البته  صنعتگران در مورد وضعیت اشتغال در این صنعت مواردی را مطرح کرده اند که دانستن آن ها می تواند به مسئولان و برنامه ریزان این حوزه کمک کند از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• عدم حمایت کافی سازمان میراث فرنگی، صنایع دستی و گردشگری از صنعتگران به خصوص در مواردی نظیر بیمه صنعتگران
• نبود اعتبارات کافی و وام های مناسب این افراد
• نگاه موزه ای به صنایع دستی
• عدم آگاهی راهنمایان تورها از صنایع دستی ایرانی و پیشینه آنها و در نتیجه دادن اطلاعات ناکافی و در برخی موارد نادرست به گردشگران
• وجود لابی بین برخی تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع دستی و راهنمایان تور که موجب می شود بسیاری از صنعتگران نتوانند محصولات خود را به گردشگران به فروش برسانند و در نتیجه عده معدودی سود می برند.

سوال سوم تحقیق حاضر به بررسی تاثیر توسعه گردشگری بر افزایش کارآفرینی در بخش صنایع دستی می پردازد. نتایج نشان میدهد میانگین پاسخ صنعتگران به سوالات طراحی شده به منظور پاسخ به این سوال تحقیق 6.53 است و از آنجائیکه از متوسط بیشتر است بدین معنی است که  صنعتگران معتقدند که توسعه گردشگری از یک سو موجب افزایش کارآفرینی های کوچک مقیاس و کارگاه های تولید صنایع دستی می شود و از سوی دیگر با افزایش گردشگران تنوع بیشتری در محصولات صنایع دستی ایجاد می شود. به این ترتیب نتایج این تحقیق در زمینه کارآفرینی نتایج تحقیق لردکیپانیدز (2002)، سرجیو (2008)، تاپس (1993) را مورد تائید قرار داد. در زمینه سوال چهارم تحقیق یعنی ” آیا توسعه گردشگری موجب افزایش درآمد در بخش صنایع دستی خواهد شد؟” نتایج مشخص کرد که صنعتگران معتقدند توسعه گردشگری و افزایش گردشگران افزایش درآمد آنها را در پی خواهد داشت. میانگین نمرات پاسخ دهندگان به پرسش های مربوط به این سوال تحقیق 6.89 محاسبه شده که به معنی این است که صنعتگران معتقدند توسعه گردشگری می تواند افزایش درامد آنان را در پی داشته باشد. مطالعات نیسون (1984)، تاپس (1993) و کوهن (1995) نیز به نتایج مشابهی در این زمینه رسیده اند. در زمینه سوال آخر تحقیق یعنی ” آیا توسعه گردشگری موجب رونق اقتصادی صنایع دستی می شود “میانگین نمرات پاسخ دهندگان بالاتر از حد متوسط و عدد 6.53 می باشد در نتیجه این تحقیق نتایج مطالعات نیسون در ماکرونزیا و کوهن (1995) در تایلند و کوهن (2001) در مکزیک را تائید می کند. همچنین نتایج این تحقیق نشان می دهد که توسعه گردشگری می تواند منجر به احیای صنایع دستی رو به افول و رونق مجدد آنها شود که بدین ترتیب تحقیق تاپس (1993) را نیز مورد تائید قرار می دهد. البته در این زمینه صنعتگران معتقد بودند نبود سازوکاری جهت بازاریابی مناسب صنایع دستی مانع بزرگی بر سر راه رونق اقتصادی صنایع دستی محسوب می شود. همچنین مواردی نظیر ورود بی رویه صنایع دستی اغلب بی کیفیت خارجی ، عدم توجه رسانه های عمومی به موضوع صنایع دستی و عدم فرهنگسازی در این زمینه، گرانی مواد اولیه، عدم شناخت کافی از هنر پیشرو [1] ایرانی از جمله مواردی است که صنعتگران آنها را مانعی بر سر راه توسعه این صنعت می دانند. با توجه به نتایج حاصله از پرسشنامه در زمینه تاثیر متغیرهای جمعیت شناختی از جمله سن، جنسیت و تحصیلات بر دیدگاه پاسخ دهندگان در زمینه اثرات اقتصادی توسعه گردشگری بر صنایع دستی نتیجه گیری می شود که جنسیت بر دیدگاه پاسخ دهندگان موثر بوده است و میانگین پاسخ زنان نسبت به مردان بیشتر بوده است. این بدین معنی است که زنان تاثیرات اقتصادی توسعه گردشگری بر صنایع دستی را بیشتر می دانند. این موضوع را می توان اینگونه تفسیر نمود که توسعه گردشگری می تواند اثرات بیشتری در زمینه اشتغال و درآمد و کارآفرینی بر زنان به عنوان نیمی از جمعیت جامعه داشته باشد. در زمینه تحصیلات پاسخ دهندگان آزمون انجام شده مشخص کرد که تحصیلات بر روی دیدگاه پاسخ دهندگان در زمینه اثرات اقتصادی توسعه گردشگری بر صنایع دستی موثر نبوده است. همچنین مشخص شد که سن بر دیدگاه پاسخ دهندگان موثر می باشد و بیشترین دیدگاه مبنی بر تاثیر گذاری در گروه سنی بین 20 تا 30 سال  یعنی جمعیت جوان، می باشد. 3-5- نتیجه گیری نهایی و پیشنهادات به طور کلی این تحقیق به این نتیجه رسید که توسعه گردشگری موجب رونق و شکوفایی صنایع دستی خواهد شد. از جمله اثرات توسعه گردشگری اثرات اقتصادی آن است که در بخش صنایع دستی منجر به شکوفایی این صنعت، افزایش اشتغال ، افزایش درآمد و افزایش کارآفرینی در این بخش می شود. با توجه به وضعیت کنونی صنایع دستی در ایران می توان اذغان نمود که توسعه گردشگری می تواند راهی در جهت توسعه و رونق اقتصادی در این بخش باشد. با توجه به اینکه یکی از مشکلات عدیده ای که صنعتگران به آن اشاره کرده اند نبود خریدار است توسعه گردشگری از یک سو می تواند منجر به افزایش مشتری شده و از سوی دیگر منجر به ایجاد اشتغال نه تنها برای صنعتگران فعال در این صنعت و زنجیره ارزش فعال که برای دیگر جوانان جویای کار و علاقه مند شده و منبع درآمدی برای این افراد باشد. به خصوص با توجه به اینکه  اشتغالزایی یکی از دغدغه های مهم پیش روی دولت است، ایجاد بستر جهت توسعه این صنعت به نسبت کم هزینه می تواند کمک شایانی جهت کاهش این مشکل باشد. همچنین تحقیق حاضر مشخص کرد که توسعه گردشگری موجب افزایش درآمد صنعتگران می شود. با توجه به مشاهدات محقق به دلیل نبود خریدار درآمد صنعتگران به حدی نیست که آنان را از داشتن شغل دیگری بی نیاز کند هر چند که تولید صنایع دستی به دلیل درآمد ناکافی و البته به شدت فصلی آن اغلب به عنوان شغل دوم و به عنوان یکی از علاقه مندی های برخی از این افراد مورد توجه بوده است. به همین دلیل توسعه گردشگری البته به صورت برنامه ریزی شده می تواند منجر به افزایش درآمد این افراد شود. تاکید بر برنامه ریزی بدین دلیل است که اغلب سود فروش صنایع دستی به گفته این افراد به فروشندگان و واسطه ها می رسد و همچنان که مشاهده شد بیشترین بازار کنونی این افراد پذیرش سفارش بوده است در حالیکه با توجه به غنای صنایع دستی ایران می توان مانند بسیاری از دیگر کشورها با برنامه ریزی صحیح و همکاری دو حوزه صنایع دستی و گردشگری سود حاصله را به بهترین نحو میان زنجیره ارزش در این صنعت تقسیم کرد. همچنان که در فصل دوم مطرح شد از جمله اثرات مثبت گردشگری توسعه کارآفرینی های کوچک مقیاس و تنوع فعالیت های اقتصادی است که با توجه به نتایج این تحقیق با توسعه گردشگری این گونه کارآفرینی ها در صنایع دستی نیز افزایش خواهد یافت. با افزایش ورود گردشگران صنعتگران نیز علاقه مند به تولید محصولات جدید و متنوع شده تا بتوانند سلیقه خریداران را تامین کنند. با توجه به مشکلاتی که صنایع دستی تجربه می کند توسعه گردشگری می تواند به بهبود اوضاع این صنعت کمک شایانی کند. با توسعه گردشگری از یک سو فروش این محصولات افزایش پیدا کرده و توجه گردشگران به صنایع دستی صنعتگران را تشویق به تولید بیشتر و بهبود محصولات خود کرده و از سوی دیگر گردشگران به عنوان تبلیغ کنندگان این محصولات در جهان ایفای نقش خواهند کرد. در این زمینه محقق به عنوان پیشنهاد اصلی: –  پیشنهاد می شود مسئولان امر به توسعه گردشگری توجه ویژه ای داشته باشند. با توجه به نتایج تحقیق که نشان داد توسعه گردشگری به خصوص گردشگری ورودی و درون مرزی منجر به شکوفایی صنایع دستی می شود مسئولان امر باید به تسهیل توسعه گردشگری توجه ویژه ای داشته باشند. با توجه به چشم انداز 20 ساله جمهوری اسلامی ایران لازم است سهم ایران از شمار گردشگران  جهانی از 9 صدم درصد در سال 83 به 1/5 درصد در سال 1404 سال پایانی چشم انداز 20 ساله  آینده افزایش یابد, یعنی حدود 20 میلیون نفر گردشگر و سهم ایران از درآمد گردشگری جهانی از 7 صدم درصد در سال 83 به (2 درصد) در سال 1404 رشد یابد به گونه ای که کشور ایران در سال 1404 سالانه قریب25 میلیارد دلار از محل گردشگر ورودی درآمد کسب نماید. اما همچنان که مشاهده می کنیم در حال حاضر فاصله زیادی با اهداف چشم انداز وجود دارد. با توجه به نتایج این تحقیق مسئولان امر باید توجه داشته باشند که توسعه گردشگری نه تنها اثرات اقتصادی مستقیمی را در پی دارد بلکه بر یکی از مهمترین صنایع ایران یعنی صنایع دستی نیز اثرگذار است و موجب رونق و شکوفایی این بخش خواهد شد. با توجه به اینکه توسعه و تسهیل گردشگری ورودی تاثیرات مثبت اقتصادی که در این تحقیق به آن اشاره شد را به دنبال خواهد داشت توجه ویژه به توسعه گردشگری و برنامه ریزی جهت استفاده بهینه و بیشینه کردن منافع مستقیم و غیر مستقیم به خصوص در بخش صنایع دستی این صنعت توصیه می شود.