خود، افرادی که تحت حاکمیت قضایی آنها قرار دارند، شرکت‌هایی که در این کشورها فعالیت دارند یا تحت حاکمیت قضایی آنها هستند را ملزم کند تا مراقب تجارت خود با نهادهایی باشند که در ایران فعالیت داشته یا تحت حاکمیت قضایی این کشور هستند از جمله شرکت‌ای وابسته به سپاه و خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران، یا تجارت با اشخاص یا نهادهایی که از جانب یا در راستای آنها عمل می‌کنند و نهادهایی که تحت مالکیت یا کنترل آنها از جمله از طرق غیرقانونی هستند، در صورتی که اطلاعاتی دال بر این امر داشته باشند که این گونه معاملات و داد و ستدها ممکن است در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران، یا توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب آنها سهم داشته یا در نقض قطعنامه‌های 1737 (2006)، 1747 (2007)، 1803 (2008) یا همین قطعنامه سهیم باشند. “23. شورای امنیت از کشورها می خواهد تا تدابیر مناسبی را اتخاذ کنند که مانع از افتتاح شعبه‌ها، شرکت‌های فرعی یا نمایندگی‌های ادارات بانک‌های ایرانی در خاک خود شوند، همچنین تدابیری اتخاذ کنند که مانع از سرمایه‌گذاری مشترک جدید، گرفتن مالکیت منافع در داخل یا حفظ یا ایجاد روابط میان بانک‌های ایرانی و بانک‌هایی شوند که تحت حاکمیت قضایی این کشورها هستند تا از ارائه خدمات مالی ممانعت به عمل آید، در صورتی که اطلاعاتی در اختیار داشته باشند دال بر این که اینگونه فعالیت‌ها می‌تواند در گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای ایران یا توسعه سیستم‌های حمل و پرتاب سلاح‌های هسته‌ای نقش داشته باشند.