بدنبال قطعنامه شماره 157/48 مجمع عمومی مصوب 20 دسامبر 1993 خانم گراشاماچل بعنوان نماینده سازمان جهت تدوین گزارش در ارتباط تأثیر جنگ بر کودکان از سوی دبیر کل وقت معین گردید. گزارش وی در آگوست 1996 توجه جامعه جهانی را به مسائل مرتبط با کودکانی که در مناطق تحت تأثیر جنگ زندگی می­ کنند ، جلب کرد. گزارش ماچل اولین برآورد جامع حقوق بشری از کودکان جنگ زده تلقی می­شود. این گزارشگر کنوانسیون حقوق کودک را بعنوان چهارچوب راهنمای تحقیق خود قرار داده است . تناسب و کیفیت استانداردهای موجود حقوق بین الملل در ایجاد زمینه حمایت، بررسی شده و توجه ویژه به بحث کودک سرباز، کودکان پناهنده و کودکان آواره داخلی ، مین­های زمینی، مجازاتها و آثار روانی، جسمی و اجتماعی جنگها صورت گرفته است. گزارش مزبور حاوی پیش نویس کامل اعمال کشورهای عضو و جامعه بین المللی در جهت حمایت و مراقبت از کودکان در عرصه مخاصمات مسلحانه است. این گزارش توصیه­های متعددی از جمله انتخاب یک نماینده ویژه در ارتباط با کودک و مخاصمات مسلحانه که می ­تواند در کنار سایر وظایف، مسئولیت دیدبانی وضعیت کودکان در جنگ، آگاهی از گرفتاریهای آنها ، همکاری با جامعه بین المللی­، کمیته حقوق کودک و سازمانهای غیر دولتی جهت حمایت از کودکان در طی مخاصمات مسلحانه ، را انجام دهد.

2-   نماینده ویژه دبیرکل در مورد کودکان و مخاصمات مسلحانه

در سال 1996 به دنبال توصیه­های مندرج در گزارش ماچل مجمع عمومی قطعنامه 77/51 را که نماینده­ای را به مدت 3 سال مأمور ویژه دبیرکل در مورد کودکان و مخاصمات مسلحانه انتخاب کرد. دفتر این امر در سال 1997 تأسیس و اولارا اوتونو بعنوان نماینده منصوب شد. آقای اوتونو اقدامات خود را در امور ذیل تبیین کرد:‌

• شناساندن نیازهای اساسی کودکان جنگ زده
• پیشنهاد ایده­های مناسب در جهت حمایت از کودکان در جنگ
• تجمیع عناصر اصلی و موثر داخل و خارج از ملل متحد.
• تعهد به مشوق­های دیپلماتیک و بشر­دوستانه تا شرایط سخت سیاسی را تسهیل کند.

از تاریخ شروع مأموریت ، نماینده ویژه موفق به قرار دادن موضوع کودکان و مخاصمات مسلحانه در یک سطح مطلوب قابل بحث در عرصه بین الملل شد.  نه تنها کودکان بعنوان قشر نیازمند به توجهات ویژه و حمایت بلکه به عنوان نقطه محوری جریان برقراری صلح و مباحث امنیتی بصورت کلی  بعد از پایان جنگ پذیرفته شده ­اند. نماینده دبیر کل همچنین اظهارات در مورد تعهد به حمایت از کودکان هم از جانب کشور و هم از طرف نیروهای شورشی را در گزارش خود گنجانیده است. و پر واضح است که این اقدام وی بسیار حائز اهمیت بوده که نشان می­داد طرفهای مختلفی تعهدات حقوق بشری و حقوق بشردوستانه را متعهد شده ­اند لکن بسیاری از این تعهدات از سوی دولتها تصدیق نشدند.

3-   قطعنامه­های شورای امنیت

تا پیش از 1999 هیچ قطعنامه­ای که بصورت خاص به موضوع کودکان در مخاصمات مسلحانه بپردازد ، از سوی شورای امنیت صادر نشده بود. با اینحال 1999 شورای امنیت قطعنامه­های متعددی که از اهمیت قابل توجهی بر خوردار می‌باشند، صادر کرده است. این قطعنامه­ها دایره عمل کشورهای درگیر جنگ را محدود نکرده است.  لکن از دیگر بازیگران صحنه مخاصمات می­خواهد تا اقدامات حمایتی از کودکان را در جریان مخاصمه بکار گرفته و مداخله دهند. بعنوان مثال از شورای امنیت و دیگر ارکان ملل متحد ، کشورهای عضو ، سازمان­های منطقه­ای ، موسسات مالی بین المللی و نظایر اینها درخواست شده است. الف)­ قطعنامه 1261 این قطعنامه اولین قطعنامه­ای است که شورای امنیت درآن به طور جدی به بررسی وضعیت کودکان در جنگ پرداخته است. نکته بسیار مهم آنست که این قطعنامه مسئله حمایت از کودکان را کاملا ً مرتبط با حفظ صلح و امنیت بین المللی و در حیطه صلاحیت شورای امنیت دانست . اثرات زیانبار جنگ بر کودکان  و نتایج طولانی مدت و گسترده­ای که بر صلح پایدار میگذارد در این قطعنامه بصورت برجسته مورد تأکید قرارگرفته است لازم به یادآوری است که در برخی موارد کودکان در مکانهای تحت حمایت حقوق بشردوستانه نظیر مدارس مورد حمله قرار می­گیرند و در قطعنامه مزبور، لیست اقدامات لازمه جهت کاهش سلاحهای سبک، سربازگیری کودکان، حق دسترسی به پرسنل بشر دوستانه و سازمان ملل به کشورها ارائه شده است.