6 – قانونگذار در قانون تعزیرات سال 1362 در ماده (91) به پیروی از نظر مشهور فقها مجازات قصاص را برای سقط جنین عمدی در مرحله دمیدن روح پیش‌بینی نموده بود. چنانچه نظر قانونگذار بر وضع این مجازات بود به همان صراحت در قانون سال 1375 نیز پیش‌بینی لازم را می‌نمود. 7 – اشاره به واژه قتل در تبصره ” 2 ” ماده (302) ق.م.ا. نه تنها مثبت قتل عمد بودن سقط جنین نمی‌باشد، بلکه با استعمال واژه قتل به طور مطلق، اعم از عمدی یا غیر عمدی و اشاره به دیه به عنوان مجازات آن،‌حکایت از پیش‌بینی دیه در هر صورت برای مجازات سقط جنین دارد، اعم از اینکه ارتکاب عمل عمدی باشد یا غیر عمدی. علاوه بر این، رعایت اصل مهم تفسیر قوانین کیفری به نفع متهم، ما را یاری می کند که مقررات کیفری را به نحوی تفسیر نماییم که حتی‌الامکان با رعایت موازین شرعی از اعمال مجازات سنگین قصاص خودداری شود. آخرین نکته، اینکه حذف واژه قصاص از متن ماده (622) موجه به نظر می‌رسد؛ زیرا ضرب و جرحهای وارد شده به مادر بدون نیاز به تصریح، مشمول عموم مقررات قصاص و دیه است . امید اینکه برای پایان دادن به این اختلاف‌نظرها و ابهامات، این پیشنهاد در اصلاحات آتی قانون مجازات اسلامی مورد نظر قرار گیرد.  

    منابع

1. قرآن کریم
2. آل شیخ مبارک، قیس بن محمد، 1377، حقوق و مسئولیت پزشکی در آئین اسلام، ترجمه محمود عباسی، چاپ اول، تهران، انتشارات حقوقی.
3. ایمان نژاد، مریم، تنظیم خانواده، پایان نامه دکتری، دانشکده پزشکی دانشگاه فردوسی مشهد.
4. پالمر، مایکل، 1385، مسائل اخلاقی ترجمه علی رضا آل بویه، چاپ اول، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی معاونت پژوهشی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
5. جعفری، علامه محمد تقی، 1370، تحقیق در دو نظام حقوق جهانی بشر، تهران، دفتر خدمات حقوقی بین المللی جمهوری اسلامی ایران.
6. حکمت، دکتر سعید، مجموعه تعاریف از کتاب‌های پزشکی قانونی و اخلاق.
7. خامنه‌ای، آیه الله سید علی، 1375، پزشکی در آئینه اجتهاد، استفتائات پزشکی از مقام معظم رهبری، قم، شرکت خدمات فرهنگی مبرور، انتشارات انصاریان.
8. دیبایی، امیر، 1381، چکیده اخلاق و قوانین پزشکی، چاپ اول، قم، نشر معارف.