2-2-1 ژون بندی پارک‌های ملی ژون بندی  پارک‌های ملی یک موضوع مدیرتیتی است که در طرح‌های جامع مدیریت مورد بررسی قرار می‌گیرد و  امروزه حدود 11 پارک ملی در ایران دارای طرح جامع مدیریتی می‌باشند اما در هیچ کدام ازاین 11 پارک ملی طرح جامع مدیریتی و به تبع آن زون بندی‌ بدرستی اجرا نمی‌گردد. زون‌های مدیریت در نظر گرفته شده برای پارک‌های ملی ایران در 4 طبقه تفکیک شده‌اند که خصوصیات طبیعی، اهداف مدیریت، نوع استفاده ، توسعه و فعالیتهای هر یک از زون‌های 4 گانه با یکدیگر متفاوت می‌باشد. این زون‌ها عبارتند از: زون اول: طبیعت کاملاً حفظ شده؛ زون دوم: طبیعت حفظ شده یاقرن؛ زون سوم: استفاده از پراکنده و کم تراکم زون چهارم: استفاده از متراکم؛ این زون‌بندی نخستین زون‌بندی پارک‌ها در ایران محسوب می‌شود ودر گذرزمان هنوز بسیاری از ارزشهای  خود را حفظ کرده است. زون‌بندی مرسوم کنونی (7 زون)  شکل توسعه یافته این زون‌بندی محسوب می‌شوند این نوع زون‌بندی بیشتر در آمریکای لاتین به کارگرفته شده اس و اثرات فعالیت‌های انسان از نظر شدت از زون یک تا هفت افزایش می‌یابد. هر یک از زون‌های هفت‌گانه برای زون‌های قبلی خود نقش ضربه گیر دارند این نوع زون‌بندی در بیشتر دنیا رواج داشته و پاسپاری از شرایط تطبیق می‌کند.

• زون‌علمی بکراولیه:

این اراضی نشان دهنده مهمترین و اغلب آسیب پذیر ترین ارزش‌های طبیعی محدوده داخل پارک به شمار می رود. هر گونه فعالیت انسان که منجر به دگرگونی ارزش‌های این زون شودممنوع است و تنها آن دسته از فعالیت‌های ساختمانی که برای مدیریت و حفاظت کیفیت‌های بکر این زون ضرورت پیدا کند مجاز خواهد بود این فعالیتها معمولاً از یک ؟ و پاسگاه دور افتاده و ساده مرزی که هیچ‌گونه‌اند تاثیری بر  زون نمی‌گذارد تجاوز نمی‌کند. 2- زون بکر: این اراضی طبیعی غالباً در مجاورت زون بکر اولیه قرار دارند با این که سیمای برجسته طبیعی قابل توجهی دارند، معهذا ارزش نیست، زیست محیطی آنها مجموعاً پائین تر از ارزش‌های اراضی طبقه اول است. به همین دلیل می‌توان این سیماهای با  اهمیت رابرای بهره‌وری بازدیدکنندگان آماده وقابل استفاده کرد. زون بکر به عنوان زمین‌های بینابنی یا اراضی، پیرامونی ضربه‌گیر برای جداکردن نواحی علمی بکر اولیه از دیگر نواحی قابل دسترس پارک تلقی می‌شود. در این زون معرفی گیاهان و حیوانات غیر بومی مجاز نبوده حتی الامکان باید گونه‌های بیگانه، از این زون ریشه‌کن شوند. توسعه فیزیکی در این زون به راه های ساده و ابتدائی، پست و پاسگاه،اردوگاهها  حداقل امکانات و تسهیلات تحقیقاتی محدود می‌شود و احداث جاده و مسیرهای رفت و امد برای وسائل نقلیه موتوری ممنوع است. 3- زون استفاده گسترده: ایجاد این طبقه برای بازدیدکنندگان که خواهان پارکی با کیفیت بالا و امکان دسترسی ساده تر به آن باشند. ضرورت دارد در این زون توسعه جاده‌های یک طرفه، تریلیها، محلهای چادره‌دار، مناظر دیدنی ایجاد چشم‌اندازهای دورنماها ضروری است. در هر صورت، از توسعه امکانات و تسهیلاتی نظیر مراکز  بازدیدکنندگان هتل‌ها،تسهیلات جابجائی اسکن بازان ومانند آن‌که باعث تشدید استفاده از این زون می‌شود باید جلوگیری کردو در عین حال از هر نوع کوششی که باعث کاهش اثرات سوء زیست محیطی ناشی از توسعه فیزکی در این زون می‌گردد دریغ نکرد. این زون نیز عملکردی همانند زون بکر داشته، به صورت اراضی ضربه‌گیر پیرامونی یا بینا بینی باعث حمایت و حفاظت بهتر از زون‌های دیگر می‌شود. 4- زون استفاده متمرکز: