گفتار اول : ماهیت عمدتا کاربردی نرم افزار همان طور که پیش از این نیز بیان شد نرم افزار از منظر حقوق ایران مجموعه ای است از برنامه های رایانه ای و رویه ها ، دستورالعمل ها و مستندات مربوط به آن ها و نیز اطلاعات مربوط به عملیات یک سیستم رایانه ای که دارای کاربردی مشخص می باشد . با توجه به سیر مراحل تولید یک نرم افزار و تعریفی که توسط قانون گذار ما پذیرفته شده است به راحتی  می توان دریافت نرم افزارها بر خلاف سایر آثار ادبی و هنری ماهیتی کاربردی دارند . با خلق یک کتاب یا کشیدن یک نقاشی اثر پدید آمده قابل استفاده است و به عنوان مثال کتاب توسط خواننده مورد استفاده قرار می گیرد اما با توجه به ماهیت نرم افزارها ، عموما آن ها با خلق به تنهایی مورد استفاه قرار     نمی گیرند بلکه بایستی رویه یا دستورالعملی را برای رسیدن به نتیجه ای خاص اجرا نمایند و این یکی از تفاوت های عمده ی نرم افزار با سایر آثار ادبی و هنری است . این مطلب درست است که برخی گفته اند : آثار ادبی با توجه به نیازهای روحی بشر و جامعه بشری ایجاد می شوند و عمده هدف خلق آن ها توجه به این نکته است که جامعه نیاز به اغنای روحی و فکری دارد. اما نرم افزارها ی رایانه ای در جهت بر طرف کردن مشکلات مادی و ارتقای سطح زندگی بشر ساخته می شوند[61] . شاید گفته شود برخی از موضوعات حق مولف نیز دارای جنبه کاربردی هستند مثل نقشه های معماری ، اگر چه این حرف درست می باشد اما در طراحی جنبه های زیبایی شناختی ، محدوده وسیع تری را نسبت به جنبه های کاربردی احاطه کرده اند[62] . نرم افزارها عموما خلق شده اند تا استفاده ای کاربردی داشته باشند . این استفاده می تواند در حل مسایل پیچیده ریاضی باشد یا استفاده در صنعت و القای یک سری کارهای روتین به دستگاه برای تولید . ممکن است نقاشی ، تابلویی را به تصویر بکشد که فقط خود آن را درک کند و با این که جامعه از این اثر هیچ نمی فهمد حقی را به این نقاش اعطا می کند اما اگر نرم افزاری کارایی خاصی نداشته و به اصطلاح یک ابداع خیالی صورت گرفته باشد جامعه از این اثر حمایت نمی کند . اثری ارزش حمایت دارد که کاربردی باشد و بتواند کاری را انجام دهد و رفع مشکلی بنماید . به تعبیر دیگر سایر آثار ادبی وهنری جنبه ذوقی و زیبایی شناسانه دارند و بسیاری از افراد به دلیل انگیزه های شخصی و صرفا برای اقناع روح خود دست به خلق آثار ادبی و هنری می زنند و این در حالی است که پدید آورندگان نرم افزار غالبا در پی این مطلب هستند که با بهره گرفتن از نرم افزار پدیدآمده کاری را به انجام برسانند و به جای این که ذوق خود را در اثر پدیدآمده به نمایش بگذارنند ، در پی هدفی مادی هستند . گفتار دوم : ضرورت استفاده از رایانه در به کارگیری نرم افزار سایر آثار ادبی و هنری برای این که مورد استفاده قرار بگیرند نیاز به استفاده از رایانه ندارند . نرم افزار به دلیل ماهیتی که دارد آمیخته به دستگاهی به نام رایانه است. اصلا تصور سخت افزار بدون نرم افزار و بالعکس امکان پذیر نیست . کتابی که نوشته می شود ، عکسی که گرفته می شود برای خواندن و به نمایش گذاشتن نیازمند رایانه نیست اما نرم افزارها زمانی مورد استفاده قرار می گیرند که وسیله ای به نام رایانه وجود داشته باشد . نرم افزارهای رایانه ای با توجه به وابستگی به رایانه ، با آن شناخته می شوند و عملکرد آن ها توسط  این دستگاه سنجیده می شود . درست است که نرم افزار مانند موتور محرکه رایانه عمل می کند اما تا دستگاهی به نام رایانه وجود نداشته باشد که قالبی برای این موتور ایجاد کند ، موتر محرکه ارزشی ندارد . نرم افزارها بدون رایانه قطعه های بی ارزشی هستند که هیچ گونه کارایی نخواهند داشت . البته بر عکس این مطلب نیز وجود دارد و رایانه هم بدون نرم افزار چیزی جز تکه های آهن و پلاستیک به هم پیوسته نیست[63] . همان طور که پیش از این هم اشاره شد زمانی که نرم افزار به مرحله ی کامپایل می رسد و وسیله ای به نام کامپایلر زبان انسان را به زبان رایانه تبدیل می کند نقش رایانه آشکار می شود . زبان ، زبان قابل فهم توسط رایانه است . این رایانه است که می تواند بفهمد که نرم افزار چه عملی را از او درخواست می کند و با کمک یکدیگر به هدف مشخص شده در نرم افزار می رسند .