1-   دیدگاه حقوق بین الملل در خصوص ممنوعیت کاربرد سلاحهایی که بیشترین جراحات و معلولیتها را به کودکان وارد می­ کنند

حقوق بین الملل عرفی و حقوق بشردوستانه بین الملل هیچکدام بصورت صریح مین­های زمینی را ممنوع نکرده ­اند. لکن هریک با توجه به خصوصیت ذاتی موجد آثار وحشتناک و مخرب این نوع سلاحها (مانند نقص عضو) و دلایلی چون عدم قدرت تشخیص میان نظامیان و غیره نظامیان و تداوم آثار مخرب آن بعد از اتمام جنگ استفاده از آن را بر خلاف حقوق بین الملل عام محدود کننده روش های جنگ می­شمارند. الف-­ حقوق بین الملل عرفی بر طبق حقوق بین الملل عرفی استفاده از سلاحهایی که از خود جراحات غیر­ضروری و زائد بر جای می­گذارند ممنوع است.حتی اگر این اقدام در مقابل نظامیان دشمن صورت گیرد. همچنین استفاده از هر نوع سلاحی که تمایزی میان نظامیان و غیرنظامیان ایجاد نمی­کند و در تشخیص هدف مشخص ناتوان است، ممنوع می­باشد.از نظر مالی نیز بحرانهایی که مین وسلاحهای نظیر آن ایجاد می­ کند جالب توجه است.طبق اعلام موسسه بین ­المللی ائتلاف برای منع مین هزینه پاکسازی یک منطقه آلوده به مین حد.د 300تا1000 دلار می­باشد در حالیکه هزینه ایجاد آن بین 3تا 30دلار است[111] ب-­ حقوق بین الملل بشردوستانه

• پروتکل الحاقی اول و دوم کنوانسیون­های ژنو 1977

پروتکل اول الحاقی مقرر می­ کند طرفین مخاصمه در انتخاب روش های مخاصمه آزاد نبوده و    می­بایست قواعد را رعایت کنند. و صراحتاً استفاده از سلاحهایی که جراحات غیرضروری ایجاد می­ کنند را ممنوع می­ کند. طرفین مخاصمه باید هر زمان تفکیک میان نظامیان و غیر نظامیان را رعایت نمایند. بعلاوه ماده 51 در بند 4 خود استفاده از سلاحها و روش های غیر­قابل تفکیک را ممنوع می­ کند. در پروتکل الحاقی دوم غیرنظامیان از حمایتهای تام مشابه آنچه در پروتکل اول آمده است در مورد جنگهای داخلی در مقابل مین­ها برخوردار نشده­اند و تنها از آنها در مقابل حمله مستقیم حمایت شده است.

• کنوانسیون سلاحهای متعارف 1980

در سال 1980 کنوانسیون منع و کاهش استفاده از تعدادی از سلاحهای متعارفی که جراحات زائد وارد کرده و یا آثار غیرقابل تفکیک بر جای می­گذارد به تصویب رسید. پروتکل دوم کنوانسیون مزبور ( پروتکل منع و کاهش استفاده از مین ، تله­های انفجاری و مشتقات آن ) بصورت خاص صادرات و استفاده از این نوع سلاحها در مخاصمات بین المللی را مطرح و بر ضرورت علامت گذاری و نقشه­برداری از میادین مین و پاکسازی آنها بعد از مخاصمه تأکید می­ کند. مهم آنکه این پروتکل در سال 1996 اصلاح شد تا دامنه نفوذ خود را مخاصمه داخلی و تقویت قواعد استفاده و صادرات این سلاحها، گسترش دهد. کنوانسیون و پروتکل دوم اصلاحی با این حال در حیطه عمل با موانع بسیار روبرو شد و آثار چندانی بر جای نگذاشت.

• معاهده اتاوا 1997

کنفرانس بین المللی به همت کانادا در سال 1996 در شهر اتاوا برگزار شد ، دولتهایی که از نحوه اجرای معاهده 1980 در خصوص سلاحهای متعارف رضایت نداشتند را گرد هم­آورد تا در خصوص ایجاد یک معاهده جدید و اجرای آن با موضوعیت مین­های ضد نفر بدون استثنا و نقص تصمیم ­گیری کنند. کنفرانس منتج به اعلامیه­ای بنام منع جهانی مین­های ضدنفر