دکتر مصدق در «خاطرات و تالمات» چنین می نویسد که: ” ماه­های قبل از تصدی من هر ماه دو میلیون لیره به سازمان برنامه می­رسید که بعد از تشکیل دولت این جانب قطع شد و اولین روز تشکیل دولت این جانب یعنی روز 12 اردیبهشت 1330 موجودی نقد خزانه­داری کل حدود 52 میلیون ریال و موجودی نقد سازمان برنامه 2800 ریال بود که چند روز بعد از ملی شدن صنعت نفت یکی از مدیران ایران و موثر شرکت نفت انگلیس و ایران به من گفت اگر دولت توانست یک ماه مملکت را بدون عایدات نفت اداره کند و به کار ادامه دهد آن وقت باید قبول کنیم که صنعت نفت را ملی کرده است. با این حال دولت توانست متجاوز از دو سال بدون کمک خارجی و عواید نفت و پرداخت بودجه­ی شرکت ملی نفت که آن هم سربار بودجه­ی دولت شده بود مملکت را اداره کند و سازمان برنامه هم تمام وظایف خود را انجام دهد و روزی هم که دولت سقوط نمود وجهی معادل 800 میلیون ریال نقد و در حدود 1200 میلیون ریال مطالبات و جنسی موجود داشت که از آن دولت بعد استفاده نمود.” ذکر این نکته ضروری است که این نوشته به عنوان یک مثال داخلی تاییدکننده­ی اقدامات سیاسی، فرهنگی و مذهبی دکتر مصدق نیست، اما  نشان می­دهد چگونه یک دولت با نگاهی به درون و اتکا به سرمایه­های بومی، می‌تواند ضمن آن­که مانع تورم شود، اقدام به ایجاد ثبات در بازار داخلی کشور آن هم در شرایط تحریم نماید و برخلاف شایعات مخالفان و وابستگان خارجی اقتصادی پویا و درون­زا را رقم بزند. شاید شرایط امروز با آن­ زمان متفاوت باشد ولی می­توان گفت که به همان نسبت و حتی بیشتر امکانات در اختیار داریم. با ادای احترام و آرزوی شادی برای روح ایشان، بهترین مثال برای خارج شدن یا حداقل آسان­تر شدن چنین شرایطی است، هرچند که کینه­توزها و سیاست­مداران کوته­نظر مانع از ادامه پیدا کردن راه ایشان شدند. نتیجه­گیری اهمیت نفت در دنیا و چه در اقتصاد ایران برکسی پوشیده نیست. ماده­ای که پس از کشف آن هرروز ارزش بیشتر و جایگاه مهم­تری نه تنها در بحث انرژی بلکه در اقتصاد و سیاست هم به­دست آورده است. نفت و مشتقات آن تمام زندگی روزمره­ی انسان را تحت تاثیر قرار می­دهد، این نیازمند بودن هر صنعتی چه مستقیم و چه غیر مستقیم به نفت آن را ماده­ای گران­بها و ابزاری کلیدی در روابط سیاست خارجی تبدیل کرده است. در کشور ما نیز صنعت نفت قلب تپنده­ی اقتصاد کشور است و ضربان آن ضربی است بر ضربان اقتصاد ایران. همان­طور که آمده است این صنعت عظیم پس از یک قرن فعالیت دچار فرسودگی شده و برای احیا نیاز به سرمایه­گذاری عظیم همراه با  تکنولوژی نوین دارد. این درحالی­است که کشور ما در شرایط کنونی با تحریم­های زیادی مواجه شده است. این تحریم­ها به صورت مستقیم و غیر مستقیم صنعت نفت ایران را نشانه گرفته­اند. تحریم­ها باعث شده است که صنعت نفت از دو بعد دچار زیان شود؛ اول اینکه مراکز استخراج  نفت به دلیل نداشتن تکنولوژی کارآمد هم برای نداشتن دستگاه­ها و دکل­های حفاری پیشرفته­ی جدید و هم نداشتن قطعات برای تعمیر دستگاه­ها در حال حاضر با حداکثر ظرفیت تولید خود فاصله­ی زیادی دارد، و دوم اینکه به دلیل نبود تکنولوژی به­روز و قطع رابطه با کمپانی­های بزگ نفتی در میادین مشترک با کشورهای همسایه نمی­توانیم به اندازه­ کافی سهم از دخایر خود بهره ­برداری کنیم در نتیجه  کشورهای همسایه به سرعت و با بهره گرفتن از همین ابزار و سود بردن از شرایط کنونی ایران نهایت استفاده را برده و با غفلت مسوولین ایرانی به سرعت این ذخایر را به نفع خود استخراج  می­ کنند.