این سیستم در عهد نامه صلح و مودت (( اوترشت )) ( 11 / آوریل 1713 ) میان فرانسه و پرتقال در خصوص (( آمازون )) اعمال گردید . با این همه در تفسیری که به سال 1900 از مقررات عهدنامه به عمل آمد ، این مطلب به خط تقسیم آبها معنی شد . به موجب عهدنامه ورشو ( مورخ 18 سپتامبر 1773 ) میان لهستان و پروس رودخانه (( نتز )) به پادشاه پروس واگذار گردید همین سیستم در مورد (( دوب )) و (( فورون )) و نیز رودخانه ونسان پنسون ( میان گویان فرانسه و گویان پرتقال ) بکار رفت . ( آدیژ ) و ( پو ) و نیز ( ساآل ) که آبهایش در حاکمیت پروس قرار گرفت ، مثالهای تاریخی دیگر این نوع از تحدید حدود به شمار میرود . به موجب عهد نامه (( آندرینوپل )) ( مورخ 14 سپتامبر 1829 ) میان روسیه و ترکیه آبهای دانوب در اختیار روسیه قرار گرفت و در ضمن ساحل راست رودخانه ( جانب ترکیه ) هم (( میبایست به فاصله دو ساعت از رودخانه غیر مسکونی باقی بماند )) . مثال تاریخی دیگر مربوط به رودخانه (( اسپرشیوس )) است که اکنون بطور کامل در یونان قرار دارد . لکن به هنگام استقلال یونان مرز بین دولت جدید یونان و امپراطوری عثمانی را تشکیل میداد . همین سیستم ( حد ساحلی ) برای رودخانه های ( سان جوان ) میان کوستاریکا و نیکارگوا و سواحل (( اودنگ )) و (( ترینگ )) بر روی جزیره (( برودو )) و نیز برای(( ریو تینتو )) و (( ریو مونتاگوا )) یعنی مرز میان گواتمالا و هندوراس پذیرفته شد . در خصوص رودخانه (( آمور )) نیز چین و روسیه با یک دیگر اختلاف پیدا کرده اند . روسها مدعی اند که به موجب عهدنامه پکن مورخ 1860 این رودخانه بطور قطع تحدید شده است و حد ساحلی رودخانه در جانب چین مرز دو دولت را تشکیل میدهد اما به اعتقاد چینیها مرز باید منطبق بر خط (( تالوگ )) رودخانه باشد 3 ـ خط وسط رودخانه یا منصف ( وسط المیاه ) حدودی که تا این جا بررسی شد تدریجاَ جای خود را به دو را حل یا دو نوع حد و مرز دیگر داده است که یکی خط وسط رودخانه و دیگری خط ( تالوگ ) THALWEG است .به دین بیان که وقتی با بهره گرفتن از فنون رودخانه ها بتدریج مورد بهره برداریهای گوناگون از جمله کشتی رانی قرار گرفتند دولتهای کناره رودخانه ها مدعی شدند که باید بطور مساوی حق دسترسی به رودخانه را داشته باشند . به نظر متخصصان حقوق بین الملل مانند (( واتل )) رودخانه های مرزی باید به حکم قاعده انصاف به وسیله خطی که در وسط آن ترسیم میشود میان دو دولت همسایه تقسیم گردد . در عهد ما (( بوگ )) و (( جون )) جغرافی دانهای وزارت خارجه آمریکا این خط را خطی دانسته اند که کلیه نقاط متساوی البعد نزدیکترین نقاط دو ساحل رودخانه را به یکدیگر وصل میکند . اما این تعریف جغرفیایی در عهدنامه های مربوط به تحدید مرزهای رودخانه ای که به این روش اشاره مینماید ذکر نشده است در واقع اسناد مذکور تنها تعبیر خط وسط یا خط منصف را به کار برده و از تصریح بیشتر صرف نظر کرده اند . در موارد زیر خط منصف پیش بینی شده است : آبهای مرزی میان ساردنی ( ساووای کنونی ) و کانتون ژنو ( به استثنای فورون ) رود قابل کشتی رانی (( بیدا سوآء )) میان فرانسه و اسپانیا ـ رودخانه (( دورو )) و (( تاژ )) میان اسپانیا و پرتقال ـ بخشی از نیجر و نیز شعبه (( مکرو )) میان بنین (( داهومی سابق )) و نیجر . در تعداد از رودهای کوچک افریقا نیز همین خط به عنوان مرز اختیار شده است : قرارداد فرانسه و آلمان برای تعیین مرز میان کنگوی فرانسه و کامرون که در برلین به تاریخ 18 آوریل 1908 امضا شده مقرر داشته است در قسمتهایی از مسیر رودخانه که نمتوان از تالوگ به عنوان مرز استفاده کرد مرز خط منصف خواهد بود . همین شرط در عهدنامه انگلیس و بلژیک (( مورخ 22 نوامبر 1934 ) در خصوص مرز میان تانزانی و روآندا در طول رود (( کاژرا )) آمده است . یاد آور میشویم که در این رودخانه تنها قسمتی از مرز یا به صورت (( تالوگ )) و یا به صورت خط منصف است و قسمت دیر مرز خط مستقیم است که علامتهای سنگی قابل روئت نسب شده و بر روی سواحل یا جزایر (( کاژرا )) و یا نقاط برجسته زمین را به هم وصل میکند (( ماده 2 )) در برخی از معابر آبی میان آفریقای استوایی فرانسه (( چاد کنونی )) و سودان نیز علیرغم وجود تالوگ خط میانه یا منصف به عنوان مرز تعیین شده است . در رودهای ( مارونی ) میان گویان فرانسه و سورینام و (( تاناآلو )) میان نروژ و فلاند و در معابر آبی میان لیتوانی و روسیه و بین لتونی و روسیه ( که امروز معابر آبی داخلی به شمار میروند ) مرز منطبق با خط منصف است . در معابر آبی میان لهستان و آلمان و بین چکوسلواکی و آلمان و رود (( تیزا )) میان رومانی و چکوسلواکی ورود (( ریو فریو )) میان گواتمالا و هندوراس و در قسمتی از رودخانه اروگوئه که جزایر را مشروب میکند خط منصف پیش بینی شده است . در آمریکای شمالی مسایل مربوط به دریاچه های بزرگ و شبکه دریاچه ای و رودخانه ای حد فاصل میان و آمریکا و کانادا به موجب عهد نامه پاریس ( مورخ 3 سپتامبر 1783 ) منعقد بین آمریکا و انگلیس حد و فصل شد .عهدنامه مذکور مرز کانادا و آمریکا را منطبق با خط منصف رودخانه ها ودریاچه ها از رودخانه سن لوران تا دریاچه جنگلها دانست اما به هنگام ترسیم خط دقیق و تحدید حدود مرزها وجود جزایر متعدد و معابر میان تخته سنگهای دریاچه ها و رودخانه های مورد بحث مسایل و مشکلات متعددی را پیش آورد به موجب عهد نامه (( گان )) ( مورخ 24 سپتامبر 1814 ) دو دولت تصمیم گرفتند که امر تعیین مرزهای دریایی خود را به دو کمسیون مختلط محول نمایند . وظیفه یکی از این دو کمسیون تحدید حدود میان سن لوران و دریاچه (( سوپریور )) و کار کمسیون دیگر تعیین حدود از قسمت شرقی دریاچه هورون تا دریاچه جنگلها بود کمسیون اول یک خط منصف تقریبی را به عنوان مرز تعیین کرد به گونه ای که از تقسیم جزایر به دو قسمت پرهیز شود ولی در کمسیون دوم کمیسر انگلسی و کمیسر آمریکای به هیچوجه به توافق نرسیدند . کمیسر انگیسی عهدنامه 1783 را لفظ به لفظ تفسیر میکرد و اسرار داشت که حدود منطبق بر خط منصفی باشد که مبدا آن سواحل دریاچه ها و رودخانه هاست اما کمیسر امریکایی میخواست که مرز از (( تالوگ )) بگذرد . به نظر وی اگر مرز منطبق بر خط منصف میشد در بعضی از مناطق ، اتازونی از وصول به معبر قابل کشتی رانی محروم میماند و چون در این منطقه هنوز تضمینی برای آزادی کشتی رانی وجود نداشت این نتیجه موجب نگرانی بود . نظر به این که طرفین نتوانستند در کمسیون به توافق برسند مساله لاینحل ماند تا آنکه به سال 1842 دو دولت عهدنامه (( ویستر ـ آشبورتون )) را منعقد ساختند به موجب این عهدنامه در قسمت غربی خط منصف به عنوان مرز معین شد و در عین حال آزادی کشتی رانی هم پیش بینی گردید در قسمت شرقی نیز میانه معبر قابل کشتی رانی یعنی تالوگ به عنوان مرز تعیین گردید . این جر و بحثها اختلاف میان منصف و تالوگ را روشن ساخت و مبنای طرز عمل داخلی آمریکای شمالی و تحدید حدود رودخانه های موجب میان دولتهای فدرال آن گردید در موارد عدیده دیوان عالی آمریکا در صورت عدم تعیین عنوان خاص برای مرز در رودخانه های غیر قابل کشتی رانی تالوگ را به منزله مرز تلقی کرده است . 4 ـ تالوگ خط منصف ، مرزی است که اساس تعیین آن عدالتی (( ابتدائی )) است ، یعنی این خط آبهای سطح رودخانه را به دوقسمت تقسیم می کند . اما در اکثر قریب به اتفاق رودخانه ها ، معبری با عمق بیشتر وجود دارد که مطمئن ترین و آماده ترین را برای کشتیرانی است و کشتیبانان در مواقع عبور از رودخانه همین معبر را در پیش مگیرند . اما این معبر عموماَ با خط منصف متناظر نیست . و غالباَ به یکی از دو ساحل بیش از دیگری نزدیک است . بنار این اگر مرز منطبق بر خط منصف باشد ، این معبر تحت حاکمیت یکی از دو دولت قرار خواهد گرفت و دولت دیگر از کشتیرانی ، عیب و اشکال خط منصف آشکارتر شد و خط مذکور جای خود را به تالوگ داد . (( تالوگ )) کلمه ای آلمانی و به معنی (( معبر دره )) است و در اصل و اساس خطی بوده که عمیق ترین نقاط دره را به هم می پیوسته است . الف ـ تعریف اول راهی که کشتیبانان به هنگام عبور از رودخانه در پیش میگیرند تعریف اول فقط این مطلب ذکر میشود که تالوگ راهی است که کشتیبانان به هنگام عبور از رودخانه در پیش میگیرند . این تعریف مبهم است چون راهی که بدان اشارت میشود همواره معین نیست . وانگهی همه کشتیبانها یک را را در پیش نمی گیرند ، به علاوه در رودخانه ها این معبر عریض است . در مواقع تعریف مذکور گزارشگر یک مرز منطقه ای است . در این تعریف عهدنامه هایی هم که صریحاَ به کلمات (( تالوگ )) و یا (( معبر قابل کشتیرانی )) اشارتی ندارند شریکند از جمله : عهدنامه وستفالی ( مورخ 1648 ) و عهدنامه ( مونستر ) میان فرانسه و متحدان وی از یکسو و شهریاران آلمان از سوی دیگر ، که در آن شاخه عمده راین را که (( تالوگ )) خوانده شده است ، سرحد حاکمیت طرفین دانسته اند . عهدنامه (( لونه ویل )) ( مورخ 9 / فوریه 1801 ) بین آلمان و فرانسه و عهدنامه صلح پاریس ( مورخ 20 / نوامبر 1815 ) ، همچنین عهدنامه 17 / سپتامبر 1808 ، میان گرانددوشه (( باد و کانتون ( آرگوی ) در مورد قسمت رودخانه ای مرز سوئس و آلمان ( که با تعبیر (( تالوگ راین )) تعریف شده . ) تعبیر تالوگ بدون توضیح اضافی ذکر شده است . همچنین در مقررات مربوط به آدیژ که در عهدنامه لونه ویل آمده است و نیز در عهدنامه 19 مارس 1810 میان اطریش و روسیه در خصوص (( دنی یستر )) و در سند تعیین حدود 8 نوامبر 1810 میان روسیه و سوئد ( ناظر به سه رود (( تورنه آ )) و موئونیو )) و (( کونکاما )) تعبیر تالوگ بدون تصریح دیگری آمده است . همین تعبیر در قرار داد 14 مه 1911 میان پادشاه پروس و پادشاه وستفالی وجود دارد و به موجب آن مرز بر روی رودخانه ( الب ) با تعبیر (( تالوگ )) ، یعنی مسیر عمده و اصلی الب تعریف شده و به دنبال آن این جمله جالب توجه اضافه شده است (( چون مسیری که معمولا کشتیها در الب بر میگزینند ، بر حسب وضعیت آب و کم و زیاد شدن ارتفاع آن تغییر میکند ، در فصلی که ارتفاع آب پایین است یک کمیسیون به تحدید تالوگ خواهد پرداخت ، تالوگ یاد شده حدود مرزی بین دو دولت را معین خواهد نمود ( ماده 2 ) مواد 4 و 14 سند نهائی کنگره وین ( مورخ 9 ژوئن 1915 ) تالوگ را به عنوان مرز در رودخانه ویستول ـ بین گالیسی و شهر آزاد کراکوی ـ و بر روی پو ، در مجاورت دولتهای پارم و پلزانس و گواستالا مطرخ کرده اند .