برنامه ریزی عبارت است از فرآیندی دارای مراحل مشخص و به هم پیوسته برای تولید یک خروجی منسجم در قالب سیستمی هماهنگ از تصمیمات. برنامه ریزی فکر کردن راجع به آینده یا کنترل آن نیست بلکه فرآیندی است که می‌تواند در انجام این امور مورد استفاده قرار گیرد. برنامه ریزی، تصمیم‌گیری در شکل معمول آن نیست، بلکه از طریق فرآیند برنامه ریزی، مجموعه‌ای از تصمیمات هماهنگ اتخاذ می‌شود. برنامه ریزی می‌تواند برای زمان حال یا آینده انجام شود. بر طبق این تعریف، تصمیم‌گیری‌های مقطعی و ناپیوسته و اتخاذ سیاست ها برای پیشبرد سازمان در زمان حال یا آینده برنامه ریزی نیستند. برنامه ریزی متکی بر انتخاب و مرتبط ساختن حقایق است. حقایق مفاهیم واقعی، قابل آزمون و اندازه‌گیری هستند. دیدگاه ها، عقاید، احساسات و ارزش ها به عنوان حقایقی تلقی می‌شوند که فرآیند برنامه ریزی بر اساس آن ها سازمان داده می‌شود. همانطور که اشاره شد برنامه ریزی صرفاً یک فرآیند تصمیم‌گیری نیست، بلکه فرآیندی شامل روشن ساختن و تعریف حقایق و تشخیص تفاوت بین آن هاست یا به عبارتی گونه‌ای فرآیند ارزیابی است که در پایان آن، در انتخاب حقایق ارزیابی شده تصمیم‌گیری می‌شود. برنامه بیانی روشن، مستند و مشروح از مقاصد و تصمیمات است. برنامه خروجی فرآیند برنامه ریزی است اما برنامه ریزی یک فرآیند پیوسته است که بیش از اتخاذ هر تصمیمی آغاز شده و پس از اجرای آن تصمیم ادامه می‌یابد. برنامه‌ها تهیه شده و اجرا می‌گردند.(امیدوار، 1386: 6) ویژگی‌های برنامه ریزی برنامه ریزی یک فرآیند ذهنی آگاهانه با خصوصیات زیر است: 1) تشخیص یک نیاز یا انعکاس یک انگیزه 2) جمع‌آوری اطلاعات 3)  مرتبط ساختن اطلاعات و عقاید 4) تعریف اهداف 5)  تأمین مقدمات 6)  پیش‌بینی شرایط آینده 7)  ساخت زنجیره‌های متفاوتی از اقدامات مبتنی بر تصمیمات متوالی 8)  رتبه‌بندی و انتخاب گزینه‌ها 9)  تعریف سیاست ها 10)  تعریف معیارهای ابزار ارزیابی برنامه(امیدوار،1386: 5) هدف از برنامه ریزی می تواند موارد ذیل باشد:

• افزایش احتمال رسیدن به هدف، از طریق تنظیم فعالیت ها
• افزایش منفعت اقتصادی از طریق مقرون به صرفه ساختن عملیات
• متمرکز شدن بر طریق دستیابی به مقاصد و اهداف و احتراز از انحراف از مسیر
• مهیا ساختن ابزاری بر کنترل