اقرار متهم به لواط در دادگاه زمانی دلیل جرم او خواهد بود که اظهارات متهم در مورد انجام دادن عمل شنیع لواط صریح باشد یعنی بدون ابهام واجمال باشد واحتمال خلاف بودن اقرار اودر بین نباشد،به علاوه اقرار به لواط درصورتی دلیل ثبوت  جرم خواهد بود که به دفعات متعددی که در قانون مذکور است یعنی چهار بار از ناحیه ئ متهم تکرار گردد چنانچه که در ماده ئ 114قانون مجازات اسلامی آمده است . ((حد لواط با چها بار اقرار نزد حاکم شرع نسبت به اقرار کننده ثابت می شود.)) به طوری که ملاحظه می شود اعتبار اثباتی اقرار بستگی تام به تکرار دفعات چهار گانه ئ فاعل یا مفعول در دادگاه اعم از ایقاب یا تفخیذ دارد.بنابراین اقرار کمتر  از چهار مرتبه در دادگاه برای ثبوت کیفر حد معتبر نیست اما چون با اقرار متهم ولو یک بار در دادگاه اصل عمل مجرمانه ثابت می شود لذا مستند آن به قاعده فقهی ،(اقرار العقلاء ،علی انفسهم جائز) چنین متهمی مستحق کیفر تعزیر خواهد بود. حکم این امر را قانونگذار در ماده 115و118بدین شرح پیش بینی کرده است: ماده 115-اقرار کمتر از چهار بار موجب حدنیست واقرار کننده تعزیر می شود. ماده 118-با شهادت کمتر از چهار مرد عادل لواط ثابت نمی شود وشهود به حد محکوم می شوند ازطرف دیگر توبه ی متهم به لواط یا تفخیذ ،چنانچه قبل از ادای شهادت شهود در دادگاه صورت گیرد موجب سقوط خواهد شد ودر ماده 125 قانون مزبور بدین نحو بیان شده است که: کسی که مرتکب لواط یا تفخیذ ونظایر آن شده باشد ،اگر قبل از شهادت شهود توبه کند حد از او ساقط می شود واگر بعد از شهادت شهود توبه نماید حداز او ساقط نمی شود.

3- 2- 4- 2: شهادت

یکی دیگر از راه های ثبوت لواط وتفخیذ در نظام حقوقی اسلام ،گواهی چهار مرد شاهد عادل است.واعتبار شهادت در این جرم در دادگاه بستگی به این دارد که مشاهده کننده از راه مشاهده رویت کرده وگواهان مرد کمتر از چهارنفرنباشندو چنانچه اظهارات چهار نفر از حیث کیفیت مشاهده از نظر زمان ومکان بادیگر گواهان مغایرت داشته باشد ، شهادت آنان پذیرفته نمی شود وهریک از آنها به حد قذف محکوم می شوند.

3- 2- 4- 3 : علم قاضی

یکی دیگر از دلایل اثبات لواط که در قانون مجازات اسلامی به تبعیت از نظام حقوقی اسلام در ماده 120قانون مزبور پیش بینی شده است علم قاضی است که به موجب آن حاکم شرع می تواند طبق علم خود که از طرق متعارف حاصل شود حکم کند.

3-2-5 : آثار و احکام مر تبط با لواط به عنف

از امام صادق- علیه السلام- روایت شده که حضرت امیر- علیه السلام- به مردى که چهار بار نزد او به لواط اقرار کرده بود فرمود: اى مرد! پیامبر خدا دربارۀ مثل تو به سه چیز‌ حکم کرده است هر کدام را مى‌خواهى برگزین. گفت: اى أمیر مؤمنان! آن سه حکم چیست؟ فرمود: یک ضربۀ شمشیر به شدت هرچه تمام‌تر به گردنت؛ انداختن از کوه با دست و پاى بسته؛ سوزاندن به آتش …( حرعاملی ، وسائل الشیعه  ، 1403 ، ج  18، ص 419، ح 1.) با مطالعه در کتب فقهی می توان استنباط نمود که لواط به دو طریق ایجاد می شود : اول: آن که مردى ذکر خود را در دبر مردى، یا پسرى داخل کند، که ختنه‌گاه پنهان شود. و بعضى گفته‌اند: که اگر بعضى از حشفه را داخل کند باز این حکم دارد، و حد این قسم کشتن است، بر فاعل و مفعول هر دو، اگر بالغ و عاقل باشند، خواه آزاد باشند، و خواه بنده، و خواه مسلمان باشند، و خواه کافر، و خواه زن داشته باشند، و خواه نه، و اگر کسى بالغ و عاقل باشد و دیگرى طفل یا دیوانه، بالغ و عاقل را مى‌کشند، و طفل یا دیوانه را تعزیر مى‌کنند. و بعضى گفته‌اند: اگر فاعل دیوانه باشد، باز او را مى‌کشند و امام مخیّر است در کشتن کسى که لواط کرده باشد، میان آن که او را به شمشیر گردن بزنند یا به آتش بسوزانند، یا دست و پایش را ببندند و از کوهى به زیر اندازند، یا دیوارى را بر او خراب کنند. و جایز است که اگر بغیر آتش او را کشته باشند بعد از کشتن بسوزانند. دوم: آن که با مردى یا پسرى ملاعبه کند در میان رانهاى او، یا در پس او بدون آن که ذکر را داخل کند در دبر او، و مشهور آن است که هر دو اگر بالغ باشند، و الّا هر یک را که بالغ باشد صد تازیانه مى‌زنند. و بعضى گفته‌اند: هر یک که محصن باشد یعنى بالغ و عاقل و آزاد باشد و زن داشته باشد به شروطى که در زنا مذکور شد سنگسار مى‌کنند، و هر یک که محصن نباشد و بالغ و عاقل باشد صد تازیانه مى‌زنند. و بعضى گفته‌اند این را نیز مانند قسم اول مى‌کشند، و اول اقوى است، و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که لواط آن است که در میان رانهاى او داخل کند، و هر که در دبر داخل