واژگان کلیدی: مدیریت استراتژیک منابع انسانی، فرهنگ، رهبری

فهرست مطالب
عنوان شماره صفحه
فصل اول. 1
1-1 مقدمه. 2
1-2 بیان مساله. 3
1-4 اهداف تحقیق: 4
1-6 مدل مفهومی: 5
1-7 فرضیات تحقیق 5
1-8 محدودیت های پژوهش : 6
1-9 تعریف اصطلاحات: 6
مدیریت استراتژیک منابع انسانی: 6
فصل دوم. 7
2-1 ادبیات تحقیق: 8
2-1-1مقدمه ای از سیر تکاملی SHRM در ایران: 8
2-2 تاریخچه مدیریت استراتژیک منابع انسانی: 8
2-3دلایل عدم وجود SHRM در ایران: 10
2-4 نقش مدیریت استراتژیک منابع انسانی در موفقیت سازمانی: 11
2-5 چالشهای پیش روی SHRM در ایران: 11
ب: فرهنگ مدیریتی در سازمانها 12
تحقیقات انجام شده در خارج. 13
فصل سوم. 19
3-1 روش شناسی و نوع تحقیق 20
3-2 جامعه آماری پژوهش. 20
3-3 حجم نمونه و روش نمونه گیری 20
3-4 روش گردآوری داده ها: 20
3-5 پایایی پرسشنامه: 20
فصل چهارم. 21
4-1 تجزیه و تحلیل پژوهش: 22
4-1-1 تجزیه وتحلیل داده ها 22
فصل پنجم. 24
5-1 مقدمه : 25
5-2 تحلیل یافته ها : 25
بحث و تفسیر : 25
5-3 نتیجه گیری و پیشنهادات: 26
پرسشنامه. 28
فهرست منابع: 31
1-1 مقدمه
برنامه‌ریزی نیروی انسانی (HRP)، عرضه و تقاضای آتی سازمان برای کارکنان را به‌طور منظم پیش‌بینی می‌کند. با تخمین تعداد و نوع کارکنانی که مورد‌نیاز است، واحد منابع انسانی می‌تواند جذب، گزینش، آموزش، و برنامه‌ریزی شغلی و سایر فعالیت‌های دیگر را بهتر برنامه‌ریزی کند. برنامه‌ریزی نیروی انسانی که برنامه‌ریزی اشتغال نیز نامیده می‌شود، به واحد منابع انسانی امکان می‌دهد تا سازمان را در زمان درست با افراد مناسب مجهز کند. نیاز به تفکر استراتژیک در مدیران و رهبران سازمان برای رویارویی با چالش‌های فرارو به ویژه در حوزه برنامه‌ریزی، دست اندرکاران متخصص را بر آن داشته تا به برنامه‌ریزی نیروی انسانی با دیدی استراتژیک نگاه کنند. برنامه‌ریزی مدیریت استراتژیک منابع انسانی (SHRP) رویکردی جامع و ساختار یافته به ارزیابی نیازهای فعلی و بلند مدت نیروی انسانی سازمان‌ و برنامه‌ریزی برای پاسخگویی به آنها است.
1-2 بیان مساله
حوزه مدیریت استراتژیک منابع انسانی (SHRM) در طی دو دهه ی اخیر دستخوش سیر تحولی قابل توجهی گردیده است و مطالعه ی جهانی نشان می دهد که جهت کسب مزایای رقابتی و سهم بازار بیشتر توسط سازمانها، باید بر نقش سیستم SHRM بعنوان ابزاری اصلی تاکید کرد نه ابزارهای فرعی. اساساً علم منابع انسانی استراتژیک در اواخر دهه 70 مطرح شد. مدلهای اولیه طراحی استراتژیک منابع انسانی در اواسط دهه 80 مطرح گردیدند. این مدلها بیشترین تأکید را بر پیروی استراتژی منابع انسانی از استراتژی سازمان می دانستند. اما اولین مدلهایی که توانستند استراتژیهای متفاوتی را برای موقعیتهای مختلف سازمانها عرضه کنند، مدلهای توسعه یافته از سوی جکسون بودند. پس از آن در سال 1990 مدلهای دیگری نیز بر مبنای دو عنصر ( نوع بازار کار و نوع کنترل) مطرح گردید. سرانجام در سال 2000، پیتر بامبرگر و دیگران اقدام به تلفیق مدل مبتنی بر کنترل و مدل مبتنی بر منابع نمودند. این مدل از آن جهت با موفقیت مواجه شد که به طور همزمان تمرکز و