• با این نحوه استقرار، قابلیت های اقتصادی- اجتماعی پدید آمده، ساماندهی خیابان محله ای با کارکرد خدمات رسانی، تفرجی و ترافیکی با سهولت بیشتری امکان پذیر می گردد.

  در الگوی خطی استقرار خدمات محله ای، قابلیت خود پالایی و خود کنترلی وجود دارد. به این معنی که چون واحدهای متنوع در کنار یکدیگر قرار دارند، در صورت ایجاد مزاحمت توسط یک واحد که مشکلاتی را برای واحدهای مشابه همجوار و واحدهای مسکونی جبهه پشت لبه ها پدید آورد، فعالیت واحد مزاحمت آفرین در تقابل با همسایگان و رفتارهای خرید- گردشی و تفرجی ساکنان محله و سایر کسبه قرار می گیرد. در این صورت و با توجه به « جو موجود » انتقال واحد مذکور و یا بهینه سازی فعالیت آن با سهولت بیشتری انجام می شود(قلیزاده, 2001).

1-29-3-       شاخص های تشخیص معابر محله ای

الگوی استقرار خطی معمولاً در لبه معابر محله ای شکل می گیرند. بنابراین تشخیص خیابان های محله ای و شناخت ویژگی ها و مشخص اتان ها اهمیت زیادی در راهنمایی مدیریت ساماندهی دارند. مهمترین ویژگی های معابر محله ای، محل استقرار خدمات فنی و تعمیراتی عبارتند از: بنا به تعریف ارائه شده در « آیین نامه طراحی راه های شهری » راه های شهری به سه دسته شریانی درجه یک، درجه دو و راه های محله ای تقسیم شده اند. براساس تقسیم بندی فوق، خیابان های محلی اصلی و فرعی دارای کارکرد جابه جایی، دسترسی و اجتماعی می باشند. – براساس تعریف، خیابان های محلی به خیابان های اطلاق شده که در داخل هسته های شهری قرار دارند. – معابر محله ای کاربری به بازار خطی و مرکز خدمات محله ای بدل می شوند، برخلاف تصور « مرز محلات » نبوده بلکه به نوعی « مرکز محلات » محسوب می گردند. – یکی دیگر از عوامل تشخیص معابر مرکز محله ای، استقرار خدمات متنوع در مقیاس محله ای و در لبه معابر مذکور می باشد. با توجه به خصوصیات برشمرده، می توان اظهار داشت که در الگوی استقرار خطی، خدمات محله ای و از جمله خدمات فنی- تعمیراتی در لبه معابر مستقر می گردند که:

• دارای خصوصیتمرکزی محله ای باشند.
• دارای کارکرد جمع و پخش کنندگی وامکان دسترسی به کوچه های مسکونی باشند(همگروه, 1371).